جدایی والدین و کودکان، شرایط را چگونه کنترل کنیم؟

جدایی والدین موقعیت دشواری برای کودکان ایجاد می‌کند. در بسیاری از موارد آنها اصلا علت جدایی والدین را نمی‌فهمند و یا خود را عامل جدایی پدرومادر تلقی می‌کنند. همچنین مشکلات و تاثیرات جدایی بر روی والدین می‌تواند مانع از مراقبت و توجه کافی به کودکان شود. بنابراین بسیار مهم است که پدرومادر در روند جدایی و پس از آن توجه و مراقبت خود را برای پرورش یک کودک شاد و سالم بیشتر کنند. ‏

صرف نظر از اینکه چرا از شریک زندگی‌تان جدا شده‌اید و در این مسیر چه دشواری‌هایی را از سر گذرانده‌اید به فرزندتان کمک کنید تا این بحران را به خوبی از سر بگذراند و با شرایط جدید سازگار شود بدون ا‌ینکه از لذت‌های کودکی محروم شود.‏

کودک را از تنش دور نگه دارید

ایده‌آل این است که والدین بتوانند کودکان را از تنش‌ها و بحث‌های شدید دور نگه‌دارند. همه تلاش خود را بکنید که فرزندتان نظاره‌گر تنش‌ها و مشکلات در روابط شما پیش و پس از جدایی نباشد.‏

برخی از والدین می‌گویند پس از جدایی توانسته‌اند رابطه خود را با والد دیگر بهتر مدیریت کنند. اما متاسفانه این تجربه همه زوج‌ها نیست. در مواردی کودکان ابزار ارعاب و تهدید والد دیگر قرار می‌گیرند. تهدید والد با ایجاد محرومیت ملاقات با کودک بیشترین آسیب را به خود کودک وارد می‌کند. اگر نمی‌توانید رابطه خود را با والد دیگر مدیریت کنید از مشاور و یا مراجع قانونی کمک بگیرید. همه تلاش خود را بکنید که فرزندتان کمترین آسیب را از این تنش‌ها ببیند.‏

کودک را از والد دیگر محروم نکنید

اگر می‌خواهید فرزندتان کمترین آسیب را از این جدایی ببیند حق ملاقات و معاشرت با والد دیگر را از او نگیرید. سعی کنید در تعداد ملاقات‌ها تعادل ایجاد کنید. پدر یا مادری که فقط یک بار در ماه برای دیدار فرزندش وقت می‌گذارد نمی‌تواند انتظار داشته باشد فرزندش وضعیت روحی متعادلی را تجربه کند. هر دو والد باید به یک اندازه برای مراقبت، تربیت و پرورش کودک وقت بگذارند. مگر اینکه شما کودک را بخاطر خشونت‌های والد دیگر که متوجه فرزندتان است از او دور نگه‌ دارید. در این صورت باید با کمک یک روان درمانگر یا مشاور خانواده وضعیت را به درستی برای فرزندتان شرح بدهید و متناسب با سن کودک او را متقاعد کنید که چرا دوری از پدر یا مادر برای او بهتر است.‏

واقعیت را بگویید

بدون شک عامل جدایی شما مشکلی در ارتباط زناشویی بوده است. این مساله‌ای است که کودک شما باید آن را بداند. هرگز به فرزندتان دروغ نگویید. دروغی مثل اینکه پدر یا مادر فقط برای مدتی از خانه رفته است یا مسافرت است اشتباه و خیانت است.‏

با این حال لازم نیست کودک شما همه جزئیات و دلایل این جدایی را بداند. چیزی که فرزند شما باید بداند این است که پدرومادرش به دلیل برخی از مشکلات دیگر با هم زندگی نمی‌کنند اما این مساله از میزان محبت و علاقه آنها به کودک نمی‌کاهد و او همواره از حمایت و مراقبت والدین بهره‌مند است.‏

کودک شما نیاز به این اطمینان دارد که این جدایی بخاطر اشتباه او نیست.‏

فرصت ناراحتی بدهید

این حق کودک است که پس از جدایی والدین بخاطر وضعیت به وجود آمده اظهار ناراحتی کند. جدایی تغییر بزرگی در زندگی فرزند شما ایجاد می‌کند و او حق دارد بخاطر این مساله اندوهگین باشد. اظهار ناراحتی در کودکان به شکل‌های مختلفی بروز پیدا می‌کند. او ممکن است ابتدا مقاوت کند، جدایی را نپذیرد، خشمگین شود و در غم فرو رود. ‏

‏ همه این احساسات و شکل ابراز آنها طبیعی است. اجازه بدهید کودک در مورد آنها حرف بزند. نظرش را بگوید. و احساساتش را نشان بدهد. کودک را تشویق به حرف زدن در مورد آن کنید و همراهی و همدلی خود را نشان بدهید. اگرچه ممکن است وضعیت روحی شما نیز مناسب نباشد اما هرچه باشد این تصمیم را آگاهانه گرفته‌اید و ظرفیت درک و پذیرش شما بسیار بیشتر از یک کودک است. بنابراین در مقابل خشم و ناراحتی کودک در موضع دفاعی نروید، پرخاش نکنید و نسبت به تلخی‌های کودک صبور باشید.‏

مشاوره برای کودک

تغییرات پس از جدایی برای برخی از کودکان دشوار است. به ویژه اگر کودک محیط خانوادگی پرتنشی را تجربه کرده باشد و مورد خشونت و آزار قرار گرفته باشد. در این شرایط کمک از مشاور و روان درمانگر برای گذر از این دوران برای کودک بسیار موثر خواهد بود. با کمک مشاور شما می‌توانید کج خلقی‌های کودک، آسیب‌های روحی، افسردگی، مشکلات تحصیلی، خشونت‌های رفتاری، ناامیدی، فقدان علاقه به زندگی و احساس سرخوردگی در کودک را درمان کنید.‏

بد نگویید

اگر می‌خواهید کودکتان در محیطی سالم و شاد رشد کند باید شرایط را برای او فراهم کنید. در وضعیتی که شما دائما خاطرات بد خود را مرور می‌کنید، از والد دیگر بد می‌گویید و دائم به رفتارهای او انتقاد می‌کنید و یا جزئیات مشکلات خود را با فرزند در میان می‌گذارید نمی‌توانید انتظار داشته باشید کودکتان شاد و سالم باشد. هر چقدر هم از رابطه خود آسیب دیده‌اید نباید آن را برای فرزندتان شرح بدهید و یا تصویر بدی از والد دیگر نمایش بدهید. اگر نمی‌توانید به نکته مثبتی اشاره کنید لااقل سکوت کنید.‏

بهترین خود باشید

همه تلاش خود را برای بهبود شرایط زندگی کودک انجام بدهید. ایده آل این است که هر دو والد در تربیت و پرورش کودک شاد و سالم سهیم باشند. اما اگر این شرایط فراهم نیست و والد دیگر در این مساله کم‌کاری می‌کند شما سعی کنید از همه توان خود برای فراهم کردن یک زندگی خوب، امن و شاد استفاده کنید.‏