چند نوع زایمان داریم؟

زایمان القایی یا تحریکی یعنی پزشک قبل از شروع طبیعی درد‌‌‌‌‌ها، زایمان را آغاز کند. زمانی که پزشک ادامه‌‌‌‌‌ی بارداری را برای جنین یا مادر خطرناک‌‌‌‌‌تر از خطر زایمان زودرس تشخیص دهد، این عمل انجام می‌‌‌‌‌شود.

مشکلات و بیماری‌‌‌‌‌هایی که بروز آن‌‌‌‌‌ها در بدن مادر انجام زایمان القایی را اجباری می‌‌‌‌‌کند:

مسمومیت بارداری

وجود برخی بیماری‌‌‌‌‌های خاص چون دیابت یا کلستاز که احتمال پیشرفت آن‌‌‌‌‌ها پس از زایمان وجود داشته باشد؛

وجو عفونت در مایع آمنیوتیک کیسه‌‌‌‌‌ی آب مثل عفونت پرده‌‌‌‌‌های جنینی(کوریو آمنیوتیک)؛

خطر مرگ جنین

خطرات بالقوه و بیماری‌‌‌‌‌های احتمالی تهدیدکننده‌‌‌‌‌ی سلامت نوزاد که انجام زایمان القایی را الزامی می‌‌‌‌‌کند:

- ادامه‌‌‌‌‌ی بارداری پس از موعد مقرر زایمان، یعنی عبور سن بارداری از 41 تا 42 هفته که این مسئله خطر مرگ جنین را افزایش می‌‌‌‌‌دهد؛

- پارگی کیسه‌‌‌‌‌ی آب قبل از شروع دردهای زایمان که در این شرایط جنین در معرض خطر عفونت قرار می‌‌‌‌‌گیرد؛

- محدودیت رشد داخل رحمی)؛

- مشکوک به ماکروسومیا(وزن جنین بیشتر از 4 کیلوگرم یا بیشتر باشد)؛

- ناسازگاری ارهاش همراه با عوارض

- کمبود مایع آمنیوتیک(اولیگوهیدرآمنیوس)؛

- تنفس مکونیوم، خوردن مدفوع یا ورود به درون دستگاه تنفسی جنین در زمان دم؛

- آزمایش‌‌‌‌‌های سلامت جنینی که نشان می‌‌‌‌‌دهند جنین ممکن نیست در رحم به اندازه‌‌‌‌‌ی کافی رشد کند.

اگر تا هفته‌‌‌‌‌ی 41 زایمان نکنید، پزشکتان نوعی آزمایش واژینال انجام می‌‌‌‌‌دهد تا دهانه‌‌‌‌‌ی رحم را تحریک به ترشح هورمون‌‌‌‌‌های آغاز کننده‌‌‌‌‌ی زایمان کند که این عمل به رفت و روب غشای کیسه‌‌‌‌‌ی آب معروف است. اگر نخواهید این روش را انتخاب کنید، تاریخی برای انجام زایمان تحریکی یا القایی تعیین می‌‌‌‌‌شود.

این حق را دارید که انجام زایمان تحریکی را در زمانی که از موعد زایمان‌‌‌‌‌تان گذشته است رد کند، اما این کار سلامت نوزادتان را بیشتر تهدید خواهد کرد و البته ما رد این نوع زایمان را به‌‌‌‌‌هیچ‌‌‌‌‌وجه توصیه نمی‌‌‌‌‌کنیم.

زایمان تحریکی(القایی)

روش انجام زایمان تحریکی بستگی به حالت و شرایط دهانه‌‌‌‌‌ی رحم دارد. اگر دهانه‌‌‌‌‌ی رحم رسیده نباشد(یعنی به‌‌‌‌‌قدر کافی نرم و شل و باز نشده باشد)، پزشک ممکن است از داروها و روش‌‌‌‌‌های گوناگونی برای رسیدن دهانه‌‌‌‌‌ی رحم بهره بگیرد. گاهی‌‌‌‌‌اوقات این روش به‌‌‌‌‌تنهایی به زایمان منجر می-شود.

رایج‌‌‌‌‌ترین عاملی که برای رسیدن و آماده‌‌‌‌‌شدن دهانه‌‌‌‌‌ی رحم استفاده می‌‌‌‌‌شود نوعی پروستاگلاندین است(ماده‌‌‌‌‌ای که به نرم‌‌‌‌‌شدن بافت دهانه‌‌‌‌‌ی رحم کمک می‌‌‌‌‌کند و موجب شروع انقباضات رحمی می-شود) که به‌‌‌‌‌شکل ژل یا قرص استفاده می‌‌‌‌‌شود. ماما یا پزشک پروستاگلاندین را داخل واژن قرار می-دهد تا موجب آغاز انقباضات با شدت متوسط شود. داروی دیگری که برای رسیدن دهانه‌‌‌‌‌ی رحم استفاده می‌‌‌‌‌شود و البته کمتر متداول است میزوپروستول نام دارد که به همان شکل داروی قبلی استفاده می‌‌‌‌‌شود. اگر دهانه‌‌‌‌‌ی رحم هنوز خوب رسیده و آماده نباشد، نمی‌‌‌‌‌توانید آن را مثل گوجه یا موز چند روزی لب پنجره قرار دهید تا برسد. اگر به زایمان تحریکی نیاز داشته باشید، احتمالا همان روز عصر در بیمارستان بستری خواهید شد و به شما هنگام خواب پروستاگلاندین داده می‌‌‌‌‌شود تا صبح رحم‌‌‌‌‌تان برسد. سپس پزشک می‌‌‌‌‌تواند به‌‌‌‌‌هنگام صبح داروی اکسی‌‌‌‌‌توسین(نوعی هورمون مصنوعی شبیه به همان ماده‌‌‌‌‌ی طبیعی‌‌‌‌‌ای که بدن به‌‌‌‌‌هنگام زایمان آزاد می‌‌‌‌‌کند) را برای شروع زایمان تحریکی به شما بدهد.

اگر دهانه‌‌‌‌‌ی رحم تقریبا رسیده باشد، صبح روز بعد پزشکتان زایمان القایی یا همان تحریکی را با استفاده از داروی اکسی‌‌‌‌‌توسین یا با روش پاره‌‌‌‌‌کردن کیسه‌‌‌‌‌ی آب آغاز می‌‌‌‌‌کند. پزشک عمل شکاف‌‌‌‌‌دادن کیسه‌‌‌‌‌ی آب را با قلاب کوچک پلاستیکی در طول یک معاینه داخلی انجام می‌‌‌‌‌دهد. این عمل معمولا دردناک نیست. پس از شکافته‌‌‌‌‌شدن کیسه‌‌‌‌‌ی آب، دوزی از داروی اکسی‌‌‌‌‌توسین به‌‌‌‌‌ورت وریدی تزریق می‌‌‌‌‌شود تا بدن را تحریک به آغاز زایمان کند. دوز دارو در ابتدا بسیار کم و بعد در فواصل منظم به-تدریج افزایش پیدا می‌‌‌‌‌کند تا میزان انقباضات به حد کافی برسد. گاهی‌‌‌‌‌اوقات چند ساعت پس از شروع تزریق، زایمان القایی آغاز می‌‌‌‌‌شود اما ممکن است این نوع زایمان خیلی طولانی‌‌‌‌‌تر از زایمان معمولی شود. گاهی زایمان تحریکی ممکن است دو روز به طول بینجامد.

یک باور اشتباه عمومی وجود دارد که اکسی‌‌‌‌‌توسیم موجب دردناک‌‌‌‌‌تر شدن زایمان می‌‌‌‌‌شود، اما اصلا این‌‌‌‌‌طور نیست. اکسی‌‌‌‌‌توسین مشابه همان هورمون طبیعی که بدن در هنگام زایمان تولید می‌‌‌‌‌کند، تزریق می‌‌‌‌‌شود تا زایمان کاملا طبیعی صورت گیرد.

زایمان تشدیدی

پزشکان همچنین می‌‌‌‌‌توانند از اکسی‌‌‌‌‌توسین برای تشدید علائم زایمان در حال وقوع و تسریع آن بهره بگیرند. اگر انقباضات رحمی به‌‌‌‌‌هنگام زایمان کافی نباشد یا زمان زایمان به‌‌‌‌‌صورتی غیرطبیعی طولانی شود، پزشک از اکسی‌‌‌‌‌توسین برای پیشرفت بهتر زایمان استفاده می‌‌‌‌‌کند. البته انقباضاتی که درنتیجه-ی این ماده تولید می‌‌‌‌‌شوند، به‌‌‌‌‌هیچ‌‌‌‌‌وجه قوی‌‌‌‌‌تر یا دردناک‌‌‌‌‌تر از انقباضاتی نیستند که درنتیجه‌‌‌‌‌ی روند طبیعی زایمان به‌‌‌‌‌وجود می‌‌‌‌‌آیند.