تغذیه کودک در بیماری، نکات خواندنی
اشتهای طفل حتی در جریان یک سرماخوردگی خفیف نیر ممکن است تا اندازه ای کم شود.
آنچه در ذیل بیان میشود عبارت از تذکر چند اصلی و عمومی است که در موارد فوری و فوتی که قادر به یافتن طبیب نیستید شما را راهنمایی کند.
رژیم غذایی ، در جریان یک سرماخوردگی خفیف که همراه با تب نباشد، می تواند کاملا عادی و معمولی باشد. معذالک اشتهای طفل حتی در جریان یک سرماخوردگی خفیف نیر ممکن است تا اندازه ای کم شود، زیرا اولا طفل ان اطاق خارج نمیشود و ثانیا مانند هر روز حرکت و فعالیت نمی کند ، ثالثا تا حدی ناراحت است ، دا بما ترشحات بینی خود را می بلید در خوردن غذا بیشتر از آنچه میل دارد بار اصرار نکنید. اگر کمتر از هردوز غذا میخورد، در فواصل غذاها آب بیشتری باد بدهید ، باو اجازه دهید هرقدر میل دارد آب بنوشد. مردم بعضی اوقات تصور میکنند هر چه بیشتر آب بخورند برای معالجة کسالت بهتر است. افراط در آشامیدن آب هیچگونه مزیت و رجحانی نسبت بمقدار عادی آن ندارد.
رژیم غذایی ، در جریان یک سرماخوردگی خفیف که همراه با تب نباشد، می تواند کاملا عادی و معمولی باشد. معذالک اشتهای طفل حتی در جریان یک سرماخوردگی خفیف نیر ممکن است تا اندازه ای کم شود، زیرا اولا طفل ان اطاق خارج نمیشود و ثانیا مانند هر روز حرکت و فعالیت نمی کند ، ثالثا تا حدی ناراحت است ، دا بما ترشحات بینی خود را می بلید در خوردن غذا بیشتر از آنچه میل دارد بار اصرار نکنید. اگر کمتر از هردوز غذا میخورد، در فواصل غذاها آب بیشتری باد بدهید ، باو اجازه دهید هرقدر میل دارد آب بنوشد. مردم بعضی اوقات تصور میکنند هر چه بیشتر آب بخورند برای معالجة کسالت بهتر است. افراط در آشامیدن آب هیچگونه مزیت و رجحانی نسبت بمقدار عادی آن ندارد.
رژیم غذایی در موقع تب
(این راهنمای فوری است تا شما بتوانید باطبیب خود مشورت نمائید . وقتی طفلی مبتلا به تب ، همراه با سرماخوردگی و گریپ گلودرد، یا یکی از امراض مسربه میشود ، معمولا در ابتدای کسالت اشتهایش ، مخصوصا برای غذاهای جامد و کم میشود. در یکی دو روز اول پیدایش تب ، بهیچوجه غذای جامد بطفل ندهید ، فقط در موقع بیداری هر نیم ساعت با یک ساعت مقداری مایعات باو بدهید . آب پرتقال . آب آناناس ، آب خالص خیلی مالمو بست . هرگز آنرا فراموش نکنید. اگرجه آب ماده مغذی نمیباشد ، ولی بهر حال تغذیه در شرایط فعلی چندان مهم نیست . بهمین دلیل است که طفل ناخوش باشامیدن آب علانة مفرطی دارد . دادن سایر مایعات بسته بطبع طفل و ناخوشی او است. بعضی از کودکان آب توسرخ ، آب آلو ، لیموناد . آب گلابی، آب انگور، جای کمرنگی با کمی شکر را بی نهایت دوست دارند . سایر کودکان مشروبات گازدار مانند آبجوی زنجبیلی ، انواع لیموناد با چاشنی میوه ، مشروبات از نوع کولا و غیره را دوست دارند. چون بعضی از مشروبات کولا، دارای مقدار کمی کافئین (ماده محرک) میباشد لذا یکی دوساعت قبل از خوابیدن نباید آنرا نوشید.
در مورد شیر نمی توان مقرراتی وضع کرد . طفل شیر خوار ناخوش ، شیر را از هرچیز دیگر بیشتر مینوشد. اگر طفل شیر خوار، بدون اینکه استفراغ کند ، شیر را میخورد در این صورت خوردن آن هیچ عیبی ندارد . اطفال بزرگتر ممکن است از خوردن شیر امتناع کنند یا آنرا استفراغ نمایند. اگر آنرا دوست دارند با نها بدهید. با تب بیشتر از ۳۹ درجه، اگر چربی شیر (یا سنشیز ) گرفته شود زودتر هم میشود زیرا چربی شیر خیلی به سختی هضم میگردد.
وقتی تب ادامه یابد، ممکن است بعد از یکی دو روز مختصری اشتها بغذا پیدا شود. اگر علی رغم تب شدیدطفل احساس گرسنگی میکند، ممکن است بتواند غذاهای جامد برمی از قبیل نان برشته، بیسکوئیت، غلات پخته شده، فرنی، ژلاتین، ماست، بستنی، سوسسیب، تخم مرغ عسلی و امثال آنهارا بخورد.
غذاهائیکه معمولا در موقع داشتن تب مطلوب نیست و بدرستی هضم نمیشود عبارتست از انواع سبزی (خام یا پخته)، گوشت گاو یا گوسفند، ماکیان، ماهی، چربی (مانند کره، مارگارین یا روغن نباتی، خامه). معذالک دکتر کلارا دیویس در تجربیات خود در مورد رژیم غذایی متوجه شد که کودکان در دوره نقاهت ( یعنی دوره بعد از قطع تب غالبا مشتاق خوردن گوشت و سبزی بوده و بخوبی آنهارا هضم مینمایند.
دستوریکه از هر چیز دیگر مهمتر است آنست که بطفل مریض غذائی را که دوست ندارد و نمیخواهد بخورد اصرار نکنید، مگر اینکه طبیب بدلائلی اصرار در خوردن غذای بخصوصی را تجویز کرده باشد زیرا اگر خوردن غذائی بطفل اصرار شود، غالبا طفل آنرا استفراغ میکند یا باعث سوء هضم میشود و یا مشکلات زیادی را در تغذیة طفل - فراهم میکند.
(این راهنمای فوری است تا شما بتوانید باطبیب خود مشورت نمائید . وقتی طفلی مبتلا به تب ، همراه با سرماخوردگی و گریپ گلودرد، یا یکی از امراض مسربه میشود ، معمولا در ابتدای کسالت اشتهایش ، مخصوصا برای غذاهای جامد و کم میشود. در یکی دو روز اول پیدایش تب ، بهیچوجه غذای جامد بطفل ندهید ، فقط در موقع بیداری هر نیم ساعت با یک ساعت مقداری مایعات باو بدهید . آب پرتقال . آب آناناس ، آب خالص خیلی مالمو بست . هرگز آنرا فراموش نکنید. اگرجه آب ماده مغذی نمیباشد ، ولی بهر حال تغذیه در شرایط فعلی چندان مهم نیست . بهمین دلیل است که طفل ناخوش باشامیدن آب علانة مفرطی دارد . دادن سایر مایعات بسته بطبع طفل و ناخوشی او است. بعضی از کودکان آب توسرخ ، آب آلو ، لیموناد . آب گلابی، آب انگور، جای کمرنگی با کمی شکر را بی نهایت دوست دارند . سایر کودکان مشروبات گازدار مانند آبجوی زنجبیلی ، انواع لیموناد با چاشنی میوه ، مشروبات از نوع کولا و غیره را دوست دارند. چون بعضی از مشروبات کولا، دارای مقدار کمی کافئین (ماده محرک) میباشد لذا یکی دوساعت قبل از خوابیدن نباید آنرا نوشید.
در مورد شیر نمی توان مقرراتی وضع کرد . طفل شیر خوار ناخوش ، شیر را از هرچیز دیگر بیشتر مینوشد. اگر طفل شیر خوار، بدون اینکه استفراغ کند ، شیر را میخورد در این صورت خوردن آن هیچ عیبی ندارد . اطفال بزرگتر ممکن است از خوردن شیر امتناع کنند یا آنرا استفراغ نمایند. اگر آنرا دوست دارند با نها بدهید. با تب بیشتر از ۳۹ درجه، اگر چربی شیر (یا سنشیز ) گرفته شود زودتر هم میشود زیرا چربی شیر خیلی به سختی هضم میگردد.
وقتی تب ادامه یابد، ممکن است بعد از یکی دو روز مختصری اشتها بغذا پیدا شود. اگر علی رغم تب شدیدطفل احساس گرسنگی میکند، ممکن است بتواند غذاهای جامد برمی از قبیل نان برشته، بیسکوئیت، غلات پخته شده، فرنی، ژلاتین، ماست، بستنی، سوسسیب، تخم مرغ عسلی و امثال آنهارا بخورد.
غذاهائیکه معمولا در موقع داشتن تب مطلوب نیست و بدرستی هضم نمیشود عبارتست از انواع سبزی (خام یا پخته)، گوشت گاو یا گوسفند، ماکیان، ماهی، چربی (مانند کره، مارگارین یا روغن نباتی، خامه). معذالک دکتر کلارا دیویس در تجربیات خود در مورد رژیم غذایی متوجه شد که کودکان در دوره نقاهت ( یعنی دوره بعد از قطع تب غالبا مشتاق خوردن گوشت و سبزی بوده و بخوبی آنهارا هضم مینمایند.
دستوریکه از هر چیز دیگر مهمتر است آنست که بطفل مریض غذائی را که دوست ندارد و نمیخواهد بخورد اصرار نکنید، مگر اینکه طبیب بدلائلی اصرار در خوردن غذای بخصوصی را تجویز کرده باشد زیرا اگر خوردن غذائی بطفل اصرار شود، غالبا طفل آنرا استفراغ میکند یا باعث سوء هضم میشود و یا مشکلات زیادی را در تغذیة طفل - فراهم میکند.
رژیم غذایی در موقع استفراغ
البته استفراغ در خیلی از امراض مختلف وجود دارد، مخصوصا در شروع کسالتی که همراه با تب باشد . چون تعیین رژیم غذایی در حالت استفراغ بستگی بعوامل متعددی دارد ، لذا باید بوسیله طبیب تجویز گردد . علت ایجاد استفراغ آنست که معده دچار اختلالاتی گشته است و نمی تواند از عهده نگاهداری و هضم غذا بر آید. در هر حال اگر نمی توانید فودة بطبیب دسترسی پیدا کنید، می توانید از پیشنهادات ذیل استفاده کنید.
بهتر است بعد از استفراغ، معده لااقل برای مدت دو ساعت استراحت کامل نماید . پس از آن اگر خود طفل تقاضای آب کرد، جرعه ای آب باو بدهید ، ولی ابتد از ۱۵ سانتیمتر مکعب (یا یک قاشق سوپخوری ) در هر نیم ساعت تجاوز نکنید. اگر این مقدار آب در معده ماند و طفل برای نوشیدن بازهم التماس کرد ، اجازه دهید قدری بیشتر مثلا دو قاشق سوپخوری ، در هر پانزده الى بیست دقیقه ، آب بنوشد ، اگر طفل تشنه است و بنوشیدن آب علاقه زیاد نشان میدهد ، بتدریج مقدار آنرا تا ۱۲۰ سانتیمتر مکعب ( نصف لیوان) زیاد کنید. اگر تا اینجا حال طفل بهم نخورد و استفراغ نکرد ، می توان قدری آب پرتقال، یا آب آناناس و یا مشروبات گازدار باد داد . بهتر است مقدار مایعی که طفل در هر مرتبه در طی روز اول مینوشد از نصف لیوان (۱۲۰ سانتیمتر مکعب) تجاوز ننماید. اگر چند ساعت بعد از وقوع استفراغ ، طفل برای خوردن غذای جامد التماس کند. چین ساده ای از قبیل بیسکوئیت با یک قاشق سوپخوری سوس سیب یا غلات پخته شده باد بدهید. اگر شیر میخواهد، چربیش را بگیرید.
اگر مجددا استفراغ کرد ، دقت و سختگیری بیشتری کنید . تا دو ساعت هیچ چیز بطفل ندهید و پس از آن دادن یک قاشق مرباخوری آب و مقداری خورده یخ را شروع کنید ، بعد از بیست دقیقه ، مقدار آبرا به دو قاشق مرباخوری برسانید و مجددا احتیاط را رعایت نمائید . اگر طفلی که قبلا استفراغ کرده است، حتی تا چند ساعت بعد از آنهم باشامیدن چیزی میل نداشته باشد ، چیزی باو ندهید . زیرا محققا آنرا استفراغ خواهد کرد . علت رعایت این احتیاط آنست که هر موقع طفل استفراغ میکند ، مقدار مایعی که از طریق استفراغ از معده خارج میشود بیشتر از مقدار مایعی است که قبلا نوشیده است.
استفراغی که در امراض تبدار ایجاد میشود، غالبا فقط در روز اول کسالت اتفاق میافتد و حتی اگر تب هم ادامه یابد استفراغ ممکن است قطع شود.
موقعی که طفل بشدت عق میزند ، گاهی اوقات ممکن است لکه با رگه های کوچک خون در استفراغ دیده شود . این قضیه فی حد نفسه مهم و خطرناک نیست.
البته استفراغ در خیلی از امراض مختلف وجود دارد، مخصوصا در شروع کسالتی که همراه با تب باشد . چون تعیین رژیم غذایی در حالت استفراغ بستگی بعوامل متعددی دارد ، لذا باید بوسیله طبیب تجویز گردد . علت ایجاد استفراغ آنست که معده دچار اختلالاتی گشته است و نمی تواند از عهده نگاهداری و هضم غذا بر آید. در هر حال اگر نمی توانید فودة بطبیب دسترسی پیدا کنید، می توانید از پیشنهادات ذیل استفاده کنید.
بهتر است بعد از استفراغ، معده لااقل برای مدت دو ساعت استراحت کامل نماید . پس از آن اگر خود طفل تقاضای آب کرد، جرعه ای آب باو بدهید ، ولی ابتد از ۱۵ سانتیمتر مکعب (یا یک قاشق سوپخوری ) در هر نیم ساعت تجاوز نکنید. اگر این مقدار آب در معده ماند و طفل برای نوشیدن بازهم التماس کرد ، اجازه دهید قدری بیشتر مثلا دو قاشق سوپخوری ، در هر پانزده الى بیست دقیقه ، آب بنوشد ، اگر طفل تشنه است و بنوشیدن آب علاقه زیاد نشان میدهد ، بتدریج مقدار آنرا تا ۱۲۰ سانتیمتر مکعب ( نصف لیوان) زیاد کنید. اگر تا اینجا حال طفل بهم نخورد و استفراغ نکرد ، می توان قدری آب پرتقال، یا آب آناناس و یا مشروبات گازدار باد داد . بهتر است مقدار مایعی که طفل در هر مرتبه در طی روز اول مینوشد از نصف لیوان (۱۲۰ سانتیمتر مکعب) تجاوز ننماید. اگر چند ساعت بعد از وقوع استفراغ ، طفل برای خوردن غذای جامد التماس کند. چین ساده ای از قبیل بیسکوئیت با یک قاشق سوپخوری سوس سیب یا غلات پخته شده باد بدهید. اگر شیر میخواهد، چربیش را بگیرید.
اگر مجددا استفراغ کرد ، دقت و سختگیری بیشتری کنید . تا دو ساعت هیچ چیز بطفل ندهید و پس از آن دادن یک قاشق مرباخوری آب و مقداری خورده یخ را شروع کنید ، بعد از بیست دقیقه ، مقدار آبرا به دو قاشق مرباخوری برسانید و مجددا احتیاط را رعایت نمائید . اگر طفلی که قبلا استفراغ کرده است، حتی تا چند ساعت بعد از آنهم باشامیدن چیزی میل نداشته باشد ، چیزی باو ندهید . زیرا محققا آنرا استفراغ خواهد کرد . علت رعایت این احتیاط آنست که هر موقع طفل استفراغ میکند ، مقدار مایعی که از طریق استفراغ از معده خارج میشود بیشتر از مقدار مایعی است که قبلا نوشیده است.
استفراغی که در امراض تبدار ایجاد میشود، غالبا فقط در روز اول کسالت اتفاق میافتد و حتی اگر تب هم ادامه یابد استفراغ ممکن است قطع شود.
موقعی که طفل بشدت عق میزند ، گاهی اوقات ممکن است لکه با رگه های کوچک خون در استفراغ دیده شود . این قضیه فی حد نفسه مهم و خطرناک نیست.
در موقع بهبود مرض، از ایجاد مشکلات مربوط به تغذیه اجتناب کنید
اگر طفلی تا چند روز به تب مبتلا گردد و میل زیادی بخوردن غذا نداشته باشد، طبیعة خیلی زود لاغر میشود . این قضیه در یکی دو دفعه اول باعث نگرانی مادر میگردد. موقعی که تب بالاخره قطع میشود و طبیب هم دستور داده است که طول می تواند برژیم عادی خودش بر گردد ، مادر بلادرنگی غذا دادن بطفل را شروع مینماید . ولی طفل غالبا از خوردن غذاهائی که ابتدا باو داده میشود امتناع میکند. اگر مادر در هر وعده و هر روز در خوراندن غذا بطفل اصرار و سماجت کند ، اشتهای طفل ممکن است هرگز بحال عادی بر نگردد . چنین طفلی ، خوردن غذا را فراموش نکرده است و یا آنقدر ضعیف نشده است که نتواند غذا بخورد ، بلکه از موقع تملمع تب ، دولت و مرض ما الداله ای در بدنش باقی مانده و معده و روده هایش را تحت تاثیر قرار داده است و وحش اینه چشم طفلی باد غذاها میافتد دستگاه هاضمه اش باو اخماد میکند که هنوز برای خوردن غذا حادی نیست لذا میلش بغذا نمیکشد.
وقتی غذا با اصرار و فشار بلنلی که هنوز بلت ادامه کسالتش حالت تهوع دارد داده میشود، نسبت به غذا زودتر و آسانتر از وقتی که اشتهایش بحالت طبی بازگشته است احساس نفرت و انزجار میکند . طفل می تواند در ظرف چند روز دچار مشکلات طولانی و مداوم غذائی گردد . همینکه معده و روده های طفل از اثرات غالب ناخوشی ها هه ردی پیدا کرد و شرایط هضم غذا را مجددا باز یافت ، اشتها و گرسنگی مطیل فردا باز میگردد و حتی بیشتر از آنچه قبلا بوده است خواهد بود . طفل برای جبران آنچه از دست داده است تا یکی دو هفته نسبت بغذا خیلی حریص و گرسنه میشود . غالبا مشاهده میکنید چنین طفلی دو ساعت بعد از خوردن غذای مفصلی باز هم تقاضای غذا مینماید و در حدود سه سالگی ، طفل ممکن است غذای مخصوصی را که خیلی دوس میکند از شما بخواهد. : وظیفه والدین در موقع بهبود کسالت طفل آنست که فتمل مشروبات و غذاهای جامدیکه طفل تقاضا میکند بدون اصرار و سماجت باو بدهند و در نهایت بردباری ولی اطمینان خاطر، صبر کنند و مواظب علائم آمادگی طفل برای خوردن غذای بیشتر باشند. اگر در ظرف یک هفته اشتهای طفل بحالت عادی باز نگشت ، باید مجددا به طبیب اطلاع داد.
اگر طفلی تا چند روز به تب مبتلا گردد و میل زیادی بخوردن غذا نداشته باشد، طبیعة خیلی زود لاغر میشود . این قضیه در یکی دو دفعه اول باعث نگرانی مادر میگردد. موقعی که تب بالاخره قطع میشود و طبیب هم دستور داده است که طول می تواند برژیم عادی خودش بر گردد ، مادر بلادرنگی غذا دادن بطفل را شروع مینماید . ولی طفل غالبا از خوردن غذاهائی که ابتدا باو داده میشود امتناع میکند. اگر مادر در هر وعده و هر روز در خوراندن غذا بطفل اصرار و سماجت کند ، اشتهای طفل ممکن است هرگز بحال عادی بر نگردد . چنین طفلی ، خوردن غذا را فراموش نکرده است و یا آنقدر ضعیف نشده است که نتواند غذا بخورد ، بلکه از موقع تملمع تب ، دولت و مرض ما الداله ای در بدنش باقی مانده و معده و روده هایش را تحت تاثیر قرار داده است و وحش اینه چشم طفلی باد غذاها میافتد دستگاه هاضمه اش باو اخماد میکند که هنوز برای خوردن غذا حادی نیست لذا میلش بغذا نمیکشد.
وقتی غذا با اصرار و فشار بلنلی که هنوز بلت ادامه کسالتش حالت تهوع دارد داده میشود، نسبت به غذا زودتر و آسانتر از وقتی که اشتهایش بحالت طبی بازگشته است احساس نفرت و انزجار میکند . طفل می تواند در ظرف چند روز دچار مشکلات طولانی و مداوم غذائی گردد . همینکه معده و روده های طفل از اثرات غالب ناخوشی ها هه ردی پیدا کرد و شرایط هضم غذا را مجددا باز یافت ، اشتها و گرسنگی مطیل فردا باز میگردد و حتی بیشتر از آنچه قبلا بوده است خواهد بود . طفل برای جبران آنچه از دست داده است تا یکی دو هفته نسبت بغذا خیلی حریص و گرسنه میشود . غالبا مشاهده میکنید چنین طفلی دو ساعت بعد از خوردن غذای مفصلی باز هم تقاضای غذا مینماید و در حدود سه سالگی ، طفل ممکن است غذای مخصوصی را که خیلی دوس میکند از شما بخواهد. : وظیفه والدین در موقع بهبود کسالت طفل آنست که فتمل مشروبات و غذاهای جامدیکه طفل تقاضا میکند بدون اصرار و سماجت باو بدهند و در نهایت بردباری ولی اطمینان خاطر، صبر کنند و مواظب علائم آمادگی طفل برای خوردن غذای بیشتر باشند. اگر در ظرف یک هفته اشتهای طفل بحالت عادی باز نگشت ، باید مجددا به طبیب اطلاع داد.
منبع:
از من بپرس
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼