میوه برای کودکان، چه ویتامین‌هایی دارد؟

در این مقاله به اهمیت مصرف میوه برای مراقبت از کودک و تأثیر آن در رشد کودک می پردازیم.
نیازهای غذایی یک کودک بر اساس سن، سایز، متابولیسم بدن، شرایط سلامت آنها و سایر عوامل عوض می شود.یکی از گروههای غذایی مناسب برای تغذیه کودکان میوه می باشد.
میوه ها منبع مهمی از ویتامین ها از جمله : A-C ، پتاسیم ، کربوهیدرات و فیبرها هستند و مصرف آنها بصورت خام مفیدتر است.
همه ویدانیم که خوردن انواع میوه تاثیر بسزایی در سلامت و تندرستی دارد. به همین دلیل همان قدر که خوردن میوه برای بزرگسالان لازم و ضروری است، در کودکان و برای مراقبت از کودک هم اهمیت دارد.
کودکان هم باید روزانه ۲ تا ۵ واحد میوه دریافت کنند، چون این گروه غذایی بخشی از نیاز آن‌ها را به مواد معدنی و آنتی‌اکسیدان‌ها تامین می‌کند. خوشبختانه چون اغلب میوه‌ها خوشرنگ و خوشمره هستند و طعم شیرین دارند، مورد علاقه اغلب کودکان هستند .
بنابراین به راحتی می‌توان با توجه به خواص ویتامینی، معدنی و نیازهای سنی کودک، آن‌ها را وارد برنامه غذایی کودک کرد اما نکته اینجاست که مصرف این گروه غذایی در میان کودکان باید با رعایت اصولی همراه باشد تا برای کودکانی که سیستم گوارش حساسی دارند، مشکلی ایجاد نکند.

ویتامین موجود درمیوه ها
همانطور که می دانیم، علم تغذیه علم تعادل است و در مورد میوه ها نمی توان گفت کدام میوه برتری خاصی نسبت به دیگری دارد. میوه ها به دلیل دارا بودن املاح و مواد معدنی نقش بسزایی در سلامت بدن، پوست و مو ایفا می کنند.
به طور متوسط میوه ها به مقدار قابل توجهی سرشار از کلسیم، فسفر، سدیم، پتاسیم، منیزیم و آهن بوده و برای تأمین، رشد و استحکام پوست و مو بسیار موثر و سودمند هستند و انواع ویتامین ها را به بدن می رسانند.
در همه میوه های تازه و سالم ویتامینC یافت می شود. ویتامین های گروه B و پیشتازهای ویتامین AA، ترکیبات کاروتنوئیدی و بعضی از املاح و پتاسیم و منیزیم و املاح آهن در میوه ها وجود دارد.
در بعضی ازمیوه ها هم مقدار کمی کلسیم وجود دارد که این میوه ها جزو بهترین میوه ها هستند، ولی بیشترین ویتامین های موجود در میوه ها ویتامین C است که از ناپایدار ترین ویتامین هاست و بهترین شکل مصرف آن خوردن میوه های تازه است.

کودکان از زمان تولد تا ۶ ماهگی تنها نیاز به شیر مادر دارند. از ۶ ماهگی و با آغاز تغذیه تکمیلی که نوع غذا خوردن کودک از حالت مایع به لعابی، پوره، پوره سفت و غذای سفره تغییر می‌کند، تغییرات تکاملی برای دریافت مواد‌غذایی در کودک ایجاد شده و بنابراین تنوع مصرف خوراکی‌ها هم شروع می‌شود اما این تنوع با مقدار کم یعنی یک قاشق مرباخوری شروع می‌شود و تا ۱۲ قاشق مرباخوری می‌رسد تا بدن نوزاد آنزیم لازم برای هضم را داشته باشد.
از آنجا که ممکن است کودکان زمینه حساسیت به میوه داشته باشند، باید مصرف را با میوه‌هایی شروع کرد که زمینه ایجاد حساسیت ندارند. بهترین میوه‌‌ای که در چند هفته ابتدایی آغاز تغذیه تکمیلی می‌توان وارد برنامه غذایی کودک کرد، آبمیوه رقیق است که به‌تدریج به غلظت آن افزوده می‌شود.
در مورد سبزی‌ها هم بهتر است تغذیه با آب هویجی که با آب سیب مخلوط شده آغاز شود. به‌تدریج و با بزرگ شدن کودک می‌توان میوه‌ها را به‌صورت پوره و بعد تکه‌های کوچک در روند افزایش جویدن و بلعیدن وارد برنامه غذایی کودک کرد. آخرین میوه‌ای که در این روند باید وارد برنامه شود، مرکبات است، زیرا مرکبات ممکن است حساسیت‌زا باشند. تنها انتخاب موجود در میان مرکبات آب لیمو شیرین است که میزان حساسیت‌زایی آن از دیگر انواع مرکبات کمتر است.

پوست میوه، هم می‌تواند برخی مواد مغذی را به بدن کودک برساند و هم مواد سمپاشی شده را وارد بدن او کند. بنابراین برخی میوه‌ها که پوست‌شان حاوی فیبرهای نامحلول است، به‌دلیل نفاخ بودن و نیز به‌دلیل آن‌که کودکان نمی‌توانند آن‌ها را خوب بجوند، بهتر است پوست گرفته شوند.
همچنین توصیه می‌شود، پوست میوه‌های وارداتی که حاوی مواد نگهدارنده هستند، گرفته شود. باتوجه به فصل گرما و امکان رشد عوامل بیماری‌زا در میوه‌ها نیز بهتر است میوه‌ها در این فصل تا حد امکان بدون پوست مصرف شوند.

حساسیت در اثر عوامل ژنتیک -که سیستم ایمنی بدن را دچار اختلال می‌کند- ایجاد می‌شود. در میان غذاهای مختلف حساسیت‌زا بخشی از میوه‌ها هم قرار دارند.
برخی از این میوه‌ها عبارتند از: توت فرنگی، کیوی و‌ نارنگی. در مورد توت فرنگی به‌دلیل خلل و فرجی که در این میوه وجود دارد معمولا شست‌و‌شوی آن درست انجام نمی‌شود و به همین دلیل ممکن است علاوه بر ایجاد حساسیت، مسمومیت نیز ایجاد کند. بنابراین در مصرف این میوه برای کودکان باید احتیاط کرد.