التهاب پروستات در مردان، بیشتر آشنا شوید

پروستاتیت مزمن به التهاب پروستات اشاره دارد که ۳ ماه یا بیشتر طول می‌کشد. این عارضه اغلب دردناک بوده و می‌تواند بر عملکرد جنسی و توانایی ادرار تاثیر بگذارد. برخی از عوامل مانند عفونت‌های باکتریایی و آسیب به عصب یا ماهیچه در ناحیه لگن می‌توانند باعث ایجاد این مشکل گردند. در این مقاله قصد داریم به بررسی علل، نشانه‌ها، روش‌های تشخیص و همچنین درمان پروستاتیت مزمن بپردازیم.

اطلاعاتی در رابطه با پروستاتیت مزمن

پروستات یک غده کوچک بوده که در زیر مثانه و اطراف مجرای ادرار قرار دارد. پروستات بخشی از سیستم تولید مثل مردان بوده و ماهیچه‌های این غده در طول انزال کمک می‌کنند تا اسپرم را به داخل مجرای ادرار برسانند. در نظر داشته باشید که با توجه به محل و عملکرد پروستات، مشکلات می‌توانند بر ادرار و توانایی جنسی فرد تاثیرگذار باشند. پروستاتیت که با نام التهاب پروستات نیز شناخته می‌شود اغلب دردناک بوده و در دو نوع حاد و مزمن وجود دارد:

پروستاتیت مزمن:

این نوع از مشکل به تدریج توسعه یافته و می‌تواند برای ماه‌ها و یا حتی سال‌ها ادامه یابد. این مشکل اگر به مدت 3 ماه یا بیشتر ادامه پیدا کند، بر اساس نظر پزشکان پروستاتیت مزمن خواهد بود و در این نوع درمان‌های اولیه جوابگو نمی‌باشند.

پروستاتیت حاد:

یک وضعیت موقت بوده که به طور ناگهانی رخ می‌دهد و ممکن است چند روز یا چند هفته طول بکشد. پروستاتیت حاد اغلب به درمان پاسخ می‌دهد.

علت ایجاد پروستاتیت مزمن

درمان موثر یقینا نیاز به تشخیص دقیق دارد، با این حال تشخیص علت پروستاتیت مزمن گاهی اوقات دچار چالش خواهد شد و علت این عارضه به دو دسته گسترده تقسیم می‌شود که در این قسمت به آن‌ها اشاره خواهیم کرد:

پروستاتیت باکتریال مزمن

عفونت باکتری پروستات موجب ایجاد پروستاتیت مزمن می‌شود. در برخی افراد این عفونت پس از عفونت مجاری ادراری یا درمان پروستاتیت باکتریایی حاد ایجاد خواهد شد. علائم پروستاتیت باکتریال مزمن اغلب کمتر از پروستاتیت باکتریایی حاد می‌باشد. فردی که در گذشته دچار یک عفونت حاد شده باشد ممکن است متوجه بهبود روند علائم گردد اما عفونت در برخی از افراد مبتلا به پروستاتیت باکتریایی مزمن همچنان ادامه دارد، این شرایط امکان دارد به دلیل مقاوم بودن باکتری به درمان آنتی بیوتیک و یا کوتاه بودن دوره درمان باشد.

پانکراتیت مزمن غیرباکتریایی یا سندرم مزمن لگنی

این نوع از پروستاتیت غیرباکتریایی بوده که می‌تواند دلایل بسیاری داشته باشد و درمان آن سخت‌تر خواهد بود. فردی که قبلا به عفونت باکتریایی پروستات دچار شده است امکان دارد در معرض خطر ابتلا به این نوع از پروستات قرار بگیرد. علل احتمالی پروستاتیت مزمن در زیر آورده شده است که به آن‌ها اشاره خواهیم کرد:

- استرس روانی

آسیب به دستگاه ادراری که شامل جراحی یا آسیب جسمی می‌گردد

علائم اصلی این مشکل

نشانه اصلی این مشکل، درد لگن یا تناسلی است. درد می‌تواند همیشگی باشد و یا گاهی ایجاد شود اما اغلب دردناک و شدید خواهد بود. سایر علائم پروستاتیت مزمن عبارتند از:

- نیاز به تخلیه ادرار به صورت مکرر از جمله چندین بار در شب

- احساس درد به هنگام ادرار کردن

- احساس ناراحتی به هنگام ادرار کردن

- درد در ناحیه آلت تناسلی، رکتوم و بیضه‌ها

- درد به هنگام انزال

- مشکل انزال

- علائم عفونت مانند تب، لرز، تهوع و استفراغ

چگونگی تشخیص این بیماری

افرادی که به هریک از علائم نامبرده شده فوق دچار شوند باید به یک پزشک مراجعه نمایند. عفونت‌های باکتریایی پروستات می‌توانند گسترش یابند، بنابراین هر فردی که علائم عفونت را داشته باشد باید در اسرع وقت به پزشک مراجعه نماید. پزشک جهت تشخیص ابتدا تاریخچه پزشکی فرد را بررسی کرده و سپس رکتوم را مورد ارزیابی قرار خواهد داد. در این لحظه پزشک انگشت خود را به سمت رکتوم که در قسمت انتهایی روده بزرگ قرار دارد برده تا پروستات را از نظر تورم و التهاب بررسی کند، آن‌ها همچنین ممکن است علائم عفونت مانند تخلیه آلت تناسلی یا گره‌های لنفاوی متورم را ارزیابی نمایند. در صورتی که پزشک به عفونت باکتریایی مظنون باشد ممکن است مصرف آنتی بیوتیک‌ها را به بیمار توصیه نماید، اما اگر علائم پس از انجام این کار بهبود نیابند و یا نشانه‌ای از عفونت وجود نداشته باشد، پزشک ممکن است آزمایش‌های قید شده زیر را توصیه کند:

- آزمایش خون یا ادرار به جهت علائم عفونت و یا سایر مسائل مربوط به پروستات

- بیوپسی پروستات که در این روش پزشک با استفاده از یک سوزن نمونه‌ای کوچک از بافت پروستات را برای تجزیه و تحلیل آزمایش می‌کند

- سونوگرافی پروستات یا مجرای ادرار

- سیستوسکوپی که در این روش پزشک از یک محدوده کوچک داخل مثانه یا مجرای ادرار را مشاهده می‌کند

شیوه‌های مطرح درمانی مشکل

درمان این مشکل بستگی به علت اصلی آن دارد، به عنوان مثال پزشک یا متخصص اورولوژیست برای افراد مبتلا به پروستاتیت باکتریایی، معمولا آنتی بیوتیک‌های خوراکی را توصیه می‌کند. افرادی که دچار پروستاتیت مزمن یا عفونت‌های مکرر باشند ممکن است نیاز به مصرف یک دوره طولانی مدت از آنتی بیوتیک‌ها را داشته باشند که اغلب تا ۶ ماه طول خواهد کشید. در نظر داشته باشید که اگر علائم پس از مصرف داروهای آنتی بیوتیک‌ بهبود نیابند روش‌های درمان شامل موارد زیر می‌گردند:

- آنتی بیوتیک‌های داخل وریدی به منظور عفونت‌های شدید

- آرام بخش عضلات برای کاهش اسپاسم عضلات لگن

- داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی برای از بین بردن درد

- استفاده از مسدود کننده‌های آلفا برای درمان مشکلات ادراری

- انجام جراحی برای برداشتن بافت آسیب دیده در مجرای ادرار که می‌تواند مشکلات ادراری را تسهیل بخشد

- درمان برای کمک به استرس روانی و اضطراب

سایر روش‌ها برای کمک به بهبود پروستاتیت

در این قسمت از مقاله به انجام برخی روش‌ها برای کمک به بهبود این شرایط اشاره خواهیم کرد:

- انجام برخی تمرینات به منظور تقویت عضلات اطراف مثانه و آلت تناسلی

طب سوزنی

- استفاده از حمام آب داغ به صورت روزانه

- انجام تمرینات آرامش بخش

- قرار دادن یک کمپرس آب گرم بر روی پیروینیوم یا رکتوم

مروری کوتاه بر مقاله پروستاتیت مزمن

این مشکل اغلب دردناک بوده و موجب تکرر ادرار می‌گردد. هر فردی که علائم پروستاتیت را تجربه کند باید به یک پزشک مراجعه نماید. درمان بستگی به علت و علائم موجود دارد اما پزشک در ابتدا اغلب مصرف آنتی بیوتیک را تجویز می‌نماید. افراد می‌توانند با استفاده از برخی تمرینات و روش‌های جایگزین نیز در روند بهبودی خود موثر عمل کنند.