حفظ پیوندها و روابط خانوادگی، سه سوال را از فرزندانتان بپرسید

راه‌های خلاقی برای بهبود روابط با کودکان وجود دارد. در این جا به روش آیین ۳ سوالی که توسط برخی روان شناسان مطرح شده است خواهیم پرداخت:

یکی از مادرانی که به این روش عمل می‌کند، می‌گوید: هر دو دخترم در یک زمان به مدرسه رفتند. اما آن‌ها به مدارس متفاوت رفته و درس‌های متفاوتی می‌خوانند. دیدن این که با شروع روز هریک از اعضای خانواده به سراغ کار خود می‌روند خیلی جالب است. اگرچه آشنایی کودکان ام با افراد تازه و افکار جدید من را خوشحال می‌کرد، ولی از کمرنگ شده ارتباط مان نیز می‌ترسیدم. می‌دانستم که این حس کاملا مادرانه است، اما احساس می‌کردم باید راه‌های تقویت روابط خانوادگی را نیز پیدا کنم. من با پرسیدن ۳ سوال تکراری در پایان روز، به راحتی این راه را پیدا کردم.

اما سوال‌ها :

امروز چه قدر جرات به خرج دادی ؟

می‌خواهم دختران ام بدانند که جسارت را بیشتر از کارهای بزرگ با بسیاری از کارهای کوچک نیز می‌توان ابراز کرد. باید متوجه میزان جرات خود باشند تا دنیا را به دست گیرند و به اهداف شان برسند. با این که حمایت پدر و مادر خود را دارند ولی باید میزان جرات و شجاعت خود را نیز کشف کنند. در حال حاضر اصلی ترین پشتیبان آن‌ها من و پدرشان هستیم. اما بالاخره باید روزی در زندگی شخصی یا کاری یا در مدرسه روی پای خود بایستند. می‌خواهم در شرایط سخت زندگی که باید ریسک کنند و خطر را به جان بخرند، بدانند که چه کارهایی از دست شان برمی‌آید. امیدوارم این سوال که امروز چه قدر دل و جرات به خرج دادی آن‌ها را متوجه میزان جسارت شان کند. به این ترتیب می‌توانند در صورت نیاز از این قابلیت خود استفاده کنند.

امروز چه قدر با احترام رفتار کردی؟

کودکان نیز مانند بزرگسالان می‌توانند سنگدل باشند. این یک خصوصیت بشری است. همه ما می‌دانیم که انسان بودن تنها کافی نیست و باید انسان دوست نیز بود. نیازی نیست که کودکان موقع بازی کردن مانند فرشته باشند. کافی است متوجه اطراف خود باشند و برای بهبود پیرامون خود تلاش کنند.

برخی موضوعات در جامعه به فرزندان مان این حس را القا می‌کند که رعایت احترام نوعی ضعف است. در حالی که این گونه نیست. ما به فرزندان مان یاد می‌دهیم که محترم بودن باعث قوی بودن و درک شدن می‌شود. مانند حمایت کردن از یکی از دوستان شان وقتی همه ساکت و بدون عکس العمل هستند و یا همراهی کردن با فردی که هر روز غذای خود را به تنهایی می‌خورد

امروز چه قدر محترم بودی و احترام گذاشتی؟ احترام گذاشتن در حقیقت یک نقطه قوت است و امیدوارم فرزندانم هر روز این ویژگی را در خود تقویت کنند.

امروز موفق به چه کاری نشدی ؟

اگر می‌خواهیم فرزندان مان مدام در پی دست یابی به موفقیت باشند باید ابتدا آن‌ها را از شکست نترسانیم. معمولا انتخاب اشتباه و تصمیمات غلط باعث پشیمانی می‌شود. آن‌ها سعی می‌کنند که این اشتباهات را از شما مخفی کنند. اما من نمی‌خواهم فرزندان ام نمرات بد، دعوا کردن یا هر چیزی که به آن‌ها آسیب رسانده است را از من مخفی کنند. زندگی پر از عدم موفقیت است؛ اما این به معنای شکست خوردن نیست و فقط به تجربیات ما می‌افزاید. از نظر شما این خوب نیست؟ به همین دلیل، ما هر شب با عدم موفقیت‌های خود شوخی می‌کنیم:

امروز از پله‌های پارک افتادم؛ چون فکر می‌کردم با یک قدم می‌توانم از سه تای آن‌ها باهم بپرم؛ ولی نتوانستم.

چیز جدیدی را تجربه کردی. به تو افتخار می‌کنم. ببین پانسمان روی زخم چه قدر تو را جذاب تر کرده است!

و همه می‌خندیم!!!!!

این سوال مورد علاقه دختران ام است و نمی‌توان از آن صرف نظر کرد. البته من نیز با آن‌ها موافق ام. موقع خوردن سوپ گفتن اتفاقات خنده دار روز خیلی دلچسب است. این کار به آن‌ها این حس را القا می‌کند: با این که خراب کاری کرده ام باز هم می‌توانم سر این میز با خانواده بنشینم و آن‌ها باز هم من را دوست دارند!

فراموش نکنید که به اشتراک گذاشتن عدم موفقیت‌های خود با اعضای خانواده، باعث کسب موفقیت‌های بیشتر خواهد شد.

البته من و همسرم نیز هر شب به این سوال‌ها جواب می‌دهیم. دخترها جواب‌های ما را دوست دارند. به جسارت مان می‌خندند. از احترام مان الگو می‌گیرند. شکست‌های ما را قبول کرده و در حل کردن مشکلات به ما کمک می‌کنند. این کار ما باعث می‌شود که آن‌ها ما را نه فقط به عنوان والدین، بلکه به عنوان یک دوست ببینند. حتی آن‌ها ما را به داشتن جسارت بیشتر، احترام بیشتر و امتحان کردن‌های بیشتر تشویق می‌کنند!

ما قصد داریم این سوال‌ها را سال‌ها تکرار کنیم. مسلما جواب‌ها تغییر خواهد کرد؛ ولی محبتی که از آن‌ها می‌گیریم همان خواهد بود و این برای هر چهار نفرمان کافی است.