نشانه فیبروم رحم چیست؟

فیبروم رحمی، تومورهای خوش خیمی هستند که اغلب در زمان زایمان دیده می شوند. فیبروم های رحمی، خطر ابتلا به سرطان رحم را افزایش نمی دهند و بهتر است این گونه عنوان کنیم که فیبروم های رحمی، منجر به سرطان رحم نمی شوند.فیبروم رحمی، گاه به قدری ریز و کوچک هستند که با جشم غیر مسلح دیده نمی شوند، و گاهی به قدری حجیم می شوند که رحم نیز بزرگ می شود. زنان می توانند یک یا چند فیروم را با هم داشته باشند.تعداد زیادی از زنان، از وجود فیبروم رحمی اطلاعی ندارند، زیرا که این فیبروم ها بی هیچ نشانه ای ایجاد می شوند. متخصص زنان و زایمان، با معاینات لگنی و یا تست اولتراسوند، به وجود فیبروم رحمی پی می برد.

نشانه های فیبروم رحمی چیست؟
بسیاری از زنان، هیچ علامتی از فیبروم رحمی را ندارند. علائم فیبروم، بر اساس محل، اندازه و تعداد فیبروم ها در هر فرد متغیر است. اما رایج ترین نشانه های فیبروم رحمی، به شرح زیر می باشد:
- خونریزی های شدید دوران قاعدگی
- قاعدگی بیش از یک هفته
- فشار و درد لگنی
- مشکلات تخلیه ادرار
- یبوست
- درد در ناحیه پشت و پاها
- در برخی موارد، فیبروم ها منجر به بروز دردهای شدیدی در فرد می شوند.

فیبروم های رحمی
فیبروم ها بر اساس محل تولیدشان، به انواع گوناگونی طبقه بندی می شوند:
- فیبروم های داخلی، در داخل دیواره رحم رشد می کنند.
- فیبروم های زیر مخاطی، در داخل حفره های رحم قرار دارند.
- فیبروم های سرمی، توده هایی برجسته در خارج رحم هستند.

دلایل تشکیل فیبروم رحمی
دلیل تشکیل فیبروم های رحمی هنوز به طور کامل شناخته نشده، اما عواملی که بر تشکیل فیبروم تاثیر می گذارند، عبارتند از:
- تغییرات ژنتیکی
- هورمون ها
- استروژن و پروژسترون، دو هورمونی هستند که در طول دوران قاعدگی و قبل از بارداری افزایش می یابند و در نتیجه بر رشد فیبروم ها نیز اثر می گذارند. فیبروم ها بیشتر از سلول های رحم و در حالت طبیعی، حاوی استروژن و پروژسترون هستند.

سایر فاکتورهای رشد
انسولین یکی از فاکتورهای رشدی است که بر روند رشد فیبروم ها تاثیر می گذارد.پزشکان بر این باورند که، فیبروم ها از یک سلول بنیادی در بافت رحم، تکثیر می یابند. در واقع، یک سلول به سرعت تکثیر پیدا می کند و منجر به تشکیل فیبروم های توده ای و حجیم می شود.عواملی مانند رژیم غذایی نا سالم، نژاد، و یا عوامل محیطی بر روند تکثیر و رشد سلول های فیبروم تاثیر می گذارد. پزشک با انجام معاینات لگنی، متوجه تغییر شکل رحم می شود، و با بررسی آزمایش خون بیمار، به تشخیص قطعی فیروم رحمی می پردازد.

فیروم رحمی و بارداری
بسیاری از زنان، تا زمان بارداری و انجام اولتراسوند، از وجود فیبروم رحمی، بی اطلاع هستند. در طول دوران بارداری، تغییرات هورمونی موجب بزرگ شدن رحم می شود، تاثیر این هورمون ها نیز منجر به بزرگ شدن فیبروم رحمی می شود.فیبروم ها باعث تخریب سلول های سفید و قرمز می شوند. تخریب سلول های قرمز، موجب خونریزی و تخریب سلول های سفید، و در نهایت موجب تشکیل کیست می شود. این دو عامل باعث بروز دردهای شکمی شدید در فرد می شود.در صورتی که فیبروم ها خیلی بزرگ شوند، احتمال سقط جنین در سه ماهه اول افزایش می یابد. بر اساس اندازه و محل تشکیل فیبروم ها، ممکن مشکلاتی در هنگام زایمان دیده شود، مانند مشکلاتی در روند خارج کردن جنین. این مشکل، در ماه های آخر و در هنگام زایمان طبیعی، انجام عمل سزارین ضروری است.