۱۸۵۷۲۸
۱۰۱۳
۱۰۱۳
پ

ورزش برای کودکان، نقش بسیار مهم آن

بدون تردید رشد متعادل و متوازن فیزیکی از طریق ورزش تحقق پیدا می کند و سبب رشد کودک می شود.

ورزش پدیده ای تقریباً صد ساله است. زیرا در طول تاریخ به دلایل بسیار از جمله خستگی و بردگی انسان، فرصتی جهت ورزش نبود و به خصوص زنان از آن بسیار دور بوده اند.
کودکی که از حدود ۳ تا ۴ ماهگی با دستان خودش بازی می کند و سپس با اشیاء و دیگران ارتباط پیدا می کند آهسته آهسته دیگران را به عنوان اسباب بازی و وسیله ای به جهت بازی و بعداً همبازی می بیند.
اما تا پنج سالگی آنچه که کودک انسان انجام می دهد بازی است که نظم و ترتیب خاصی ندارد و غالب اوقات قواعد و قوانینش را، خودش به وجود آورده است و یا از دیگران به نوعی آموخته، ولی همچنان رعایت آن را ضروری نمی داند.
بنابراین play که به معنی بازی است فقط فعالیت های بدنی است که تا حدودی جهت و معنی دارد. اما آنچه که به نام ورزش یا sport بر آن گذاشته ایم، به معنی مجموع فعالیت های جهت دار و هدف داری است که برخی از اوقات با دقت و ظرافت خاصی باید اتفاق بیفتد.
فرزندان من و شما باید به دلایل بسیاری از حدود ۵ ، ۶ و ۷ سالگی به بعد درگیر ورزش شوند و به همین دلیل است که باید شرایطی را برای آنها فراهم کنیم.
بهترین کار این است که از حدود ۵ سالگی به بعد آنها را به محیط ورزشی ببریم و آنها را با آنچه که اتفاق می افتد آشنا کنیم و میل و هیجان و رغبت شرکت در این ورزش ها را در آنها به وجود بیاوریم.

ورزش نقش بسیار مهمی در زندگی فرزندان ما دارد که به چند مورد آن اشاره می کنیم:
- بدون تردید رشد متعادل و متوازن فیزیکی از طریق ورزش تحقق پیدا می کند و هم سبب رشد او می شود و بدون تردید موجب سلامتی و حتی افزایش مصونیت بدن در مقابل بیماری ها می گردد. بنابراین می توانیم از این طریق شرایطی را برای آنها فراهم کنیم که توان مقابله با بیماری ها و گرفتاری هایی از این قبیل را داشته باشند.
- ورزش موجب افزایش انرژی می شود به طوری که حتی افرادی که حوصله و انرژی ندارند وقتی درگیر فعالیت ورزشی و یا اصولاً حرکت مداوم بدن برای مدتی که در بزرگسالان حدود 40 دقیقه و برای بچه ها حدود 20 دقیقه است می شوند، احساس می کنند که انرژی را در اختیار دارند که قبلاً نداشتند و با وجود اینکه قبلاً احساس رخوت، کسالت و خستگی می کردند از آن بیرون می آیند.
- همچنین ورزش موجب رشد هوشی و رشد عقل انسانی می شوند و دلیل اصلی به این علت است که وقتی فرزند ما درگیر فعالیت های ورزشی می شود بیش از هر زمان دیگری با طبیعت و با اشیاء و با اشخاص ارتباط پیدا می کند و مخصوصاً با قوانین قطعی و قاطع طبیعت روبه رو می شود.
یعنی با انجام بسیاری از فعالیت های ورزشی دقیقاً متوجه می شود که نه به صورت دلخواه بلکه با رعایت اصول و قواعدی می تواند به هدف های خودش نائل شود. در نتیجه علاوه بر اینکه او با قواعد و قوانین طبیعت آشنا می شود به او این فرصت را می دهد که درک درست تری از رابطه خودش با طبیعت و با اشیاء و دیگران پیدا کند.
- اصولاً ورزش سبب تجربیاتی می شود که بسیار دلپذیر و جالب است. اگر ورزش در حداکثر توان فیزیکی فرزند ما باشد و او به راحتی آن را انجام دهد به این واسطه در مرزها و سر حد وجود خودش حرکت می کند و وجود خود را رشد می دهد و تکامل را موجب می شود.
- هماهنگی بین مغز و بدن و آنچه که به عنوان ضمیر و ذهن است اتفاق بیفتد و نوعی همکاری و هماهنگی را در این زمینه به راحتی ما می توانیم مشاهده کنیم و موجب افزایش اعتماد به نفس مثبت و موجب افزایش حرمت نفس او خواهد شد و به این نتیجه می رسد که از عهدۀ کارها بر می آید که بسیار با ارزش و با اهمیت و قابل ستایش است.
- ورزش سبب دوستی ها و آشنایی ها می شود و انسان را با افراد و انواع مختلف رفتار آشنا می کند و در بسیاری از موارد دوستی های عمیقی به واسطه ورزشی که بچه ها با هم می کنند به وجود می آید.
- ورزش باعث می شود که فرزند ما از حالت فردی، انزوا، دوری و وحشت از دیگران بیرون بیاید و به گونه ای خودش را با دیگران در ارتباط بگذارد. مخصوصاً وقتی که به صورت تیم در مقابل تیم دیگری می ایستد، احساس می کند توان مقابله و رویارویی با مسائل و مشکلات زندگی و افرادی که در مقابل او ایستاده اند و مانع تحقق هدف های او می شوند را پیدا می کند و از آن بهرۀ بسیار می برد.
- به همین علت است که هیچ پدر و مادری نباید موضوع ورزش را به عنوان بازی یا فعالیت اضافی تلقی کند بلکه آن جزء اصلی و اساسی رشد و تکامل فرزند من و شماست. به نظر ما بین 5 تا 10 ساعت در هفته باید فرزندمان درگیر فعالیت سازندۀ ورزشی باشد. در این مورد مخصوصاً ورزش دختران اهمیت بیشتری از پسران دارد.
- مهم این است که در ورزش مسئلۀ برد و باخت اهمیت بسیار کمی داشته باشد. هدف این است که بچه ها بهترین و بیشترین خودشان را در صحنه ورزشی نشان دهند و مهم این است که تجربه جالب و لذت بخشی داشته باشند تا اینکه احتمالاً برنده شده باشند و یا نمایشی داده باشند.
متاسفانه در بسیاری از موارد پدران و مادران آنگونه درگیر ورزش فرزندانشان می شوند که نه به تجربه او نه به لذت و رضایت او و نه به محدودیت ها و نگرانی های او توجه دارند بلکه فقط و فقط بردن فرزندشان هم اکنون برایشان نوعی افتخار و به گونه ای جبران کمبودها و گرفتاری های خودشان است.
بنابراین پدر و مادر می توانند مشوق فرزندشان باشند اما هرگز، نباید از آنها متوقع باشند. آنچه به دست می آید و نتیجه می شود باید از نظر پدر و مادر همیشه قابل قبول باشد و تاکید و توجه بر بازی است که اتفاق افتاده و ورزشی است که صورت گرفته نه اینکه مسئله برد و باخت باشد.
- برنامه های ورزشی باید جهت و هدفی داشته باشند و توانایی ها و مهارت های بچه ها را افزایش دهند و به آنها فرصت دهند که بتوانند در این ایام با خودشان با طبیعت و دیگران ارتباط نزدیکی داشته باشند. ولی ورزش های فردی مانند شنا، دو و میدانی یا موضوع فعالیت فردی دیگر، ارزش و اهمیت خودش را دارد.
فراموش نشود هرگز به بهانه درس اضافی و توجهی که فرزند ما به کتاب و مطالعه دارند نباید سهم ورزش کم شود. حتی به راحتی می توان گفت بسیاری از موارد اهمیت و اعتبار ورزش در رشد و سلامت فرزندان به اندازه مطالعه کتاب و درس خواهد بود.
پ

محتوای حمایت شده

تبلیغات متنی

مشاوره ویدیویی

    • اخبار داغ
    • جدیدترین
    • پربیننده ترین
    • گوناگون
    • مطالب مرتبط

    برای ارسال نظر کلیک کنید

    لطفا از نوشتن با حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید.

    از ارسال دیدگاه های نامرتبط با متن خبر، تکرار نظر دیگران، توهین به سایر کاربران و ارسال متن های طولانی خودداری نمایید.

    لطفا نظرات بدون بی احترامی، افترا و توهین به مسئولان، اقلیت ها، قومیت ها و ... باشد و به طور کلی مغایرتی با اصول اخلاقی و قوانین کشور نداشته باشد.

    در غیر این صورت، «نی نی بان» مطلب مورد نظر را رد یا بنا به تشخیص خود با ممیزی منتشر خواهد کرد.