کودک مبتلا به اوتیسم، چرا ارتباط چشمی ندارد؟

یافته های تازه نشان می دهند، کودکان مبتلا به اوتیسم از برقراری ارتباط چشمی پرهیز می کنند و به چشم افراد نگاه نمی کنند. رفتاری که به احتمال بسیار زیاد تحت تاثیر ژن ها است.
تقریبا از هر 68 کودک آمریکایی یک نفر به اوتیسم مبتلا است که رفتار و مهارت های برقراری ارتباط و آموختن اش را تحت تاثیر قرار می دهد.
محققان مدرسه پزشکی دانشگاه آتلانتا اعلام کردند، نگاه کردن به جاهای دیگر به غیر از چهره افراد از جمله متداول ترین رفتارهای کودکان اوتیسمی است. پزشکان اغلب از این رفتار برای تشخیص اختلال اوتیسم استفاده می کنند.
محققان بر روی چگونگی تاثیر دی ان ای بر روی توانایی برقراری ارتباط چشمی و تصویری در روابط اجتماعی مطالعه کردند.
دکتر دیانا بیانچی، مدیر انستیتو ملی سلامت کودکان و رشد انسان آمریکا و سرپرست این مطالعه گفت:" نتایج بررسی ها نشان داده بروز اختلال اوتیسم زمینه ژنتیک دارد. خواهران و برادران کودکی که به اوتیسم مبتلا است و افرادی با جهش های ژنتیکی خاص بیش از سایر افراد در معرض ابتلا به اوتیسم قرار دارند. "
او افزود:" پی بردن به چگونگی تاثیر گذاری ژن ها بر رفتارهای اجتماعی به محققان در درمان اختلال اوتیسم کمک خواهد کرد. "
دکتر جان کانتیستانو استاد مدرسه روان پزشکی دانشگاه واشنگتن و همکاران اش بر روی حرکات چشم های بیش از ۲۵۰ کودک ۱۸ تا ۲۴ ماهه مطالعه کردند.
این گروه از کودکان را 41 دوقلوی همسان، 42 دوقلوی ناهمسان و 42 دوقلویی که ارتباطی با یکدیگر نداشتند تشکیل داده بودند. دانشمندان همچنین 88 کودک اوتیسمی که دو قلو نبودند را نیز ارزیابی کردند.
کودکان به ویدئویی که زنی به صورت مستقیم با آنها یا دیگران گفت و گو می کرد نگاه کردند و نرم افزاری خاص زمان و جهت حرکات چشم های کودکان را سنجید.
پژوهشگران دریافتند الگوهای تصویری دوقلوهای همسان اغلب یکسان است. آنها چشم های شان را در زمان مشخص حرکت داده و چشم ها و دهان شخصیت ویدئویی را نگاه می کردند، اما الگوهای تصویری دوقلوهای ناهمسان و دوقلوهایی که ارتباطی با یکدیگر نداشتند یکسان نبود که نشان دهنده تاثیر گذاری ژن ها بر رفتارها است.
دکتر لیزا جیلوتی، مدیر انستیتو ملی سلامت روان آمریکا و رئیس گروه مطالعه بر روی اختلال اوتیسم گفت:" نتایج مقایسه دوقلوهای همسان که ژن های مشابه دارند با دوقلوهای نا همسان و ... نشان داد، الگوهای ارتباط چشمی در رفتارهای اجتماعی تحت تاثیر و کنترل ژن ها هستند. "