روش های تربیت کودکان، پایه ای یاد بگیرید

والدین باید به‌ ارزشهای خود واقف باشند، اما نباید تبلور آرزوها و ایده‌آل‌های ذهنی خود را در کودک‌شان ببینند.

تربیت کودک به‌اصول بسیاری وابسته است که از مهم‌ترین آنها می‌توان به‌موارد زیر اشاره کرد:

- آگاهی از ارزش‌های شخصی خویش

- انتظارات معقول و واقع‌بینانه از فرزندان

- خویشتن پذیری

والدین باید به‌ ارزشهای خود واقف باشند، اما نباید تبلور آرزوها و ایده‌آل‌های ذهنی خود را در کودک‌شان ببینند. به‌عبارت دیگر، والدین نباید کودک را وسیله‌ای برای تحقق ناکامی‌های خود به‌حساب آورند. هدف‌های والدین باید براساس علایق و تواناییهای کودک تعیین شود. والدین باید به‌تفاوت‌های فردی بین کودکان آگاه باشند و کودک خود را با سایر کودکان مقایسه نکنند.

شناخت ارزشهای خود

زمانی که والدین دریابند که چه‌چیزهایی برایشان اهمیت دارد و همان ارزش‌ها چگونه بر فرزندان‌شان تاثیر می‌گذارد، کارایی بیشتری خواهند داشت. باید به‌یاد داشته باشیم که فرزندان ما آن‌چیزی می‌شوند که می‌توانند نه آن چیزی که ما میخواهیم.

باید توجه داشته باشیم که ما نباید به‌جای فرزندمان تصمیم بگیریم، بلکه باید او را برای تصمیم گیری صحیح هدایت کنیم. به‌این تربیت، کفایت فردی را در فرزند خود بالا می‌بریم.

اگر هنگامی که فرزندتان هنوز خردسال است، باورهایتان را روشن کنید، فرصت دارید تا اعمال‌تان را با باورهایتان هماهنگ کنید، زیرا معمولاً کودکان بیش از همه تقلید و الگوبرداری یاد می‌گیرند.

روشن کردن انتظارات

بسیاری از والدین جوان تجربۀ اندکی در پرورش کودکان خردسال دارند. حتی افرادی که خواهران و برادران کوچکتر داشته‌اند، یا اوقات زیادی صرف بچه‌داری کرده‌اند، به‌سختی می‌توانند به‌خاطر بسپارند که کودکان در سنین مختلف چه توانایی‌هایی دارند. این امر به‌ویژه در نوزادان و کودکان نوپا صادق است.

درک این مطلب که کودکان، از نظر سطوح رشدی (تعداد مهارتهایی که فرا گرفته‌اند) و خصوصیات اخلاقی (نگرش آنها به‌دنیا یا واکنش نشان دادن به‌آن) تفاوتهای بسیاری دارند، برای والدین بسیار مهم است.

اغلب والدین به‌‌این دلیل که کودک کارها را براساس برنامه‌ریزی آنان انجام نمی‌دهد، دچار نگرانی می‌شوند. مثلاً مادری به‌دلیل آنکه پسر یازده ماهه‌اش نمی‌توانست به‌تنهایی راه برود احساس نگرانی زیادی می‌کرد.او نگران آن بود که مبادا پسرش وابستگی زیادی به‌او پیدا کند.

اما وقتی دریافت که فقط حدود نیمی از کودکان می‌توانند در یک سالگی به‌تنهایی راه بروند، احساس آرامش کرد. برای اینکه انتظارات درستی از رشد فرزندتان داشته باشید، باید صحت اطلاعات و آگاهی‌های خود را بیازمایید.

خویشتن پذیری

داشتن احساس خوب دربارۀ خویشتن، چنین تگرشی را در کودکان به‌وجود می‌آورد که انسان باید بتواند خود را بشناسد، توانایی‌ها و نقاط ضعف خود را بپذیرد و در جهت ارتقای آنها گام بردارد.

اکثر ما دوست داریم روزهای خوب زندگی‌مان بیشتر باشد. آسان‌ترین راه برای افزایش تجارب خوشایند این است که سعی کنیم در انجام همۀ کارهایی که برعهدۀ ماست، کوشا باشیم. وقتی دیگران، توجه و حمایت ما را می‌بینند و از ما قدردانی می‌کنند، احساس رضایت خاطر می‌کنیم و در ارتباط با کودک، این احساس به‌وی نیز منتقل می‌شود.

گاهی والدین درمی‌یابند از آخرین باری که کارهای مورد علاقۀ خودشان را انجام داده‌اند، مدتها گذشته است. اکثر مردم احتیاج دارند گاهی با خودشان تنها باشند و کاری را انجام دهند که از آن لذت می‌برند. به‌عبارت دیگر، به‌عهده گرفتن نقش والدی، نباید موجب نادیده گرفتن سایر نقش‌ها شود.

پرداختن به‌خود، انرژی فردی را افزایش میدهد. بسیاری از والدین وقتی کودکان خود را ترک می‌کنند، دچار احساس گناه می‌شوند، وقت گذرانی با کودکان‌مان بسیار ارزشمند است.

به‌عنوان والدینی واقع بین باید به‌ذهن بسپاریم که یکی از ملزومات والد خوب بودن رسیدگی به‌نیازهای شخصی است. پس از رفع نیازهای خودمان، بهتر می‌توانیم نسبت به نیازهای فرزندان‌مان پاسخگو باشیم. اگر می‌خواهیم فرزندان‌مان شاد باشند، باید شاد بودن خود را به‌آنها نشان دهیم.

منبع: کودک آنلاین