کودک دو ساله، کنار آمدنش با بچه های دیگر

خوشبختانه خودمحوری ویژۀ این سن به‌تدریج کاهش می‌یابد و کودک همگام با رشد عاطفی خود اجتماعی‌تر می‌شود.

بچه‌های دو ساله معمولاً از حضور بچه‌های دیگر لذت می‌برند. اما چون کودکان دو سالۀ طبیعی مشغول خود، نیازهای خود و علایق خود هستند، سبک بازی آن‌ها با سبک بازی بچه‌های بزرگ‌تر تفاوت دارد. والدین گاهی نگران آن می‌شوند که خودمحوری کودک دو ساله‌شان مانع از دوست شدن او با دیگران می‌شود.

این والدین متوجه نیستند که این خصوصیت یکی از ویژگی‌های نوعی گروه سنی کودک است. والدین عموماً از سر نگرانی می‌گویند: اگر فرزندم این‌طوری رفتار کند، وقتی‌که بزرگ شد هیچ‌کس با او بازی نخواهد کرد.

خوشبختانه خودمحوری ویژۀ این سن به‌تدریج کاهش می‌یابد و کودک همگام با رشد عاطفی خود اجتماعی‌تر می‌شود؛ به‌خصوص اگر والدین برای او فرصت‌هایی ایجاد کنند تا با بچه‌های دیگر بازی کند و از شرکت در گروه‌های کوچک لذت ببرد.

کودک دو ساله دوست دارد در کنار کسی باشد که بتواند از دیدن و حضور او لذت ببرد. اما این کودک نمی‌تواند خوب و مهربان باشد تا به بچۀ دیگری کمک کند که به او هم خوش بگذرد. اگر دادن اسباب‌بازی‌هایش به بچه‌های دیگر یا شرکت دادن آن‌ها در فعالیتِ خود، مستلزم این باشد که از بخشی از لذت‌های خود چشم‌پوشی کند، او احتمالاً این کار را نخواهد کرد.

بچه‌های دو ساله اغلب در کنار هم‌ بازی می‌کنند، هر یک از آن‌ها فعالیت خود را پیش می‌برد، با خودش حرف می‌زند و دربارۀ قدم بعدی تصمیم می‌گیرد. بچه‌های دو ساله گاهی برای چند دقیقه می‌توانند با هم صحبت و بازی کنند.

بچه‌های سه ساله در بازی‌های خیالی یا بازی‌هایی که ساختار مشخصی دارد، با هم تعامل می‌کنند، اما بچه‌های دو ساله را عموماً در حال چنین بازی‌هایی نمی‌توان دید. این ویژگی را در بازی بچه‌های دو ساله بازی موازی می‌نامند، اما واژۀ موازی به این اشاره دارد که بچه‌ها هیچ‌گاه در فعالیت‌های خود با هم شریک نمی‌شوند.

وقتی‌که دو کودک دو ساله با هم‌ بازی می‌کنند والدین آن‌ها باید از نزدیک در کار آن‌ها دخالت کنند. چون بیشتر بچه‌ها در این سن هنوز مهارت آن را پیدا نکرده‌اند که با هم مشارکت کنند، کارها را به‌نوبت انجام دهند، یا اختلافشان را به‌صورت کلامی حل کنند.

هر بار که کودکتان با کودک دیگر بازی می‌کند دربارۀ کنار آمدن با دیگران چیزی می‌آموزد. اگر نزدیک آن‌ها باشید می‌توانید مراقب لحظه‌ای باشید که دو کودک بر سر یک اسباب‌بازی درگیر می‌شوند یا یکی از آن‌ها دست خود را بلند می‌کند تا دیگری را بزند.

در همان لحظه می‌توانید دخالت کنید تا حواس بچه‌ها را پرت کنید و توجه آن‌ها را به سویی دیگر هدایت کنید، به آن‌ها کمک کنید که مشکل خود را به‌صورت کلامی حل کنند یا به آن‌ها یادآوری کنید که با هم با ملایمت رفتار کنند. به‌این‌ترتیب رفتاری را که می‌خواهید فرزندتان یاد بگیرد، به او می‌آموزید.

بچه‌های دو ساله اغلب با بچه‌های بزرگ‌تر از خود بهتر بازی می‌کنند. بچۀ بزرگ‌تر اغلب و نه همیشه، در برابر مهارت‌ها و دایرۀ لغات بچۀ کوچک‌تر صبور است.

کودک بزرگ‌تر از اینکه می‌تواند به کودک کوچک‌تر دستور بدهد، لذت می‌برد و کودک کوچک‌تر نیز معمولاً برای اینکه توجه کودک بزرگ‌تر را جلب کند با او همکاری می‌کند. اما اگر رفتار کودک کوچک‌تر بیش‌ از حد عصبی‌کننده یا منفی شود، ممکن است کودک بزرگ‌تر دیگر نتواند او را تحمل کند، به‌خصوص اگر با هم خواهر و برادر باشند.

مشکل‌ترین رابطه برای بچۀ دو ساله، رابطه با یک نوزاد یا بچۀ نوپای کوچک‌تر از خود است. کودک دو ساله کوچک‌تر از آن است که بداند با بچۀ کوچک‌تر از خودش چگونه باید برخورد کرد. کودک دو ساله حتی وقتی سعی می‌کند کمک کند نیز گاهی از حد توانایی‌های خود درک صحیحی ندارد.

اگر کودک دو ساله با کودکی کوچک‌تر از خود تنها باشد احتمال خطر بیش‌ازحد بالا می‌رود. پس یک فرد بزرگسال باید همیشه مراقب آن‌ها باشد.

بچه‌های دو ساله به‌رغم کمبود مهارت‌های اجتماعی خود از فعالیت در گروه‌های کوچک لذت می‌برند. اگر با والدین دیگر و بچه‌های آن‌ها دور هم جمع شوید می‌توانید موقعیتی عالی فراهم کنید تا هم خودتان والدین را ببینید و هم فرزندتان با بچه‌های دیگر سرگرم شده و توسط آن‌ها به جنب‌وجوش درآید.

در بسیاری از جوامع برگزاری جشن تولد برای بچه‌های دو ساله و سه ساله رایج است، شاید به این دلیل که جمع شدن بچه‌ها و والدین دور هم در تعطیلات پایان هفته کار جالبی به نظر می‌رسد. متأسفانه تحمل جشن‌های بزرگ و شلوغ از توان بسیاری از بچه‌های دو ساله خارج است.

بعضی از بچه‌های دو ساله در ظاهر از شور و هیجان یک جشن بزرگ لذت می‌برند اما بعدازآن تا پایان روز خسته و بداخلاق‌اند. تعداد کمی از بچه‌های دو ساله به محض رسیدن به جشن شروع به بدرفتاری می‌کنند، مثلاً به این‌سو و آن‌سو می‌دوند و بچه‌های دیگر را هُل می‌دهند.

اگر فرزند شما از جشن لذت می‌برد و هم در طول جشن و هم پس از آن رفتار خوبی دارد، دلیلی ندارد در رفت‌وآمدهایتان تغییری ایجاد کنید. اما اگر متوجه می‌شوید که فرزندتان در زمان حضور در جشن و یا بعد از آن دچار مشکل رفتاری می‌شود، شاید بد نباشد تا بزرگ‌تر شدن او از رفتن به چنین جاهایی چشم‌پوشی کنید.

برای کودک دو ساله حتی مشکل است که با یک نفر همبازی کنار بیاید . اگر دنبال دردسر نمی‌گردیم بهتر است از او انتظار نداشته باشیم که در جمع، رفتاری کاملاً اجتماعی از خود نشان دهد.

منبع: کودک آنلاین