بازی برای کودکان، وسیله است هدف چیز دیگریست

اسباب بازی هایی میتوانند موجب رشد ذهنی کودک شوند که با توانایی های او متناسب باشند و به حرکات وی پاسخ دهد.

بازی کردن یکی از شیوه های مهم یادگیری برای کودکان است. کودکانی که به طیفی گسترده از اسباب بازی هایی دسترسی داشته باشند که با دقت انتخاب شده اند پاسخ هایی مناسب تر به چالش ها و انگیزه ها نشان میدهند. بررسی ها نشانگر آن است که چنین کودکانی از هر نژاد ، جنس و یا طبقه ی اجتماعی که باشند به سطح بالاتری از رشد ذهنی دست می یابند.

اسباب بازی هایی میتوانند موجب رشد ذهنی کودک شوند که با توانایی های او متناسب باشند و به حرکات وی پاسخ دهد. کودک هنگام بازی کردن چه تنها باشد و چه با دیگران ، چه آرام باشد و چه هیجان زده به اکتشاف جهان موجود و آفرینش جهانهای خیالی می پردازد.

کودک شما حتی در تلاش ساده ای که برای به دست گرفتن یک اسباب بازی به عمل می آورد نخستین هماهنگی ها را بین دست و چشم خویش توسعه میدهد و بر نیرو ، تعادل و چابکی خود می افزاید.

اسباب بازی و بازی هایی که نیازمند هم بازی هستند به تقویت حس همکاری ، تقسیم کردن و ارتباط گیری در کودک منجر میشود. مثلا انواع دومینو ، پازل و بازی روی صفحه منطق را توسعه میدهد. بازی با توپ و بازی هایی که نیازمند کاربرد نیروی فشار یا کشش هستند مختص رشد جسمانی می باشند.

کتابها و بازی با حروف و کلمات بازی های کلامی هستند. همچنین کودکان از عروسکها و لباس ها برای بازیهای تخیلی بهره می برند. تحقیقات نشان داده است که سرعت رشد و پیشرفت کودکن با یکدیگر بسیار متفاوت است. بنابراین اسباب بازی ها باید با سطوح متغیر نیازها و توانایی کودکان هماهنگی داشته باشد.

مثلا نخستین اسباب بازی های نوزاد از لحاظ اندازه ، شکل ، رنگ و جنس برای او حائز اهمیت است. یک بررسی ساده توسط گروهی از دانشجویان نشانگر آن بوده است که دسترسی داشتن کودکان در نخستین ماهها و سالهای زندگی به وسایل بازی به شدت با میزان هوش آنها در سن سه سالگی ارتباط دارد!

کودک در نخستین سال زندگی به رنگهای درخشان و صداهای ملایم واکنش نشان می دهد. از این رو اسباب بازی های صوتی و حرکتی برای این مرحله بسیار مناسب هستند. کودکان ابتدا به سختی میتوانند دست و چشم خود را هماهنگ کنند و به همین علت حس کردن اشیا را با دهان آغاز میکنند.

از سه سالگی معمولا حدود نیمی از اوقات بیداری یک کودک به بازی کردن می گذرد و از بازی لذت می برد. بنابراین از اسباب بازی هایی که محرک قوه ی تخیل او باشند و یا روی آنها بنشینند لذت فراوان می برند.

از سه تا پنج سالگی برای کودک بازی های نمایشی راهی هستند که کودک با آن مهارت های جدید و علایق رو به رشد خود را ابراز می کند. برای دختران عروسک و لوازم خانگی و برای پسران دستگاه های صوتی و نقاشی ابزار مهم برای توسعه ی مهارت های زبانی و کسب اعتماد به نفس و تقویت منطق کودک می باشند.

از شش تا ده سالگی مهارتهای اجتماعی طی بازیهای روی صحنه، بازی های روی میز و آنچه خلاقیت او را می سازد مفید است. اگرچه عده ای معتقدند که اگر پسر عروسک بازی نکند خصوصیات زنانه در او رشد نمی یابد ولی بهتر است والدین از این ریسک به دور باشند و با توجه به تنوع اسباب بازی بدون اینکه فرزندشان متوجه گردد از اسباب بازی سن و جنس ویژه ی خود بهره بگیرند.

منبع: کودک آنلاین