تولد نوزاد در بیمارستان، پیش مادره یا نه؟

آیا هنگامی که در بیمارستان بستری هستید، امکان نگهداری از نوزاد نزد شما وجود دارد؟ و آیا واقعاً خواستار آن هستید؟

در گذشته مادران بدون حضور شوهرشان زایمان می‌کردند. اگر هم در بیمارستان بستری می‌شدند، برای کسب بهبودی از نرس‌ها فرمانبرداری می‌کردند و پس از آن نوزادی را به خانه می‌آوردند که به خواب در گهواره‌ی خودش عادت داشت. شگفتاً که امروزه قواعد بارداری و زایمان به طریقی دیگر تغییر یافته است.

امروزه به جای اینکه تمام تصمیم‌گیری‌ها برعهده‌ی کارکنان بخش پزشکی باشد، حرف حرف شماست؛ زایمان با حضور شوهر به جای مادر تنها؛ شیردهی پستانی به جای تغذیه با شیرخشک؛ تغذیه بر اساس تقاضا به جای زمان‌بندی معین؛ و روی یک تخت خوابیدن یا مشارکت در یک اتاق با نوزاد به جای گذاشتن او در اتاقی جداگانه. افزون بر این، دلتان می‌خواهد تا زمانی که در بیمارستان بستری هستید، نوزاد نزد شما باشد. سخنگوی مرکز سلامت غرب کیپ تاون، دکتر دارن فرانسیس، می‌گوید در واقع، در بسیاری از نقاط جهان سیاست رسمی سیستم سلامت عمومی این است:

مادر و نوزاد سالم باید در تمامی اوقات نزد یکدیگر بمانند و در این زمان مادر تماس پوستی با فرزند خود داشته باشد.

باهم بودن نوزاد و مادر در یک اتاق پس از زایمان

در سال 1991، سازمان جهانی بهداشت طرح ابتکاری بیمارستان دوستدار بچه را به عنوان راهکاری معرفی کرد تا از ابتدا شیردهی پستانی را ترویج دهد. این طرح ابتکاری از سوی بسیاری از کشورها پذیرفته شد. بیمارستان‌ها با فراهم ‌آوردن امکانات حمایت از شیردهی پستانی در جایگاه دوستدار بچه قرار می‌گیرند. بنابراین، بیمارستان‌ها ضمن برقراری امکانات شیردهی پستانی، باید شرایط نگهداری از نوزاد نزد مادر را نیز تامین کنند. به این منظور، سبد چرخ دار یا گهواره نوزاد نزد مادر و در اتاق او قرار می‌گیرد. در نتیجه، اولین گام بودن مادر و نوزاد نزد یکدیگر است تا ضمن اینکه دسترسی بدون قید و شرط بین مادر و نوزاد وجود داشته باشد، بهترین فرصت برای سفر شیردهی پستانی نیز مهیا شود.

در بسیاری از بیمارستان‌های جهان، معمولاً پس از زایمان، نوزاد را نزد مادر در یک اتاق می‌گذارند تا با این کار به پیوند بین مادر و فرزند و شیردهی پستانی کمک ‌کنند. این سیاست رسمی بخش سلامت در بسیاری از کشورهای جهان است، اما هنوز هم برخی از بیمارستان‌ها موفق به تامین امکانات و شرایط دوستدار بچه نشده‌‌اند. بهتر است از بیمارستانی که در آن زایمان می‌کنید، سوال‌های خود را بپرسید. در غیر این صورت، پس از زایمان شما و فرزندتان به زور از یکدیگر جدا خواهید شد. از آنجا که بیمارستان‌های دولتی اغلب شلوغ هستند و تعداد کارکنانشان اندک است، حتی اگر گواهینامه دوستدار بچه نداشته باشند، معمولاً به جای نرس، نوزاد را برای مراقبت به مادر می‌سپارند.

در مقابل، اکثر بیمارستان‌های خصوصی پس از زایمان اجازه می‌دهند تا مادر و نوزاد نزد یکدیگر باشند.

پنداشته می‌شود که ماندن مادر و فرزند نزد یکدیگر پیوند بین آنان را تقویت می‌کند، در حالی که خواباندن نوزاد در شیرخوارگاه به مادر اجازه می‌دهد تا به حد نیاز استراحت کند. به گفته‌ی نرس ماما، بریژیت پوگسان، بسیاری از بیمارستان‌ها شیرخوارگاه دارند، ولی سیاست‌ها از بیمارستانی به دیگری متفاوت است. ماندن مادر و فرزند نزد یکدیگر در بسیاری از آنان امکان‌پذیر است، ولی اکثر بیمارستان‌ها تصمیم‌گیری در این مورد را به عهده‌ی مادر می‌گذارند. برخی از بیمارستان‌ها حتی بخش‌های زایمانی دارند که والدین شب‌ها را با فرزندشان بگذرانند.

بخش زایمان بعضی از بیمارستان‌ها بر اساس نیازهای مادران طراحی شده است و گزینه‌های متفاوتی را تامین می‌کند. این بیمارستان‌ها سیاست‌های خود را دارند که با برنامه‌ریزی‌های بیمارستان‌های دوستدار بچه‌ها هماهنگ است. در حالی که اعتقاد بر این است که به عنوان سیاست بیمارستانی، در خصوص ماندن مادر و بچه نزد یکدیگر نباید اجباری در کار باشد، طرح اولیه‌ی دوستدار بچه در بیمارستان‌ها را نیز باید تشویق و حمایت کرد.

برقراری پیوند مادر، پدر و نوزاد

برای بهبود برقراری پیوند مادر، پدر و نوزاد، سیاست‌های نزدیک بودن مادر به فرزند باید با بهترین روش‌های بین‌المللی نیز هماهنگ باشد. اما، اگر سلامت نوزاد به گونه‌ای است که به نظارت نرس نیاز دارد یا اگر مادر به استراحتی ضروری محتاج است، شیرخوارگاه بیست و چهار ساعته نیز باید در دسترس باشد.

ماندن نوزاد نزد مادر به این معناست که بتوانید خودتان به گریه‌های او پاسخ گویید و بر اساس تقاضایش به او شیردهی کنید. به این ترتیب، شاید بدنتان با تولید آغوز واکنش بهتری نشان دهد. تماس پوستی خصوصاً در اولین ساعت پس از زایمان به نوزاد اجازه می‌دهد که تماس و بوی آرام‌بخش و آشنای شما را احساس کند، و دمای بدن او به شکل هوشمندانه‌ای با شما تنظیم شود. به این ترتیب، نوزاد کمتر گریه می‌کند و اگر نوزاد فوراً پس از زایمان با شما تماس جسمانی داشته باشد، آرام کردنش ساده‌تر شود. اگر هم به پستانک، شیر خشک مکمل، پوشک نخی و ... بسیار حساس هستید و فرزندتان نزدیک شماست، می‌توانید اوضاع را کنترل کنید.

ماندن نوزاد نزد مادر برای مادرهایی که از جدایی طولانی مدت فرزندشان مضطرب می‌شوند، کارساز است. اگر از روی غریزه، دوست داشته باشید فرزندتان نزد شما باشد، ولی این امر ممکن نباشد، دچار احساس ناخوشایندی می‌شوید.

فواید فرستادن نوزاد به شیرخوارگاه پس از تولد

اکنون که زایمان کرده‌اید، بسیار خسته به نظر می‌رسید و در انتظار خوابی رویایی هستید. در چنین حالتی فوق‌العاده است تا مکانی ایمن وجود داشته باشد که بتوانید نوزاد را چند ساعتی آنجا بگذارید تا نرس‌های ماهر از فرزندتان مراقبت کنند!

فرستادن نوزاد به شیرخوارگاه گزینه‌ای است که می‌توانید در برای طول شب نیز داشته باشید. شما می‌توانید مشخص کنید که آیا می‌خواهید برای شیردهی بچه، شما را از خواب بیدار کنند یا خیر. مادران باید اجازه داشته باشند تا بین شیردهی‌ها، وقت استراحت یا حتی هنگام حمام، فرزند خود را به شیرخوارگاه بفرستند. کارکنان نرس بخش مادران برای حمایت و کمک به مادران در طول روز فعالیت می‌کنند.

اگر زایمانی طولانی مدت یا ناگوار داشته‌اید یا دارو مصرف می‌کنید، چند ساعت استراحت برای بهبود، معقول، مسئولانه و ضروری است.

در موارد بسیار جدی، ممکن است فرزندتان به مراقبت‌های پزشکی یا نظارت نیاز داشته باشد. در این صورت، وقتی فرزندتان متصل به سرم، مانیتور تپش قلب، زیر چراغ برای رفع زردی یا حتی در بخش مراقبت های ویژه از نوزادان نارس است، غیرمسئولانه است که هم شما و هم نوزاد را اذیت کنند.

شرایط بیمارستانی و اتفاقاتی که برایتان پیش می‌آید، همه موقتی‌اند و به زودی پایان می‌پذیرند. آنچه در بیمارستان تجربه کرده‌اید نمی‌تواند در زندگی شما و فرزندتان تاثیری جدی داشته باشد. وقتی به منزل رفتید، به هر شیوه‌ای که می‌پسندید فرزندتان را پرورش دهید.