کرم ضد آفتاب برای کودکان، مضر است؟

فرزندانم از کرم ضدآفتاب نفرت دارند. ‌ناله می‌کنند و فریاد می‌کشند ولی به هر ترتیب، من آن را به بدنشان می‌مالم و آنها را مجبور می‌کنم تا لباس های آستین دار بپوشند. به علاوه، لحظه‌ای که پایشان را از خانه بیرون می‌گذارند، کلاه سرشان می‌گذارم.

من برای محافظت در برابر آفتاب مثل دیکتاتورها هستم، نه فقط به این علت که پدر فرزندانم چهار مرتبه مجبور به جراحی ملانوما (غدد شکل گرفته از سلول های ملانین یا رنگدانه های پوستی) شد، بلکه به این علت که نسل ما از خطر قرار گرفتن در معرض خورشید آگاه است. در سال ۱۹۷۰، بچه‌ها برهنه در باغ بازی می‌کردند؛ اما امروزه، اگر اجازه دهید که فرزندتان دچار آفتاب سوختگی شود، والدی بی توجه تلقی خواهید شد.

افزون بر این، گرایشی جدید در میان مادران وجود دارد که از کرم ضدآفتاب استفاده نکنند. در حالی که این گرایش در بسیاری از کشورها هنوز باقی مانده است، در کشور استرالیا هراس از سلامت عمومی چنان تشدید شده که روزنامه‌ی ایج به تازگی گزارش کرده است که طبق همه‌پرسی جدید دولت فدرال استرالیا، هشدار درباره‌ی خطرات احتمالی سلامتی، از عناصر ریزی که در برخی از کرم های ضدآفتاب استفاده می‌شود، اعتماد مردم استرالیایی به این کرم‌ها را کاهش داده است و در نتیجه، متخصصان نگران از دست دادن جان انسان‌ها هستند.

اینترنت لبریز از موضوع های ضدسان اسکرین است و مثل جست‌وجو برای "حقایق" درباره‌ی خطرات واکسن زدن، اینترنت موارد بسیار ناخوشایندی را پاسخ‌ می‌دهد. پژوهش‌ها همچنان ادامه دارد، اما شواهد معتبری در دست نیست که ثابت کند کرم ضدآفتاب برای انسان مضر است.

دو علت اصلی برای نگرانی درباره کرم ضدآفتاب وجود دارد. در واقع، مردم هراسانند که:

- کرم ضدآفتاب شامل ترکیبات مضر است (مواد شیمیایی که می‌تواند به عنوان مختل کننده هورمونی عمل کند و ذرات بسیار ریزی که ممکن است سلول های پوست را پاره کند و باعث آسیب‌دیدگی شود)؛

- قرار نگرفتن کافی در معرض خورشید به کمبود ویتامین D می‌انجامد.

آیا کرم های ضدآفتاب سرطان زا هستند؟

دکتر داگمار وایتکر، متخصص پوست، اعتقاد راسخی به استفاده از کرم ضدآفتاب دارد. او می‌گوید: ذرات بسیار ریز اصلاً آسیب‌رسان نیستند - مواد شیمیایی به طور عمومی بارها و بارها آزمایش شده‌اند و زمانی که ثبت می‌شوند، نسبتاً ایمن هستند.

او اضافه می‌کند: سان اسکری ‌ها به هیچ وجه مختل هورمون ها نیست. اینها سان اسکرین ‌های فیزیکی هستند (حاوی روی یا تیتانیوم) که فقط نور را بازمی‌تابانند و به داخل پوست جذب نمی‌شوند. به علاوه از در میان محصولات آرایشی این ترکیبات به عنوان مواد شیمیایی مضر شناخته نمی‌شوند (چون چندان هم شیمیایی نیستند). اگر شخصی می‌خواهد درباره‌ی تاثیر مواد شیمیایی بحث کند، باید آن را با تاثیرات آسیب‌رسان خورشید مقایسه کند. خردسالان باید از قرار گرفتن مستقیم در معرض خورشید دور بمانند. نونهالانی که خارج از منزل می‌روند، باید لباس مناسبی در برابر خورشید پوشیده باشند و برای اعضایی که در معرض نور خورشید هستند از سان اسکرین استفاده کنند. در بسیاری از نقاط جهان قرار گرفتن مستقیم در معرض خورشید منجر به آفتاب سوختگی و سرطان پوست می‌شود، پوست کودکان آسیب‌پذیرتر است و 80% از آسیب دیدگی های پوستی از پرتوهای ماورای بنفش در بیست سال اول زندگی رخ می‌دهد. به سخنی دیگر، در حالی که "احتمالاً" مواد شیمیایی باعث سرطان می‌شوند، بی‌شک پرتو‌های خورشیدی نیز خطرات خود را دارد!