پارگی دهانه ی واژن، زایمان طبیعی

به ناحیه میان واژن و مقعد در زنان «پرینه» یا «میان دوراه» می گویند، اگر در طول دوران بارداری عضله این ناحیه تقویت نشود نمی تواند هنگام زایمان طبیعی توانایی کشسانی و انعطاف پذیری خوبی داشته باشد و در نتیجه فشار سر کودک برای خروج، منجر به پارگی می شود.

پارگی پرینه در زایمان طبیعی
حدود 90 درصد از مادران در حین زایمان طبیعی دچار پارگی دهانه واژن می شوند. در حقیقت پارگی خفیف دهانه واژن جزیی از روند بسیاری از زایمان های طبیعی است، بطور معمول 99 درصد پارگی های دهانه واژن و پرینه در زایمان طبیعی بصورت خفیف هستند و به سرعت التیام پیدا می کنند.
با این حال بسیاری از مادران از پارگی دهانه واژن در حین زایمان طبیعی می ترسند و می خواهند با هر هزینه ای از آن جلوگیری کنند. می توان گفت که تقریباً غیر ممکن است که از پارگی پرینه در زایمان طبیعی اجتناب کرد، اما می توان احتمال آسیب شدید آن را کاهش داد.

علت پارگی پرینه
در حین مرحله دوم زایمان طبیعی، سر کودک به درون واژن پایین می آید و به سمت ناحیه میاندوراه یعنی ناحیه بین واژن و مقعد که پرینه نام دارد حرکت می کند. پوست ناحیه پرینه که بین واژن و مقعد قرار دارد، باید نازک شود و دور سر کودک کش بیاید.
همان طور که سر جنین به سمت جلو حرکت می کند، لبه بیرونی و خروجی واژن به اندازه دور سر کودک باز می شوند. اگر پوست و عضله ناحیه پرینه به اندازه کافی توانایی کشسانی و انعطاف پذیری نداشته باشند، منجر به پارگی این ناحیه می شوند.

عواملی که احتمال پاره شدن بین واژن و مقعد را افزایش می دهند شامل موارد زیر هستند:
- کودک درشت
- نژاد آسیایی
- صورت جنین به سمت جلو باشد
- افزایش وزن زیاد در بارداری
- اولین زایمان طبیعی
هیچ مادری در حین زایمان طبیعی نمی تواند پاره شدن میاندوراه را احساس کند زیرا در این مرحله فشار بسیار زیادی اتفاق می افتد که درد پارگی در مقابل آن ناچیز است. در اغلب موارد مادر تا قبل از زمانی که پزشک به او اطلاع دهد که پارگی اتفاق افتاده، نمی تواند متوجه آن شود به همین دلیل با شنیدن این خبر کاملاً متعجب می شود.

انواع پارگی پرینه در زایمان طبیعی
پارگی ناحیه پرینه (بین واژن و مقعد) به 4 دسته تقسیم می شود:
- پارگی درجه ۱ و ۲
رایج ترین نوع پارگی ناحیه پرینه، پارگی درجه 1 و 2 است. پارگی درجه یک زمانی اتفاق می افتد که پوست پاره شده است ولی بسیار کوچک است و به بخیه احتیاج ندارد و یا تعداد کمی بخیه کافی است.
پارگی درجه ۲ شامل پارگی پوست و ماهیچه زیر آن بوده و معمولاً به چند بخیه احتیاج دارد.
پارگی های شدید تر بسیار نادر بوده و در 1 درصد موارد اتفاق می افتند که معمولاً ناشی از برش دادن این ناحیه توسط پزشک صورت می گیرد که به آن اپیزیوتومی گفته می شود.
- پارگی درجه ۳
در پارگی درجه 3 ،پوست واژن، پوست بین واژن و مقعد (ناحیه پرینه) و عضله اطراف مقعد پاره می شوند.
- پارگی درجه ۴
پارگی درجه 4 مانند پارگی درجه 3 بوده با این تفاوت که عضله اسفنکتر مقعد و بافت اطراف مقعد را نیز شامل می شود. هر دوی پارگی درجه3 و 4 می تواند عملکرد عضلات مقعد و لگن را تحت تاثیر قرار دهند.

جلوگیری از پارگی پرینه
پیش بینی این که کدام یک از مادران دچار پارگی پرینه می شوند، بسیار دشوار است. با این حال راه کار هایی هستند که شما می توانید با انجام آن احتمال پارگی پرینه و عود آن پس از پاره شدن را به حداقل برسانید مانند:
- تغذیه مناسب همراه با چربی های مفید
- مصرف امگا ۳
- آماده کردن بدن در دوران بارداری
- ماساژ روزانه ناحیه پرینه در دوران بارداری
- تمرینات کف لگل با نام کگل در دوران بارداری
- زایمان در آب
- حرکت دادن بدن و راه رفتن در فواصل انقباضات رحمی
- ماساژ ناحیه پرینه در هنگام زایمان
- کمپرس گرم بر روی ناحیه پرینه حین زایمان
- انتخاب راحت ترین موقعیت قرارگیری بدن در زایمان
- متمایل شدن به سمت جلو در موقعیت چهار دست و پا هنگام زایمان
- دراز نکشیدن به پشت در حین زایمان
- قرار گرفتن به پهلو در زایمان
- باز نکردن بیش از حد زانوها در حین زایمان
- تنفس صحیح بجای فشار وارد کردن
- حبس نکردن نفس در حین انقباضات
- گوش کردن به فرمان طبیعی بدن
- انتخاب پزشک با تجربه در زمینه زایمان طبیعی
- دوری از القاء زایمان
- دوری از بی حسی اپیدورال
- دوری از ابزار کمک زایمانی مانند فورسپس و ...
- اجتناب از برش اپیزیوتومی
- استخدام یک ماما قبل از زایمان