گوشه گیر شدن کودک، نتیجه رفتار والدین

یک روانپزشک کودکان گفت: کودکان در دوران مختلف کودکی ممکن است پر تحرک یا کم تحرک شوند اما موضوع اصلی در نوع رفتار آنها، برخورد پدر و مادر است که گاهی می‌تواند به گوشه‌گیر شدن فرزندان بینجامد.
دکتر میترا شوشتری با بیان این مطلب افزود: نیمی‌ از بچه‌های بیش فعال ممکن است در سن بلوغ از علائم پرتحرکی آنها کاهش می‌یابد و این یکباره اتفاق نمی‌افتد و به‌تدریج والدین به این موضوع پی می‌برند که فرزندشان آرا‌م‌تر شده‌ است.
وی ادامه داد: گاهی اوقات بچه‌ها به دلیل سرزنش‌های زیادی که می‌شوند یا زمانی که والدین به بچه‌های پرتحرک به عنوان موجود دوست نداشتنی نگاه می‌کنند و آنها را آزار دهنده می‌دانند، دچار گوشه‌گیری و دوری کردن از جمع می‌شوند.
شوشتری اضافه کرد: گاهی کودک آزاری‌های جسمی ‌یا جنسی نیز در کودکان آثاری از ترس را به همراه دارد که باعث می‌شود کودک گوشه‌گیر شود و از جمع فراری باشد.
این عضو هیئت علمی‌ دانشگاه علوم پزشکی ایران تصریح کرد: علائم استرس و اضطراب هم می‌تواند دلیلی بر تمایل گوشه‌گیری توسط بچه‌ها باشد، دسته دیگر بچه‌های خردسال یا اوایل سن مدرسه هستند که در جمع‌های جدیدی که قرار می‌گیرند نمی‌توانند با همسالان خود ارتباط برقرار کنند چراکه دچار اختلال اضطرابی می‌شوند.
وی با اشاره به روش درمان این بچه‌ها اضافه کرد: برای درمان ابتدا باید مشخص شود که علت کمرویی کودک و نوع آن کدام است. علاوه بر آن از روش‌های رفتاردرمانی برای شکل‌دهی کودک استفاده می‌شود. مراقبان و والدین باید در نظر داشته باشند که از واژه‌های تمسخرآمیز مانند ترسو، خجالتی، دست و پاچلفتی و بی‌عرضه استفاده نکنید و از سرزنش کودک به دلیل بازی نکردن با همسالان بپرهیزید.
شوشتری تاکید کرد: نباید کودک را با دیگران مقایسه کنند و اجتماعی بودن اطرافیانش را به رخ او بکشند ضمن اینکه باید در کودک احساس امنیت ایجاد کنند و از دیگران او را نترسانند.