عفونت ادراری در کودکان، علائم و نشانه های آن

عفونت در هر قسمت از سیستم ادرار شامل کلیه ها، حالب، مثانه و مجاری ادراری را عفونت ادراری می گویند. علاوه بر بزرگسالان، کودکان و نوزادان نیز ممکن است دچار عفونت ادراری شوند. این بیماری خود به خود درمان نمی شود و نیاز به مراقبت های پزشکی و دارویی دارد اما خبر خوب این است که در اکثر موارد به راحتی درمان می شود. مهمترین چیز تشخیص و درمان به موقع است زیرا عفونت ادراری درمان نشده می تواند به کلیه ها آسیب جدی بزند و عفونت های جدی تری را ایجاد کند.

علل
عفونت ادراری معمولا توسط باکتری نرمالی که در روده وجود دارد، ایجاد می شود. گرچه دستگاه ادراری معمولا با باکتری هایی که مقابلش قرار می گیرند، می جنگد اما گاهی این باکتری ها ایجاد عفونت می کنند.
کودکانی که در حال یادگیری توالت هستند، ممکن است به دلیل تمیز نکردن مناسب یا به واسطه پوشک، باکتری ها به دیگر قسمت ها منتقل شوند. این می تواند منجر به عفونت ادراری شود و اگر سایقه عفونت ادراری در خانواده وجود دارد، کودک شما بیشتر مستعد این عفونت خواهد بود.

علائم و نشانه ها
علائم و نشانه های عفونت ادراری در کودکان متفاوت از بزرگسالان است، به خصوص اینکه آنها نمی توانند به خوبی شرایط خود را بیان کنند. گاهی اوقات به خصوص اگر کودک شما کمتر از ۲ سال سن دارد، هیچ علائمی وجود ندارد. معمولا علائم عفونت ادراری در کودکان عبارتند از:
تب
کج خلقی و غر زدن
اشتها نداشتن
اسهال یا استفراغ
برخی اوقات ادرار ناگهانی در کودکانی که به تازگی آموزش دیده اند
مراجعه مکرر به توالت
درد یا سوزش هنگام ادرار
ادرار تیره، خونی یا همراه با بوی بد
درد کمر یا شکم
دختران بیشتر از پسران در معرض عفونت ادراری هستند زیرا مجاری ادراری آنها به مقعد نزدیک تر است، بنابراین در معرض باکتری ها در آن قسمت قرار می گیرد. پسرانی که ختنه نشده اند نیز کمی بیشتر از آنها که ختنه شده اند در معرض عفونت ادراری هستند.

تشخیص
اگر گمان می کنید کودک شما عفونت ادراری دارد، در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید. تشخیص و درمان زودهنگام مانع از جدی تر شدن عفونت می شود.
وقتی به پزشک مراجعه می کنید، در خصوص سوابق بیماری کودک، چه اتفاقاتی افتاده است، علائم کنونی چیست سوالاتی می پرسد و معاینه فیزیکی انجام می دهد.
گرچه همه اینها می تواند در تشخیص کمک کننده باشد اما تنها راه تشخیص قطعی عفونت ادراری، آزمایش ادرار است. اگر کودک ادرار را به خوبی یاد نگرفته باشد، از وسیله ای برای نمونه گیری ادرار استفاده می شود. این وسیله لوله بسیار نازکی است که داخل مثانه و در مجاری ادراری قرار می گیرد.

درمان
درمان عفونت ادراری، آنتی بیوتیک است که باکتری های ایجادکننده عفونت را از بین می برد. اگر کودک درد شدیدی داشته باشدف ممکن است دارویی برای بی حس کردن مجاری ادراری تجویز شود.مهم است که کودک آنتی بیوتیک را در همان مدت زمانی که پزشک تجویز کرده است، به طور کامل مصرف کند. در طول مصرف آنتی بیوتیک فرزند شما باید مایعات زیادی مصرف کند اما از مصرف کافئین بپرهیزد. پس از چند روز یا بعد از طول دوره درمان، ممکن است پزشک مجددا آزمایش ادرار بگیرد تا مطمئن شود عفونت از بین رفته است.در موارد حادتر عفونت ادراری یا زمانی که کودک شما کمتر از ۶ ماه دارد، گاهی نیاز به بستری شدن در بیمارستان است. بدین صورت توجه و مراقبت بیشتری انجام می شود و درمان بهتری صورت می گیرد، به خصوص اگر کودک دچار کم آبی باشد، مشکوک به عفونت کلیوی یا انتشار عفونت باشد.
برای نوزادان، تعویض مداوم پوشک می تواند خطر عفونت ادراری را کاهش دهد زیرا جلوی گسترش باکتری هایی که می توانند منجر به عفونت شوند، می گیرد. اگر فرزند شما به تازگی ادرار کردن را یاد گرفته است، بهداشت و شستشوی مناسب را به او آموزش دهید به خصوص در مورد دختران (تمیز کردن از جلو به عقب).
پوشیدن لباس زیر پنبه ای و پرهیز از حمام حباب می تواند رشد و تحریک باکتری ها را کاهش دهد. مهم است به کودک آموزش دهید وقتی ادرار دارد، آن را نگه ندارد. وقتی ادرار به مدت طولانی در مثانه می ماند، محیط برای رشد باکتری ها فراهم می شود.

چه زمان باید به پزشک مراجعه کرد؟
در موارد زیر سریعا به پزشک اطلاع دهید:
کودک دچار تب و لرز باشد
هنگام ادرار دچار درد شود
ادرار خونی یا بدبو داشته باشد
تب ۱۰۱ درجه فارنهایت یا بیشتر داشته باشد
اگر کودک آنتی بیوتیک دریافت کرد اما همچنان علائم عفونت ادراری داشت، به پزشک اطلاع دهید. پزشک ممکن است آزمایش ادرار مجدد یا دیگر آزمایشات بگیرد تا ببیند این علائم چه عللی دارد.
گرچه عفونت ادراری با درد همراه است، اما تشخیص و درمان به موقع آن می تواند علائم را از بین ببرد. در اکثر موارد پس از شروع مصرف آنتی بیوتیک، علائم ظرف دو تا سه روز از بین می روند. بیشتر عفونت های ادراری طی یک هفته از شروع درمان به طور کامل درمان می شوند.