ایجاد استقلال در کودکان، چگونه به آن ها مسئولیت دهیم؟

به کودکان مسئولیت بدهید. اگر می‌خواهید فرزندانتان مسئولانه رفتار کنند پس به آنها مسئولیت پذیری را آموزش دهید و مسئولیت‌های گوناگون به آنها محول کنید و با مسئولیت دادن به کودکان آنها را مستقل بار بیاورید. بچه را لوس نکنید. به نظر می‌رسد اگر خودتان آنها را تمیز و مرتب نگه دارید و به کارها سر و سامان دهید، همه چیز آسان‌تر و سریع‌تر انجام شود. ولی با این کار در طولانی مدت تنها به زحمت خودتان افزودین. کودکان نیز از انجام مسئولیت‌های کوچک لذت می‌برند. مثلاً اسباب بازیهایش را جمع کند یا بشقاب غذایش را از روی میز بر دارد. کارهای خانه و وظایف بزرگ و کوچک زندگی کوچکترها را تحت‌الشعاع قرار دهند ولی به خاطر داشته باشید بچه‌ها دوست دارند کارهایی برای خودشان انجام دهند از همین رو مسئولیت دادن به فرزندان را فراموش نکنید.
اجازه ندهید بیش از حد خودمانی شوند. به خرده فرمایشهای کوچک و غیرضروری آنها توجه نکنید. اگر همیشه برای کارهایی که خودشان به راحتی می‌توانند انجام دهند از شما کمک می‌خواهند به آنها گوشزد کنید که می‌توانند این کار را با پای خودشان انجام دهند .
تفویض اختیار کنید. اجازه بدهید تا آنها کارهای خودشان را خودشان انجام دهند، بلکه گاهی وظایف یکدیگر را نیز بر عهده بگیرند. اگر فرزندتان به خوبی از عهده کارهایی مثل ریختن نوشیدنی برای دوستانش، گرفتن‌کت مهمان‌ها یا درست کردن صبحانه برای خواهر یا برادر کوچکش برمی‌آید، مسئولیت دادن این کارها به او باعث افزایش اعتماد به نفس در کودک می‌شود. بگذارید انتخاب کنند گزینه‌هایی که از نظر شما قابل قبولند را به آنها ارائه کنید تا از بین آنها انتخاب کنند. به این ترتیب همه خوشحال و راضی خواهند بود. دائماً به آنها تذکر ندهید که ممکن است مرتکب اشتباه شوند؛ اجازه بدهید خودشان را پیدا کنند بچه‌ها بسیار تلقین پذیریند و اگر زودتر از موعد از آنها بخواهید توانایی‌هایشان را ثابت کنند ممکن است باعث شوید کاملاً بی حوصله شوند.
مسئولیت دادن به فرزندان را در امور روزانه فراموش نکنید. نارضایتی‌ها را با سرگرم کردن بچه‌ها به کار برطرف کنید. بچه‌ها در هر سنی دوست دارند وظیفه‌ای به آنها محول شود تا نقش خود را ایفا کنند خواه این وظیفه شستن ظرف‌ها، باغبانی، درست کردن چیزی، تغییر دکوراسیون و یا خیاطی باشد. کارهایی را به بچه‌ها بدهید که از پس از انجام آنها بر می‌آیند. مسئولیت پذیری را با حیوانات شروع کنید. به بچه‌ها حیوانات خانگی بدهید تا از آنها مراقبت کنند. اینکه بدانند حیوان منحصراً وابسته به آنها است برای اولین بار طعم مسئولیت واقعی را به آنها می‌چشاند. به آنان بیاموزید با عقل و منطق خودشان زندگی کنند و اجازه ندهند دیگران گمراهشان کنند. تمام جوانب ماجرا را بسنجید جدایی و دوری همانقدر که باعث رنجش والدین می‌شود برای بعضی از بچه‌ها ناراحت کننده است. اگر از فرستادن فرزندتان به اردی مدرسه وحشت دارید و فکر می‌کنید که تمام مدتی که از شما دور هستند احساس نگرانی خواهید کرد به یاد داشته باشید که احتمالاً این سفر برای فرزندتان تجربه بزرگی است که یاد بگیرد چه طور مستقل و با اعتماد به نفس زندگی کند و دوری از والدین حتی برای مدتی کوتاه با وجود تمام نگرانی‌هایش برای بچه‌ها تجربه خوبی برای مستقل بودن و مسئولیت دادن به آنها محسوب می‌شود.
اجازه ندهید احساس دلتنگی کنند. می‌توانید این کار را با گفتن چند جمله کوتاه هنگام خداحافظی با فرزندتان انجام دهید "اگر ناراحت شدی فقط به علت خستگی زیاد است، پس خوب استراحت کن. می‌بینی که فردا صبح حالت بهتر می‌شود." "من صورت عروسکت را بوسیده‌ام، پس هر وقت دلت برای من تنگ شد همیشه می‌توانی آنجا یک بوسه از طرف من پیدا کنی" یا "اگر دوستانت احساس دلتنگی کردند تو می‌توانی آنها را آرام کنی؛ اما محتاطانه عمل کنید. شما باید بین مجهز کردن فرزندتان به استراتژی‌های مبارزه با دلتنگی و هوشیار کردن وی به این نکته که او هم ممکن است دچار دلتنگی شود تعادل را حفظ کنید.
درباره تماس‌های تلفنی محتاط باشید. وقتی از فرزندتان دورید کاملاً طبیعی است که با وی تماس گرفته و قبل از خواب شب بخیر بگویید. ممکن است تصور کنید این کارها به او کمک می‌کند راحت تر بخوابد، درست است. این درباره بعضی از بچه‌ها صادق است در حالی که در مورد سایرین این کار مانند یک هشدار تکان دهنده عمل می‌کند که یادآور دوری از شما است و ممکن است کودک را به شدت احساساساتی ‌کند. اگر فرزندتان مستعد دلتنگی است، بهتر است در اواسط روز وقتی در حال استراحت یا سرگرم بازی است با وی تماس بگیرید.
آینده نگر باشید. تجربه‌های جدید حتی از نوع خوشاینده می‌توانند بچه‌ها را بترساند و شکه کنند. تا جایی که برایتان مقدور است از قبل بچه‌ها را برای برخورد با اتفاقاتی که تا به حال تجربه نکرده‌اند آماده کنید. "ممکن است نتوانی از روی سن مامان را ببینی، ولی من آنجاهستم"." حتماً دکتر به تو خواهد گفت که مثل ببری دهانت را باز کنی" یا "اگر شب بیدار شدی و مامان را خواستی عروسکت تو را آرام می‌کند" بهتر است بچه‌ها پیشاپیش به استراتژی‌هایی برای مقابله با این شرایط مجهز شوند.
بال‌هایشان را بگشایید، با رعایت جوانب ایمنی به فرزندانشان اجازه دهید کارهای مختلف را امتحان کنند، مسئولیت دادن انجام فعالیت‌های مختلف برای کودکان ضروری است حتی اگر به نظر شما هنوز توانایی‌های لازم را برای انجام آنها کسب نکرده‌اند، این کار را به بعد موکول نکنید. شکست انگیزه‌ای برای پیروزی است. اگر این کار را از کودکی آغاز کنند ممکن است زودتر از آنچه انتظار می‌رود به موفقیت دست یابند اگر از پس این کار بر نیامدند آنان را تشویق کنید تا دوباره تلاش کنند. حالا یا وقتی کمی بزرگتر شدند.