اختلال اوتیسم در کودکان، انواع و دلایل آن

یکی از بیماری هایی که در دوران کودکی بروز می کند و ممکن است همه ی جوانب زندگی را با خود درگیر کند، اختلالات اوتیسم است. بیماری اوتیسم یک شرایط پیچیده از رفتارهای عصبی است که طیف گسترده ای دارد و ممکن است به تدریج رشد کند و یا از همان بدو تولد بروز کند. همچنین بسیاری از عوامل در ایجاد این بیماری می توانند موثر باشند. در ادامه این مطلب با انواع اختلالات اوتیسم و دلایل ایجاد آن بیشتر آشنا خواهیم شد.

اوتیسم چیست؟

اختلال اوتیسم مجموعه ای از رفتارهای پیچیده عصبی است که شامل اختلال در تعاملات اجتماعی، اختلال در رشد کلامی و یادگیری مهارت های اجتماعی همراه با رفتار های تکراری است. به دلیل طیف وسیعی از علائم، این بیماری در حال حاضر با اختلال طیف اوتیسم، نامیده می شود. این بیماری طیف گسترده ای از علائم، مهارت ها و سطوح مختلف اختلال را پوشش می دهد. بیماری اوتیسم درجات مختلفی از ناتوانی است و تا حدودی زندگی طبیعی را به یک ناتوانی ویرانگر تبدیل می کند و ممکن است نیاز به مهارت های سازمانی داشته باشد.

کودکان مبتلا به اوتیسم در برقراری ارتباط مشکل دارند. آنها در فهمیدن آنچه مردم فکر و احساس می کنند، مشکل دارند. این باعث می شود که برای آنها سخت و مشکل باشد که احساسات خود را از طریق کلمات، ژست ها، حالات چهره و یا لمس کردن بیان کنند.

یک کودک مبتلا به اوتیسم بسیار حساس است و ممکن است در مقابل صداها، لمس کردن، بوها و یا دیدن چیزهایی که برای دیگران عادی است، دچار مشکلات جدی و سخت شوند. کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است حرکات تکراری و تقلیدی بدن مانند تکان دادن، قدم زدن و یا دست زدن را انجام دهند. آنها ممکن است پاسخ های غیر معمول نسبت به مردم داشته باشند یا نسبت به اشیاء خاصی دلبستگی شدید پیدا کنند و در مقابل تغییر روال عادی زندگی، از خود مقاومت نشان دهند و یا رفتارهای تهاجمی و خودخواهانه داشته باشند و در بعضی از موارد به خود آسیب برسانند. گاهی اوقات ممکن است که مردم، اشیاء و فعالیت های اظراف خود را نبینند و نسبت به آنها بی توجه باشند. بعضی از کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است تشنج را نیز تجربه کنند و در برخی موارد این تشنج ها در دوره ی نوجوانی رخ می دهند.

برخی افراد مبتلا به اختلال اوتیسم دچار اختلالات شناختی هستند و برخلاف اغلب اختلالات شناختی رایج که با تاخیر در همه ی رشد شناخته می شود، آنها مهارت های مختلف دیگری دارند. آنها ممکن است که در برخی از زمینه ها مخصوصا توانایی برقراری ارتباط با دیگران مشکل داشته باشند، اما ممکن است مهارتهای دیگری مانند نقاشی، موسیقی، حل مسائل سخت ریاضی و یا حفظ کردن مطالب، داشته باشند. همچنین ممکن است که در آزمون های هوش غیر کلامی، در حد متوسط و یا بالاتر عمل کنند.

علائم اوتیسم معمولا در سه سال اول زندگی ظاهر می شوند و در برخی حتی از بدو تولد این علائم بروز می یابند. همچنین ممکن است که بعضی از کودکان در ابتدا سالم و نرمال به نظر برسند اما در سن 18 تا 36 ماهگی، این علائم به طور ناگهانی خودنمایی کنند. با این حال، در حال حاضر مشخص شده است که برخی افراد تا وقتی که در اجتماع حضور نیابند، علائم ناهنجاری های ارتباطی در آنها بروز نمی یابد.

احتمال ابتلا به اوتیسم در پسران چهار برابر بیشتر از دختران است. بیماری اوتیسم ارتباطی به محدودیت های نژادی، قومی و یا اجتماعی ندارد و درآمد خانوادگی، شیوه ی زندگی و یا سطح تحصیلی بر احتمال ابتلا به اوتیسم تاثیری ندارد. بیماری اوتیسم فقط یک سندروم است که با اختلالات طیف اوتیسم شناخته می شود. سایر اختلالات ارتباط اجتماعی یا بیماری هایی که در محدوده ی این طیف شناخته می شود عبارتند از:

اختلال در خودماندگی

این اختلال همان چیزی است که اکثر مردم به آن اوتیسم می گویند. این مشکل به اختلال در برقراری ارتباط اجتماعی، تعاملات اجتماعی و بازی های تخیلی در کودکان زیر ۳ سال گفته می شود.

سندرم اسپرگر

کودکان مبتلا به اختلال اسپرگر مشکل زبانی ندارند. در واقع آنها در آزمون های هوش، میانگین هوشی بالاتر از متوسط را دارند اما آنها نیز به مشکلاتی مشابه کودکان اوتیسمی مانند برقراری ارتباط اجتماعی دچار هستند.

اختلال فراگیر رشدی

این اختلال یک دسته ی عمومی برای کودکانی است که که علائم اوتیسم را از خود نشان می دهند اما در سایر دسته ها قرار نمی گیرند.

اختلال افسردگی در کودکان

کودکان مبتلا به این نوع اختلال، به طور معمول دو سال اول زندگی رشد معمول و نرمالی دارند و پس از آن برخی یا بیشتر مهارت های ارتباطی و اجتماعی خود را از دست می دهند. این یک اختلال بسیار نادر است و بسیاری از متخصصان بیماری های ذهنی در کودکان، در مورد اینکه این اختلال را یک بیماری اوتیسمی در نظر بگیرند، اختلاف نظر دارند.

دلایل ایجاد بیماری اوتیسم چیست؟

بر اساس تحقیقات مشخص شده است که بیماری اوتیسم ریشه ی خانوادگی دارد و بسیاری از محققان فکر می کنند که ترکیب خاصی از ژن ها، عامل ایجاد ابن بیماری هستند. همچنین عواملی مانند سن بالای پدر یا مادر برای تولد، احتمال ابتلای کودکان به بیماری اختلال اوتیسم را بالا می برد.

مصرف بعضی از داروهای مانند داروهای دیابت، اضافه وزن زیاد و مسکن ها در زمان بارداری، احتمال ابتلای کودکان به اختلالات اوتیسم را افزایش می دهد. همچنین در بعضی از موارد به دلیل اختلال متابولیک مادرزادی ناشی از عدم حضور یک نوع از آنزیم و سرخجه، به وجود می آید.