کنترل رفتار کودکان، چه اهمیتی دارد؟

عزت نفس، خود-انضباطی، بلندهمتی و تکامل عواطف، هیچ کدام بدون راهنمایی والدین و حضور فعال آن‌ها در زندگی کودکان به‌درستی شکل نمی‌گیرند. اگر والدین هیچ کنترلی بر زندگی کودکان نداشته باشند، قابلیت‌های تصمیم‌گیری آنان و هویت فردی‌شان نیز دچار اختلال می‌شود. کنترل والدین نه‌تنها برای کودکان مفید است، بلکه ضروری است و اثرات مخرب مشهودی در زندگی آنان باقی می‌گذارد.

کودکان به مرزبندی‌ها نیاز دارند
بدون وجود مرزبندی‌های مشخص، هیچ گونه راهنما و اصولی هم برای زندگی وجود نخواهد داشت. زندگی کردن بدون اصول و راهنما نیز احساس ناامنی را در زندگی کودکان به‌وجود می‌آورد. والدین، مهم‌ترین و اصلی‌ترین مرجع امنیت در زندگی کودک هستند و اگر رفتار والدین طوری باشد که نشان بدهد هیچ کنترلی بر زندگی کودک ندارند، روند بی‌اعتمادی‌ها و بی‌اطمینانی‌ها نیز در زندگی کودک آغاز می‌شود. توجه داشته باشید که کودکان ذاتا به سمت محدودیت‌ها حمله می‌برند، ‌چون نیاز دارند بدانند که محدودیت‌هایی هم وجود دارند و افرادی هم هستند که می‌خواهند امنیت آنان را تامین کنند.

زمینه اجتماعی
والدین با داشتن درک صحیح نسبت به مشارکت در زندگی کودک، به او کمک می‌کنند تا مهارت‌های بینافردی خودش را تکمیل کند و او را در روند اجتماعی‌پذیری یاری می‌کنند. در ضمن، اقدام کودک برای به‌ وجود آوردن روابط ینافردی با انسان‌های دیگر نیز به همین مشارکت صحیح والدین در زندگی او بستگی دارد.
والدین در دوران کودکی فرزندشان، کنترل بیشتری در زمینه انتخاب دوستان و هم‌سالان دارند، اما هرچه سن کودک بیشتر شود، این روند هم شکل متفاوت‌تری به خود می‌گیرد. طبق گزارش Developmental Psychology، مطالعات نشان داده‌اند که نوجوانان و جوانانی که در خانواده‌های اقتدارگرا زندگی کرده‌اند، بیشتر دنبال هم‌سالان جذاب می‌گردند و برای شکل دادن یک گروه خاص از هم‌سالان خودشان تلاش می‌کنند.
والدین با داشتن توانایی کنترل مناسب، می‌توانند به کودکان یاد بدهند که چطور در شکل‌گیری دوستی‌ها به کیفیت‌ها توجه کنند. همین نکته به کودکان کمک می‌کند تا روابط سالم‌تری در زندگی‌شان به‌وجود بیاورند و رفتارهای سالم‌تری از خودشان بروز بدهند.

خطرات برای ایمنی
بی‌توجهی نسبت به کودک، نهایت عدم حضور والدین به‌صورت فعال در زندگی کودک و رها کردن کنترل کودک را نشان می‌دهد و می‌تواند به شکل‌گیری مجموعه‌ای از رفتارهای ضداجتماعی در او منجر شود. این رفتارها حتی می‌توانند در ادامه زندگی کودک به مداخله قانون نیاز داشته باشند.
محققان می‌گویند رفتار کودکانی که به‌عنوان فرد ضداجتماعی شناخته می‌شوند و به اجتماع آسیب می‌رسانند، معمولا به شرایط خانه و زندگی خانوادگی آن‌ها مرتبط است و بیش از همه با بی‌توجهی والدین و بی‌سرپرستی در ارتباط قرار می‌گیرد.

دستاوردهای تحصیلی
بلندنظری و بلندهمتی، ویژگی‌هایی هستند که به کودک آموزش داده می‌شوند. رفتارهای خانواده و محیط پیرامون کودک نیز نقش مهمی در این زمینه دارند. والدین، اولین الگوهای زندگی برای کودکان هستند و اگر آنان دارای توانایی کنترل مناسبی باشند، شانس شکل‌گیری بلندهمتی در کودک را افزایش می‌دهند. این ویژگی شخصیتی، نقش مهمی در دستاوردهای تحصیلی کودکان دارد. به‌گفته متخصصان، والدین آسان‌گیر که قواعد و محدودیت‌های خاصی را برای کودکان در نظر نمی‌گیرند، کودکان ضعیف‌تری را از این نظر به بار می‌آورند. درواقع، این کودکان اساسا خود-انضباطی ضعیفی دارند و نمی‌توانند به موفقیت در زمینه‌های تحصیلی برسند.