شب ادراری کودکان، چند روش درمانی

راه های متعددی برای رفع این اختلال وجود دارد و موفقیت هایی با استفاده از این روش ها به وجود آمده است. برای نمونه چند روش درمانی را در این نوشتار ذکر می کنیم.

آموزش آداب تخلیه
آموزش مناسب آداب تخلیه به همراه تقویت والدین به خصوص در بی اختیاری های اولیه ، ضروری است که صورت گیرد. اگر چنین آموزشی داده نشده است ، باید والدین و کودک در این زمینه ارشاد و راهنمایی شوند.
تهیه یادداشت به منظور تعیین سطح پایه اختلال و پیگیری پیشرفت کودک یاری دهنده است و احتمال دارد به عنوان یک وسیله تقویت کننده نیز عمل کند.
(( چارت ستاره )) مخصوصا ممکن است موثر باشد و همین طور محدود ساختن مصرف مایعات قبل از خواب توسط کودک و بیدار کردن شبانه کودک برای دفع ادرار در کاهش این اختلال تاثیر دارد.

رفتار درمانی
شاید شرطی سازی کلاسیک با زنگ و تشکچه موثرترین و کارآمدترین و همین طور یکی از روش های سالم درمان بی اختیاری ادراری باشد. در این روش بیش از ۷۰ درصد کنترل ادرار حاصل میشود و اختلال از بین می رود.
اساس کار این دستگاه به این شکل است که پارچه ای جذب کننده بین دو لایه ورق فلزی نازک قرار گرفته است ، زمانی که پارچه ادرار را جذب کند ، مداری الکتریکی برقرار می شود ، زنگی به صدا درمی آید و کودک از خواب بیدار می شود و بقیه ادرار خود را در توالت تخلیه میکند.
سپس تشک خیس شده عوض می شود و کودک دوباره می خوابد تعداد دفعاتی که کودک ادرار می کند و ادرار خود را کنترل می کند ، ثبت می شود اگر ۱۵ شب پیاپی کودک جای خود را خیس نکرد ، استفاده از دستگاه قطع میشود.
به عبارت دیگر این درمان به این صورت اجرا می شود که یک جریان الکتریکی به زیر ملافه کودک وصل میکنند (تشکچه برقی) به صورتی که اگر کودک ادرار کند ، زنگی به صدا در آمده و کودک از خواب بیدار میشود.
اگر کودک به دفعات با چنین روشی از خواب پرید و بیدار شد ، نوعی واکنش شرطی به وجود می آید که در موقع خواب ادرار نکند.
به کار بردن این وسیله بدون دقت و تعمق در مشکلات روانی و هیجانی کودک ، عاقلانه نمیتواند باشد. زیرا کودک اغلب به دلیل دچار بودن به واکنش های شرطی ضعیف تر به شب ادراری مبتلا نمیشود ، بلکه به خاطر مشکلات هیجانی شب ادراری دارد.
گاهی ممکن است پس از رفع مشکلات عاطفی و محیطی کودک بدون توسل به درمان بهبودی حاصل شود. در درمان شب ادراری ، ابتدا بایستی بیوگرافی کامل شخصی و خانوادگی بیمار را گرفت و پس از بررسی های کامل جسمی و روانی ، با روش فوق در جهت تسکین و از بین بردن ریشه ای مشکلات هیجانی کودک تلاش کرد.
از آموزش مثانه ای ، جایزه دادن و تشویق برای به تعویق انداختن دفع ادرار برای مدت فزاینده در ساعت های بیداری استفاده میشود و اثرات مفیدی نیز به همراه دارد ، اگر چه از روش تشکچه برقی اثر کمتری دارند ولی به هر حال قابل تعمق می باشند.

دارو درمانی
از دارو درمانی بایستی به ندرت و فقط به عنوان آخرین وسیله استفاده کرد. پزشکان معمولی که بیشتر به عینیات و به مسایل قابل لمس تکیه دارند به درمان های دارویی و دینامیک شب ادراری گرایش دارند.
شاید دارو در موارد شدید اختلال که به مسایل جدی اجتماعی هیجانی منجر شده است ، استفاده اش ضروری به نظر آید اما اگر مشکلات منازعه ای و هیجانی کودک را از بین نبریم ، دادن دارو موجب آفریدن مشکل جدیدی خواهد شد.
داروهایی مانند (( ایمی پیرامین )) و (( بلادن)) که در درمان بی اختیاری موثر می باشند و ترشح را کم می کنند ، ممکن است تجویز شود و یا به کودک بگویند از نوشیدن آب بعد از شام خودداری کند تا ادرار زیادی تولید نشود.
همین طور ممکن است پزشک بگوید که کودک را نصف شب از خواب بیدار کنید که ادرار کند یا هر شب که جایش را خیس نکرد به وی پاداش بدهید و یا بگوید روش های مشابه دیگر را به کار بندید.
در مورد شب ادراری سطحی و خفیف ، ممکن است این گونه وسایل موثر باشد ، اما در مورد شب ادراری شدید نه تنها این روش ها موثر نیست احتمال دارد مشکل را بغرنج تر کند. تمام این وسایل و راه های بازداری زمانی موثر واقع میشوند که مشکلات عاطفی کودک حل شود و صمیمیت و رابطه خوبی بین کودک و والدین وجود داشته باشد.