مشکلات تک فرزندان، والدینی که می خوان جبران کنند

والدینی که برنامه ای قاطعی برای خود دارند معمولا آرزوهای خود را با آرزوهای فرزندشان اشتباه میگیرند.

آرزوهای بلند همواره دام هایی بر سر راه والدین و کودکان تک فرزند می گسترد. دام های والدین :

- والدین نیاز دارند تا محرومیت هایی را که داشته اند از طریق فرزندشان جبران کنند.

- والدین نیاز دارند تا آرزوهای دست نایافته ی خود را در زندگی فرزندشان تحقق بخشند.

دام های کودک :

- سعی میکنند به آرزوهایی که والدین شان دست نیافته اند برسند.

- سعی میکنند هر کاری را بی عیب و نقص انجام دهند و کوچک ترین نقیصه ای را نوعی شکست تلقی میکنند.

والدینی که خواهان جبران گذشته هستند

والدینی که برنامه ای قاطعی برای خود دارند معمولا آرزوهای خود را با آرزوهای فرزندشان اشتباه میگیرند. مثلا شخصی را که در یک خانواده ی بی بضاعت تربیت شده است در نظر بگیرید. هنگامی که او صاحب فرزند می شود سعی دارد محرومیت هایی را که در دوران کودکی داشته با تامین نیازمندی های فرزندش جبران کند : (( می خواهم فرزندم بهتر از من زندگی کند. تمام سعی خود را خواهم کرد تا وسایلی را که والدینم نتوانستند برایم تهیه کنند برای فرزندم تهیه کنم.))

آرزوهای مشخصی از این دست والدین را وا می دارد تا محرومیت های دوران کودکی خود را با تامین خواسته های کنونی فرزندشان جبران کنند ولی هنگامی که فرزند این خواسته ها را نمی پذیرد و از والدین خود قدردانی نمیکند آنها مایوس می شوند و با رفتار متناقض خود فرزند را به تعجب وا می دارند : (( نمی دانم چرا مادرم برای هر کار کوچکی مرا تحسین می کند ولی بعد عصبانی میشود. من به تحسین های او اهمیت نمی دهم)).

علت این است که مادر این کودک در خانواده ای رشد کرده که او را تحسین نمی کرده اند . (( من نمی فهمم چرا پدرم دوست دارد با من بازی کند و وقتی که من مربی ام را به او ترجیح می دهم ناراحت می شود)). علت این است که پدر این کودک در خانواده ای رشد کرده که والدینش با او بازی نمیکرده اند.

وقتی والدین قصد دارند کمبودهای دوران کودکی خود را در مورد فرزندشان جبران کنند کودک خود را زیر فشار قرار می دهند زیرا از او انتظار دارند تا محبت آنها را تلافی کند در غیر این صورت مایوس و ناراحت می شوند و خود نیز در فشار قرار می گیرند والدینی که طی دوران کودکی با محرومیت رو به رو بوده اند نباید سعی کنند تا محرومیت گذشته ی خود را از طریق تامین افراطی خواسته های فرزندشان جبران کنند.

در صورت داشتن چنین روحیه ای باید به روانپزشک مراجعه کرده و تحت درمان قرار بگیرند.

تحقق رویاهای شخصی

رویاها از دیگر نقاط ضعف والدین هستند. دو نوع رویا میتواند آرزوهای والدین را تقویت کند : رویاهای شبیه بودن و رویاهای اختلاف داشتن .

رویاهای شبیه بودن میتواند چنین باشد : (( من دوست داشتم که دخترم نیز مانند من دوستان زیادی داشته باشد ولی او ترجیح می دهد که تنها باش)) ناامیدی این مادر از دخترش فرزند او را نیز از خود ناامید می کند: (( من هرگز مثل مادرم مشهور نمی شوم و نمیتوانم آن طور که او میخواهد باشم.))

رویاهای اختلاف داشتن میتواند چنین باشد : (( میخواستم پسرم به تحصیل خود ادامه دهد و مانند من ترک تحصیل نکند ولی او نیز اشتباه مرا تکرار کرد)) . ناامیدی این پدر از پسرش موجب میشود تا فرزند او نیز از خویش ناامید شود : (( من هرگز نمیتوانم وارد دانشگاه شوم )). والدین باید در مورد آرزوها و امیالی که با رویاهای آنها پیوند دارد حساس باشند زیرا اگر رویاهای آنها عملی نشود ناامیدی و احساس شکست آنها به فرزندشان منتقل خواهد شد.

کودکی که قصد عملی کردن رویاهای والدینش را دارد

تمایل کودک تک فرزند در عملی کردن رویاهای والدین خود به دلیل تعهدی است که نسبت به آنها احساس میکند دختری میگوید : (( مادرم آسایش خود را با کار مستمر فدا کرد هزینه ی دانشگاه مرا تهیه کند اگر زحمات او نبود نمیتوانستم وارد دانشگاه شوم بنابراین مدرکی که دارم تنها متعلق به من نبوده و مادرم نیز در آن سهیم است)).

کودکان تک فرزند ممکن است اوقات خود را صرف انجام اموری کنند که والدینشان از آنها محروم بوده اند برای پرهیز از این امر والدین باید فرزند خود را زیر فشار خواسته هایی که دارند قرار ندهند و آنها را آزاد بگذارند.

کودکی که سعی میکند کامل باشد

خطر دیگری ه کودک را تهدید میکند این است که می کوشد فرزندی کامل برای والدینش باشد و به خود بگوید: (( وقتی والدین فکر میکنند که تو کامل هستی یا طوری با تو رفتار میکند که گویی کودکی کامل هستی تو نیز سعی کن چنین باشی. آنها به چیزی کمتر از کامل بودن تو قانع نیستند تو نیز نباید به خودت اجازه بدهی آنها را مایوس کنی)).

وقتی والدین همه توجه خود را به تنها فرزندی که دارند معطوف می کنند فشاری را به کودک منتقل می کنند که باعث می شود او تمام تلاش خود را برای انجام کارها به گونه ی مطلوب به کار بندد و انتظارات والدین را تامین کند و به این طریق ثابت کند که او شایستگی این همه توجه را دارد.

این نوع تلاش برای کامل و بی نقص بودن فشار دوگانه ای را به کودک تحمیل می کند: بی عیب و نقص بودن ( پرهیز از اشتباه به هر قیمتی)و همیشه عالی بودن ( فرار از شکست و ناکامی به هر قیمتی).

احساس همه یا هیچ

احساس همه یا هیچ بودن و حتی احساس دوگانگی از ویژگی های مشترک کودکان تک فرزند است. اگر کودکی به آرمان های خود دست نیابد صرف نظر از میزان تلاش خود احساس ناکامی دردآلودی خواهد کرد.

این نوع احساس ناامیدی کودکان تک فرزند تا مراحل بزرگسالی یعنی هنگامی که آنها خود را ملزم به تامین آرزوهای بلند پروازانه خود یا والدین ندانند ادامه خواهد یافت.

منبع: کودک آنلاین