همانژیوم پوست نوزاد، علائم و درمان

همانژیوم یک علامت مادرزادی است که به صورت یک گره به رنگ قرمز روشن ناشی از عروق خونی اضافی در پوست درمی‌آید.
همانژیوم در اولین سال پس از تولد رشد می‌کند، اما با گذر زمان از بین می‌رود. کودکی که در نوزادی دچار همانژیوم بوده معمولاً رد قابل مشاهده کوچکی در ۱۰ سالگی خواهد داشت.
همانژیوم می‌تواند در هر نقطه‌ای از بدن ایجاد شود، اما اغلب در صورت، پوست سر، سینه و پشت رشد می‌کند. این ضایعه نیازی به درمان ندارد، مگر اینکه در دید یا تنفس تداخل ایجاد کنند.

همانژیوم ممکن است هنگام تولد ایجاد شود، اما اغلب در طول چند ماه اول زندگی ایجاد می‌شود. در ابتدا به صورت یک علامت قرمز در هر نقطه‌ای از بدن شروع می‌شود. معمولاً هر بچه تنها یک همانژیوم دارد. برخی کودکان ممکن است چندین همانژیوم داشته باشند به خصوص در موارد چندقلویی.
در طول اولین سال زندگی نوزاد، علامت قرمز رنگ روی پوست به سرعت رشد کرده و به توده‌ای اسفنجی تبدیل می‌شود ککه از پوست برجسته می‌شود. پس از آن همانژیوم وارد فاز استراحت شده و در نهایت به آرامی ناپدید می‌شود.
تقریباً نیمی از همانژیوم‌ها تا ۵ سالگی رفع می‌شوند، و نزدیک به تمام آنان تا ۱۰ سالگی از بین می‌روند. گرچه رنگ علامت مادرزادی محو می‌شود- اما دائمی است-تغییر رنگ پوست یا پوست اضافی ممکن است باقی بماند.

پزشک کودک وی را در طول چک آپ‌های روتین وی را بررسی خواهد کرد. اگر همانژیوم شروع به خونریزی کرده، سوراخ شدخ و یا عفونت کند باید به پزشک مراجعه شود.
اگر همانژیوم با دید، تنفس و شنیدار کودک تداخل کند باید فوراً به اورژانس مراجعه شود.

همانژیوم از گروهی متراکم از رگ‌های خونی اضافی تشکیل شده است. دلیل تجمع و دور هم جمع شدن این عروق خونی مشخص نیست، گرچه عوامل ارثی ممکن است دخیل باشند.

همانژیوم اغلب در افراد زیر رخ می‌دهد:
افراد مؤنث
نوزادان زودرس
نوزادان سفید پوست

عوارض
گاهی، همانژیوم می‌تواند پاره شده و زخم شود. این عمل می‌تواند سبب درد، خونریزی، به جا ماندن اسکار یا عفونت شود. بسته به محل همانژیوم، ممکن است با دید، تنفس و شنیدار کودک تداخل داشته باشد اما بسیار اندک است.

همانژیوم با توجه به ظاهر آن تشخیص داده می‌شود. تست‌های تشخیصی مورد نیاز نیستند.

اکثر همانژیوم‌ها نیازی به درمان ندارند. برخی والدین احساس می‌کنند همانژیوم به دلیل بد شکل کردن قیافه نوزاد و مشکلات روحی و اجتماعی نیاز به درمان دارد. پزشکان ممکن است برای درمان همانژیوم تردید داشته باشند زیرا مشکلات فیزیکی ایجاد نمی‌کند و اغلب به تدریج بدون نیاز به درمان محو می‌شود و درمان عوارض جانبی احتمالی دارد.
اگر همانژیوم با دید، تنفس و شنیدار کودک تداخل کند، گزینه‎‌های درمانی عبارتنداز:
داروی‌های مسدود کننده بتا: در همانژیوم‌های کوچک و سطحی، ژل حاوی داروی تیمولول به پوست زده می‌شود. همانژیوم نوزادی شدید ممکن است با محلول خوراکی پروپرانولول برطرف شود. عوارض جانبی عبارتنداز قند خون بالا، فشارخون بالا و خس خس کردن.
داروهای کورتیکواستروئیدی: برای کودکانی که به داروهای بتا بلوکر جواب نمی‌دهند یا نمی‌توانند از آنها استفاده کنند، کورتون‌ها گزینه‌ی مناسبی هستند. این داروها را می‌توان به صورت تزریق به محل، خوراکی یا موضعی استفاده کرد. عوارض این داروها کاهش رشد می‌باشد.
جراحی با لیزر: گاهی می‌تواند با استفاده از لیزر همانژیوم یا زخم‌های دردناک روی آن را برداشت.
تحقیقات برای یافتن درمان‌هایی با عوارض کمتر در حال انجام هستند. برخی از این موارد شامل اینترفرون آلفا و سرکوب کننده‌های ایمنی موضعی هستند.
اگر فرد به دنبال درمان همانژیوم فرزند خود است باید مزایا و معایب آن را سنجیده و با پزشک مشورت نماید. نباید فراموش کرد که بسیاری از همانژیوم‌ها به صورت خود به خودی در طول دوره کودکی محو می‌شوند.