درمان اختلال نعوظ، تداخلات دارویی و عوارض جانبی

اختلال نعوظ (ناتوانی جنسی) ناتوانی در ارکشن برای داشتن رابطه جنسی است. داشتن مشکلات ناشی از ارکشن، لزوماً علت نگرانی نیست. اگر اختلال نعوظ یک مسئله مداوم است به هر حال می تواند باعث ایجاد استرس، اثر بر اعتماد به نفس و سبب مشکلات ارتباطی می شود.
مشکلات مربوط به بدست آوردن یا نگهداری نعوظ نیز می تواند نشانه ای از وضعیت سلامتی درمانی باشد که نیاز به درمان و یک عامل خطر برای بیماری های قلبی دارد. اگر در مورد اختلال نعوظ نگران هستید با پزشک خود صحبت کنید حتی اگر خجالت زده باشید. گاهی اوقات، درمان یک بیماری زمینه ای به اندازه کافی برای معکوس کردن اختلال نعوظ کافی است. در موارد دیگر، ممکن است داروها یا سایر روش های مستقیم مورد نیاز باشد.درمان دارویی برای اختلال نعوظ با معرفی مهارکننده های فسفودی استراز 5 تغییر یافت. تا این زمان، این امر به معنای موفق بودن با تزریق داخل مجرای ادرار با alprostadil یا روش دردناک و خطرناک تزریق داخل کاورنوس با داروهایی مانند آلپروستادیل و پاپاورین بود. روشهای درمانی فعلی عمدتاً در اطراف مهارکننده های فسفودی استراز 5 مانند سیلدنافیل چرخش دارند.

مهارکننده های فسفودی استراز ۵ (PDE-۵)
سیلدنافیل، تالادافیل و واردنافیل، مهار کننده های انتخابی PDE-۵ در حال حاضر در دسترس تجاری هستند. همه داروهای تجویزی در ایالات متحده هستند و به عنوان قرص های خوراکی در دسترس هستند. آنزیم cyclic-GMP PDE-۵ معتبر است که نوع اولیه آنزیم فسفودی استراز موجود در بافت غده آلت تناسلی است. تحریک جنسی منجر به افزایش سطح GMP در بافت غده آلت تناسلی می شود. GMP Cyclic یک ماده شیمیایی آرامش بخش عضلانی است که اجازه می دهد تا جریان خون به آلت تناسلی افزایش پیدا کند و corpora cavernosaرا پر می کند

سیکل عملکرد دارو
مهار آنزیم PDE-۵ منجر به تداوم GMP و اثرات آن بر بافت کاورنوس می شود. این باعث افزایش سفتی و بزرگ شدن آلت تناسلی می شود. بنابراین مهارکننده های PDE-۵ یک اختلال درمانی مؤثر در اختلال نعوظ است. بیش از ۵۰٪ از بیماران مبتلا به اختلال نعوظ با مهارکننده های PDE-۵ بهبود یافته اند. افرادی که دچار اختلال نعوظ ناشی از آسیب نخاعی، پرتودرمانی لگن و دیابت می شوند ممکن است برخی از پیشرفت ها را با مهارکننده های PDE-۵ نیز تجربه کنند. مردان مبتلا به اختلال نعوظ به علت کاهش تستوسترون (hypogonadism) و کمی میل جنسی ممکن است با ترکیبی از تستوسترون درمانی با مهارکننده های PDE-۵ درمان شوند. مهار کننده های PDE-۵ در غیاب تحریک جنسی هیچ مزیت قابل توجهی ندارند.

عوارض جانبی و تداخلات دارویی
سردرد، استفراغ، انسداد بینی و احتقان بینی، بعضی از عوارض جانبی شایع است که مانند بسیاری از داروهای دیگر با مهارکننده های PDE-۵ دیده می شود. واکنش های آلرژیک ممکن است با استفاده از مهارکننده های PDE-۵ رخ دهد و سبب بروز خارش و راش پوستی شوند. مصرف همزمان برخی از داروهای ضد قارچی (مانند ایتراکونازول)، آنتی بیوتیک ها (مانند کلاریترومایسین) و داروهای ضد HIV (مانند ritonavir) باعث افزایش سطح مهار کننده های PDE-۵ می شود. بنابراین تنظیم دوز برای بازدارنده PDE-۵ ضروری است هنگامیکه بیماران روی این داروها قرار داشته باشند. مهار کننده های PDE-۵ ممکن است گاهی اوقات با بعضی از عوارض جانبی جدی همراه باشد که در زیر بحث شده است.
یکی از عوارض جانبی جدی، کاهش شدید فشار خون است و بیماران معمولاً احساس افسردگی، خستگی و تپش قلب دارند که بیشتر در بیماران مبتلا به مصرف نیترات وجود دارد (داروهای تسکین دهنده درد آنژین). مهار کننده های PDE-5 در افراد مبتلا به نیترات عمدتاً منفی است. بیماران مبتلا به نیترات هنوز می توانند مهار کننده های PDE-5 کوتاه مدت (مانند سیلدنافیل) با حداقل 6 ساعت فاصله بین استفاده از نیترات و مصرف خوراکی مهارکننده PDE-5 دریافت کنند. افراد مبتلا به وازودیلاتورهای دیگر (داروهای ضد فشار خون، از جمله مسدود کننده های آلفا که ممکن است برای مشکلات پروستات نیز داده شود)، مهار کننده های PDE-5 را با احتیاط تجویز می کنند. خطر ابتلا به بیماری قلبی در طول فعالیت جنسی در فرد مبتلا به بیماری قلبی وجود دارد. این امر باعث می شود که مهار کننده های PDE-5 در افرادی که در معرض خطر حوادث قلب هستند غیر قابل پیش بینی باشد.
مهار کننده های PDE-۵ به ندرت می توانند سبب نعوظ دردناک (پریاپیسم) یا نعوظ طولانی مدت شوند. توجهات پزشکی به پریاپیسم و نعوظ هایی که بیش از ۴ ساعت طول می کشد توصیه می شود. تاخیر در دستیابی به کمک پزشکی در این شرایط ممکن است سبب آسیب به بافت آلت تناسلی و حتی از دست دادن قدرت دائمی شود.
اختلالات بینایی، تغییر رنگ بینایی و ناگهانی از دست دادن یا آسیب دیدگی در یک یا هر دو چشم ممکن است به ندرت با استفاده از مهارکننده های PDE-5 همراه باشد. این ممکن است به علت ایجاد یک بیماری به نام NAION (نوروپاتی بینایی عروق کرونر قدامی) باشد. افراد بالای 50 سال، سیگاری ها، افراد مبتلا به دیابت، افرادی که دارای فشار خون نامنظم یا اختلالات تشخیص تاریخی هستند در معرض خطر ابتلا به نوروپاتی بینایی عروق کرونر قلب هستند. همچنین با استفاده از مهارکننده های PDE-5 یک رابطه مشابه نادر با افت شنوایی یا آسیب شنوایی دیده می شود.
سیلدنافیل (ویاگرا)
سیلدنافیل یکی از مهار کننده های PDE-5 بود که برای اختلال نعوظ معرفی شد. دوز توصیه شده سیلدنافیل 50 میلی گرم است. دوز ممکن است به میزان 25 میلی گرم تا دوز 100 میلی گرم افزایش یابد و یا 25 میلی گرم بر اساس پاسخ و عوارض جانبی افزایش یابد. هنگامی که نیاز به ارکشن باشد آن مصرف می شود. اثرات سودمند فراهم می شود هنگامی که نیم تا 4 ساعت قبل از رابطه جنسی مصرف شود اما در حدود یک ساعت قبل از عمل، ایده آل می باشد. فقط در یک روز یک دوز توصیه می شود. از مصرف سیلدنافیل بهتراست تا یک ساعت پس از غذا اجتناب شود.
وردنافیل (Levitra)
واردنافیل یک مهار کننده PDE-5 است که بسیار مشابه با سیلدنافیل است به جز اینکه واردنافیل اثرات را برای طولانی مدت (حدود 6 ساعت) تولید می کند. درمان معمولاً با دوز 10 میلی گرم شروع می شود. دوز ممکن است به حداکثر 20 میلی گرم در روز افزایش یابد یا تا 5 میلی گرم کاهش یابد بسته به پاسخ و عوارض جانبی دارد. وردنافیل تنها یک بار در روز توصیه می شود و یک ساعت قبل از رابطه جنسی به طور ایده آل است. وردنافیل توسط غذا تحت تاثیر قرار نمی گیرد و ممکن است قبل یا بعد از غذا مصرف شود. این نیز همانند قرص های خوراکی (Staxyn) در دسترس است که زیر زبان قرار می گیرد.
تادالافیل (سیالیس)
تادالافیل یک مهارکننده PDE-5 سریع و طولانی اثر است. تاثیر دارو از 15 دقیقه پس ازمصرف شروع و به مدت 36 ساعت ادامه دارد. تادالافیل می تواند روزانه در دوز کم 2.5 میلی گرم استفاده شود. این ممکن است در هر زمان بدون در نظر گرفتن زمان برای مقاربت جنسی مصرف شود. همچنین ممکن است به صورت تقاضا مورد استفاده قرار گیرد اما در دوز بالاتر از 10 میلی گرم مصرف می شود. دوز ممکن است تا 20 میلی گرم افزایش یابد یا به 2.5 میلی گرم کاهش یابد بر اساس پاسخ بالینی و عوارض جانبی افزایش می یابد.
آلپروستادیل
آلپروستادیل یک آنتاگونیست پروستاگلاندین E1 است. در ایالات متحده آن برای تزریق در کاورنوسا و به بصورت شیاف داخل مجرا قابل استفاده است. در بعضی از کشورها، آن نیز به عنوان کرم موضعی برای آلت تناسلی استفاده می شود. آلپروستادیل با اثرات گشاد کننده عروق موضعی ارکشن تولید می کند. این دارو به عنوان دارو خط دوم در اختلال نعوظ قرار می گیرد.
این ممکن است واکنش نعوظ را در مردان ایجاد کند که قادر به پاسخگویی به مهار کننده های PDE-۵ نیستند. آلپروستادیل یک داروی سریع عمل است که می تواند تا حدود ۱۰ تا ۱۵ دقیقه قبل از مقاربت جنسی در مجرای ادرار قرار داده شود یا تزریق شود. برخی از داروهای آلپروستادیل تزریقی در ترکیب با پاپاورین یا فنتولامین در دسترس هستند. اشکال اصلی تزریق آلپروستادیل تزریق دردناک است که ضروری است. استفاده از آلپروستادیل به طور کلی با درد آلت تناسلی همراه است که معمولا قابل تحمل است. برخی از افراد ممکن است از پریاپیسم و نعوظ طولانی مدت با استفاده از آلپروستادیل رنج ببرند.
پاپاورین
پاپاورین یک آلکالوئید است که از گیاه خشخاش به دست می آید. در درجه اول از داروهای ضد اسپاسم استفاده می شود. اعتقاد بر این است که اثر خود را از طریق مهار آنزیم های فسفودی استراز اعمال می کند. تزریق مستقیم دارو به کارنوسا موجب آرام سازی برجسته ای از عضلات صاف و انقباض عروق خونی می شود. این امر باعث ایجاد ارکشن آلت تناسلی می شود.
پاپاورین در بسیاری از بیماران مبتلا به اختلال نعوظ مفید است که به مهارکننده های PDE-5 خوراکی پاسخ نمی دهند. این در برخی کشورها موجود نیست درد در هنگام تزریق، پریاپیسم و نعوظ طولانی، اشکالات عمده ای از پاپاورین هستند. تزریق پاپاورین ممکن است با تزریق آلپروستادیل یا تزریق فنتولامین ترکیب شود.
فنتولامین
فنتولامین یک بلوک کننده آلفا است. این عمدتاً برای درمان فشارخون اورژانسی مورد استفاده قرار می گیرد. ممکن است گاهی اوقات برای اختلال نعوظ استفاده شود. این جریان خون را به آلت تناسلی افزایش می دهد هنگامی که به داخل کاورنوسا تزریق شود.

داروهای بدون برچسب
داروهای بدون برچسب به این معنی است که دارو مانند آپومورفین یا ترازادون برای اختلال نعوظ نشان داده نمی شود اما ممکن است در درمان این بیماری مفید باشد. این، با این حال، ثابت نشده است.
آپومورفین
آپومورفین برای تحریک سیستم عصبی مرکزی (CNS) ایجاد شده است که منجر به پاسخ منفذی با نعوظ می شود. با این حال، پاسخ نعوظ با آپومورفین نه به همان اندازه که از مهارکننده های PDE-۵ استفاده می شود تولید می شود. اثرات Apomorphine از طریق گیرنده های dopamin در CNS است که باعث افزایش میل می شود اما نه جریان خون به آلت تناسلی. با این حال، ممکن است در افراد مبتلا به کاهش میل جنسی استفاده شود اما نه لزوماً اختلال نعوظ. این دارو برای استفاده در هر کشوری تایید نشده است و در بسیاری از کشورها تایید شده است.
ترازادون
ترازادون یک دارو ضد افسردگی است که گاهی اوقات ممکن است به علت اختلال نعوظ استفاده شود. این مزایا را در برخی از مردان مبتلا به ED نشان می دهد. Sedation یکی از عوارض جانبی مهم ترازادون است و همچنین به عنوان یک عارضه جانبی، پریاپیسم تولید می کند.
داروهای گیاهی
از داروهای گیاهی اغلب بر روی تجربیات بدون شواهد علمی استفاده می شوند و اثرات مفیدی برای اختلال نعوظ فراهم می کنند. Yohimbe و جینسنگ بعضی از داروهای گیاهی به طور گسترده ای برای ED مورد استفاده هستند.
یوهیمبین
Yohimbine یک مسدود کننده آلفا ۲ آدرنرژیک است که از گیاه Yohimbe به دست می آید. گزارش شده است که اثرات مفید در اختلال نعوظ دارد و در چندین داروهای گیاهی برای درمان اختلال عملکرد جنسی در دسترس است.
Gingseng
جینسنگ محصول گیاهی است که در بعضی از کشورها به عنوان یک داروی مقوی غرائز جنسی در دسترس است. اعتقاد بر این است که سبب تسهیل ارکشن آلت تناسلی و افزایش میل جنسی و عملکرد جنسی می شود.