اسباب بازی کودک، جنسیت ندارد!
برای ما بزرگترها، بازی کردن یعنی یک زنگ تفریح برای اینکه کمی از زندگی روزمره فاصله بگیریم، ولی برای بچه‌ها، بازی‌کردن یعنی خودِ زندگی، و اسباب‌بازی‌ها ابزارهای اولین یادگیری‌ها هستن.
برای ما بزرگترها، بازی کردن یعنی یک زنگ تفریح برای اینکه کمی از زندگی روزمره فاصله بگیریم، ولی برای بچه‌ها، بازی‌کردن یعنی خودِ زندگی، و اسباب‌بازی‌ها ابزارهای اولین یادگیری‌ها هستن. دخترونه/پسرونه کردنِ اسباب‌بازی‌ها، پیامدهای تکوینی داره و روی آینده‌ی بچه‌تون، مسیر شغلیش و تکامل مهارت‌هاش تاثیر می‌ذاره. |نشنال جئوگرافیک|
وقتی همه‌ی اون اسباب‌بازی‌هایی که به رشد تجسم فضایی و مکانی یا مهارت‌های ریاضی رو می‌دید به پسرها (مثل اکثر لِگوها، یا چه می‌دونم، پازل و موشک و ماشین و هرچی) و اسباب‌بازی‌های لوازم آشپزخانه و عروسک‌های ناز و صورتی رو می‌دین به دخترهاتون، معلومه که بیشتر پسرها مهندس می‌شن و بیشتر دخترها می‌رن رشته‌ی انسانی.
مثلا توی کنکورِ سال ۹۶ در رشته‌ی انسانی ۱۱۵ هزار دختر / ۶۸ هزار پسر و در رشته‌ی ریاضی ۵۲ هزار دختر / ۹۵ هزار پسر شرکت کرده بودن. و خب در مقیاس کوچیکتر اینجوری می‌شد که مثلن توی کلاس ما مهندسی‌ها، هفت هشت تا همکلاسی دختر داشتیم و توی کلاس‌های دانشکده انسانی مثلن «زبان فرانسه»، دوستِ من با یک پسر دیگه، تنها پسرهای یک کلاس ۳۸ نفری بودن.
اون طرف دنیا فضا داره بهتر میشه. این قضیه خیلی سریع داره تغییر می‌کنه، عده‌ی زیادی پیگیرش هستن و پیله کردن که تا الانش هم خیلی دیر شده. تو ایران وضعیت چه شکلیه؟ کجای کاریم؟ اصلا برامون مهمه؟
پارسال توی کاخ سفید یک کنفرانس برگزار شد و موضوعش فقط همین بود: «کلیشه‌های جنسی». توی این کنفرانس صاحبان کارخونه‌های اسباب‌بازی‌سازی، صاحبان رسانه‌ها، کارشناس‌ها و سیاست‌مدارها هم بودن. شرکت فروشگاه‌های زنجیره‌ای TARGET (از بزرگترین‌ها در آمریکاست) هم اعلام کرد که ما دیگه راهروی صورتی دخترها و راهروی آبی پسرها رو توی فروشگاه‌هامون برمی‌داریم. یه کمپین هم توی بریتانیا راه افتاده به اسم Let Toys Be Toys که هدفش اینه فروشگاه‌ها رو قانع کنن محصولات‌شون رو برای جنسیت خاصی عرضه نکنن.
جالبه بدونید که قبلا اصلا اینطوری نبود که اسباب‌بازی‌ها رو جدا کنن و رنگ‌های خاصی رو به جنسیت خاصی نسبت بدن. این قضیه خیلی پدیده‌ی جدیدیه. پنجاه سال هم از عمرش نمی‌گذره.
لیسا دینلا که از دانشمندهای مطالعات جنسیت هستش میگه: «عروسک‌ها و لوازم آشپزخانه در آموزش مهارت‌های چینش شناختی رویدادها (منظورش مدیریت چندکار به صورت همزمان هستش فکر کنم) و مهارت‌های اولیه‌ی زبانی خوب هستن. ساختن خونه‌های خشتی با لِگو و یا پازل‌ها می‌تونن برای مهارت‌های فضایی و دانش ریاضی خوب باشن. اگه ما بچه‌ها رو بذاریم توی یک مسیرِ محدود و اجازه ندیم خودشون توی انواع اسباب‌بازی‌ها کاوش کنن، هردو جنسیت ضرر می‌کنن.»
کریستیا براون استاد دانشگاه کنتاکی هم میگه «عروسک حس همدردی و چگونگی مراقبت کردن از یکی دیگه رو به بچه‌ها یاد می‌ده.» این خانم براون که یک کتاب هم نوشته به اسم «فرزندپروری آنسوی آبی و صورتی: چگونه فرزند خود را عاری از هرگونه کلیشه‌ی جنسیتی تربیت کنید» میگه که: «این ترجیح جنسیتی در مورد اسباب‌بازی‌ها بعد از این به وجود میاد که بچه در مورد جنسیت خودش آگاه میشه. وگرنه نوزادها که هیچ ترجیح جنسیتی ندارن.»
خانم براون میگه که بین سه تا پنج سالگی، هویت جنسی خیلی برای بچه‌ّها مهمه. بنابراین وقتی وارد فروشگاه اسباب‌بازی می‌شید و اونجا راهروی لوازم دخترونه از لوازم پسرونه جدا شده، بچه‌ها خیلی توجه می‌کنن، اهمیت می‌دن.
براون میگه: «قبول دارم که این کار، یعنی تربیت کردن بچه‌هامون بدون توجه به جنسیت‌زدگی اسباب‌بازی‌ها و عرف‌های حاکم بر جامعه، کار سختیه و هزینه‌هایی داره که بچه توی جامعه باید بپردازه.» و اینجوری ادامه می‌ده که «امیدوارم روزی برسه که اسباب‌بازی‌ها به جای اینکه به دخترونه/پسرونه تقسیم بشن، به طبقه‌بندی‌های دیگه‌ای مثل پازل‌ها، عروسک‌ها، دوچرخه‌ها، و غیره تقسیم‌بندی بشن. انتخاب اسباب‌بازی‌ها باید بر اساس علایق کودکان صورت بگیره و نه بر اساس جنسیت اون‌ها. همه‌ی اسباب‌بازی‌ها از لحاظ جنسیتی خنثی هستن، اون چیزی که خنثی نیست نحوه‌ی تبلیغات و بازاریابی این اسباب‌بازی‌هاست.»
مثلا توی کنکورِ سال ۹۶ در رشته‌ی انسانی ۱۱۵ هزار دختر / ۶۸ هزار پسر و در رشته‌ی ریاضی ۵۲ هزار دختر / ۹۵ هزار پسر شرکت کرده بودن. و خب در مقیاس کوچیکتر اینجوری می‌شد که مثلن توی کلاس ما مهندسی‌ها، هفت هشت تا همکلاسی دختر داشتیم و توی کلاس‌های دانشکده انسانی مثلن «زبان فرانسه»، دوستِ من با یک پسر دیگه، تنها پسرهای یک کلاس ۳۸ نفری بودن.
اون طرف دنیا فضا داره بهتر میشه. این قضیه خیلی سریع داره تغییر می‌کنه، عده‌ی زیادی پیگیرش هستن و پیله کردن که تا الانش هم خیلی دیر شده. تو ایران وضعیت چه شکلیه؟ کجای کاریم؟ اصلا برامون مهمه؟
پارسال توی کاخ سفید یک کنفرانس برگزار شد و موضوعش فقط همین بود: «کلیشه‌های جنسی». توی این کنفرانس صاحبان کارخونه‌های اسباب‌بازی‌سازی، صاحبان رسانه‌ها، کارشناس‌ها و سیاست‌مدارها هم بودن. شرکت فروشگاه‌های زنجیره‌ای TARGET (از بزرگترین‌ها در آمریکاست) هم اعلام کرد که ما دیگه راهروی صورتی دخترها و راهروی آبی پسرها رو توی فروشگاه‌هامون برمی‌داریم. یه کمپین هم توی بریتانیا راه افتاده به اسم Let Toys Be Toys که هدفش اینه فروشگاه‌ها رو قانع کنن محصولات‌شون رو برای جنسیت خاصی عرضه نکنن.
جالبه بدونید که قبلا اصلا اینطوری نبود که اسباب‌بازی‌ها رو جدا کنن و رنگ‌های خاصی رو به جنسیت خاصی نسبت بدن. این قضیه خیلی پدیده‌ی جدیدیه. پنجاه سال هم از عمرش نمی‌گذره.
لیسا دینلا که از دانشمندهای مطالعات جنسیت هستش میگه: «عروسک‌ها و لوازم آشپزخانه در آموزش مهارت‌های چینش شناختی رویدادها (منظورش مدیریت چندکار به صورت همزمان هستش فکر کنم) و مهارت‌های اولیه‌ی زبانی خوب هستن. ساختن خونه‌های خشتی با لِگو و یا پازل‌ها می‌تونن برای مهارت‌های فضایی و دانش ریاضی خوب باشن. اگه ما بچه‌ها رو بذاریم توی یک مسیرِ محدود و اجازه ندیم خودشون توی انواع اسباب‌بازی‌ها کاوش کنن، هردو جنسیت ضرر می‌کنن.»
کریستیا براون استاد دانشگاه کنتاکی هم میگه «عروسک حس همدردی و چگونگی مراقبت کردن از یکی دیگه رو به بچه‌ها یاد می‌ده.» این خانم براون که یک کتاب هم نوشته به اسم «فرزندپروری آنسوی آبی و صورتی: چگونه فرزند خود را عاری از هرگونه کلیشه‌ی جنسیتی تربیت کنید» میگه که: «این ترجیح جنسیتی در مورد اسباب‌بازی‌ها بعد از این به وجود میاد که بچه در مورد جنسیت خودش آگاه میشه. وگرنه نوزادها که هیچ ترجیح جنسیتی ندارن.»
خانم براون میگه که بین سه تا پنج سالگی، هویت جنسی خیلی برای بچه‌ّها مهمه. بنابراین وقتی وارد فروشگاه اسباب‌بازی می‌شید و اونجا راهروی لوازم دخترونه از لوازم پسرونه جدا شده، بچه‌ها خیلی توجه می‌کنن، اهمیت می‌دن.
براون میگه: «قبول دارم که این کار، یعنی تربیت کردن بچه‌هامون بدون توجه به جنسیت‌زدگی اسباب‌بازی‌ها و عرف‌های حاکم بر جامعه، کار سختیه و هزینه‌هایی داره که بچه توی جامعه باید بپردازه.» و اینجوری ادامه می‌ده که «امیدوارم روزی برسه که اسباب‌بازی‌ها به جای اینکه به دخترونه/پسرونه تقسیم بشن، به طبقه‌بندی‌های دیگه‌ای مثل پازل‌ها، عروسک‌ها، دوچرخه‌ها، و غیره تقسیم‌بندی بشن. انتخاب اسباب‌بازی‌ها باید بر اساس علایق کودکان صورت بگیره و نه بر اساس جنسیت اون‌ها. همه‌ی اسباب‌بازی‌ها از لحاظ جنسیتی خنثی هستن، اون چیزی که خنثی نیست نحوه‌ی تبلیغات و بازاریابی این اسباب‌بازی‌هاست.»
پ
منبع:
نی نی تایم
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼