نحوه مراقبت از کودک، همسرتان هم مشارکت می کند؟

آیا به خاطر دارید هنگامی که در سن رشد به سر می‌بردید پدر و مادر هر دو از شما مراقبت و نگهداری می‌کردند یا احساس می‌کردید نقش اصلی در مراقبت و کنترل شما فقط بر عهده مادر بوده و پدر نقشه پس زمینه‌ای داشته است؟ امروزه بسیاری از والدین احساس می‌کنند فرصت شناخت پدرانشان را از دست داده‌‍اند، چون مراقبت از کودک و بزرگ کردن کودکان وظیفه مادر بوده است. تفکر دوباره در مورد ساختار خانواده سنتی و تفکیک وظیفه هر فرد از بقیه افراد عملی چالش برانگیز است. پدرانی که میل دارند در این مورد کار بیشتری انجام دهند درمی‌یابند که مراقبت از کودک خردسال کار بسیار سخت و بغرنجی است. مخصوصاً اگر آنان قبلاً مردی را در حال ایفای این نقش ندیده باشند. مادرانی که به تقسیم وظایف در مراقبت از کودک معتقدند دریافته‌اند، چشم پوشی از کمکی که همسرتان در مراقبت از کودک می‌تواند بر عهده بگیرد کار مشکلی است. هنگامی که پدر و مادر هر دو در مراقبت از کودک خود همکاری می‌کنند قطعاً درباره چگونگی انجام کار دارای نقطه نظرات متفاوتی هستند و اگر نتوانند این اختلافات را حل و فصل کنند و به نقطه مشترکی برسند امکان دارد کار به جر و بحث و دعوا بکشد.
اگر شما در حال حاضر از الگوی مادر مسئول در تربیت و پرورش و مراقبت از کودک و پدر نقشه معاون او، پیروی می‌کنید، در صورت تمایل می‌توانید این الگو را تغییر دهید. برای این کار قدم اول برای پدر بر عهده گرفتن مسئولیت کودک است بدون دخالت یا کمک مادر. مادر باید یقین داشته باشد همسرش فردی با صلاحیت و آگاه است و بنابراین تا چیزی از او پرسیده نشده، اظهار نظر نکند. پدر باید بپذیرد که فرد با صلاحیت و آگاهی چون او به کمک و مشاوره دیگری نیازی ندارد. مگر اینکه دچار مشکل پیچیده شود. هرچه پدر از فرصت‌های بیشتری برخوردار باشد تا به روش خود مراقبت از کودک را بیاموزد هر دو والد اشتراک در مسئولیت را ساده‌تر خواهند یافت.
در قدم بعدی والدین باید با هم درباره وظایف و نقشهای مشترکشان به عنوان پدر و مادر صحبت کنند. بسیاری از مادران در مواقعی احساس می‌کنند باید نقش اصلی را در زندگی کودک ایفا کنند، حتی اگر پدر بخواهد وظیفه بیشتری بر عهده بگیرد. بسیاری از پدران احساس می‌کنند مایل به احساس مسئولیت بیشتری نسبت به آنچه از پدرانشان به یاد می‌آورند هستند؛ اما از حدود و مقدار این وظایف اطمینان کافی ندارند. در بعضی موارد پدر به عنوان یکی از والدین نسبت به مادر احساس آرامش بیشتری دارد. بعضی والدین در بیرون از خانه شاغلند ولی برنامه کاری یکی از ایشان برای مراقبت از کودک انعطاف‌پذیری بیشتری دارد. گاهی خویشان، دوستان و اطرافیان تمایلی به کمک کردن به والدین در مراقبت از کودک ندارند و از این انتخاب شما انتقاد می‌کنند. تمام این مشکلات و بسیاری دیگر زمانی پیش می‌آیند که شما تلاش می‌کنید به گونه‌ای متفاوت با آنچه در کودکی تجربه کرده‌اید فرزندتان را بزرگ کنید و تنها راه حل این مسائل ادامه صحبت درباره آن است.
حتی هنگامی که هر دو والد میل دارند در مراقبت از کودک مشارکت کنند. برای کودک داشتن ایده‌های مخصوص به خود، غیرعادی نیست. میل به استقلال در یک ساله‌ها سبب می‌شود به دفعات با تقاضای مراقبت شدن توسط یکی از والدین بیش از دیگری خود را وارد قضیه کنند گاهی این رجحال تا ماه‌ها ادامه می‌یابد، اما اغلب به سود مادر تمام می‌شود. البته گاهی نیز کفه ترازو به سود پدر سنگینی می‌کند. اگرچه این رجحان را می‌توان گاهی با انطباق بیشتر خلق و خوی کودک با یکی از والدین بیش از دیگری توضیح داد، در اغلب موارد کودک بدون هیچ دلیل ظاهری این انتخاب را انجام می‌دهد. البته پدر یا مادری که توسط کودک برگزیده نشده باشد احتمالاً احساس ناراحتی و طرد شدگی می‌نماید. ممکن است بار اصلی مراقبت از کودک بر دوش پدر یا مادری که برگزیده شده است، گذاشته شود. اگر به نظر می‌رسد فرزندتان یکی از والدین را ترجیح می‌دهد به خاطر داشته باشید این الگوپذیری طبیعی است نگران نباشید یا خود را در این مورد سرزنش نکنید. پدر یا مادری که توسط کودک انتخاب نشده باید مواردی را که می‌تواند به تنهایی با کودک بگذراند مشخص و برای آنها برنامه‌ریزی کند. چون بیشتر کودکان در صورتی که به آنها اجازه انتخاب داده نشود اشتیاق بیشتری به رها کردن پدر یا مادر برگزیده خویش پیدا می‌کنند.
اگر والدین بتوانند با این تمایلات خود و علاقه کودک تعادل و در عین حال محدودیت‌های منطقی ایجاد کنند این مرحله از رشد با سرعت بیشتری سپری خواهد شد. مثلاً شاید از دید شما اشکالی نداشته باشد که مادر آخرین نفری باشد که به کودک یک ساله تان شب بخیر می‌گوید و یا در صبح لباسهایش را به او بپوشاند. اما این امر که کودک فقط از مامان انتظار داشته باشد یک لیوان شیر برایش بیاورد برای شما غیر قابل قبول باشد. خود شما باید شخصاً تصمیم بگیرید خط محدوده را کجا رسم کنید، اما باید دقت کنید و محدوده مشخص شده را با ثبات قدم معقولانه رعایت کنید. حتی اگر والدین هر دو در مراقبت از کودک و پرستاری او مشارکت داشته باشند احتمالاً هنوز مادر خانواده بیشتر این وظایف را بر عهده دارد.
تقریباً همیشه در خانواده‌هایی که مادر در طول روز در منزل به سر می‌برد صادق است، اما در مورد اکثر خانواده‌هایی که مادر خارج از منزل شاغل است نیز صدق می‌کند. در حقیقت بیشتر خانواده‌هایی که والدین هر دو شاغل تمام وقت هستند تمام وظایف مراقبت از کودک و تقریباً تمام کارهای منزل به مادر محول می‌شود. این عدم تساوی در تقسیم وظایف دلایل بسیاری دارد که بخشی به روابط شخصی بین زوجین مربوط می‌شود و بخشی دیگر به قسمتی از انتظارات سنگین تر جامعه ما- که زن باید قدرت انجام تمام کارها را داشته باشد، برمی‌گردد. اگر احساس می‌کنید این عدم تعادل، مشکل خانواده شماست، برای تصحیح این طرز فکر، شروع به کار در سنین اولیه کودک لازم است. همین که پسر یا دختر شما همکاری صمیمانه و تقسیم وظایف را بین پدر و مادر در زندگی روزانه مشاهده کنند از چگونگی کار مشترک زن و مرد با یکدیگر الگو می‌سازند. مثلاً چه کسی از کودک مراقبت و پرستاری کند و چه کسی به امور خانه رسیدگی نماید.