نحوه مراقبت از کودک، راهنمایی مخصوص مکان های عمومی

همه فکر میکنند نمی توان با کودکی که شیطنت می کند به مکان هایی مانند پارک ، مراکز خرید و … مراجعه کرد.برخی کودکان علی رغم اینکه در منزل رفتاری مناسب دارند اما به محض حضوردر مکان های عمومی شیطنت های کوچک آنها دردرسر سازمی شودو به والدین یا پرستار کودک اجازه نمی دهند به کار خود رسیدگی کنند.
یکی از علل این موضوع تناقض رفتاری والدین در بیرون و داخل منزل است زمانی که تنبیه رفتار نادرست کودک در خارج از منزل به درستی انجام نمی شود. البته به این دلیل است که والدین ترجیح می دهند کودک را در جمع تنبیه نکنند و اصولاًبا جمله تو خونه باهات کار دارم تنبیه را به بعد موکول می کنند.
سعی داریم در این مقاله به شما روش هایی را آموزش دهیم که با کاربرد آنها والدین کودک و یا پرستار کودک می توانند در زمان هایی که با کودک به خارج از منزل می روند اوقات بهتری را سپری کنند.

هرگز از یک کودک ۲ یا ۳ سال توقع نداشته باشید که قادر باشد مانند یک بزرگسال در صف یک رستوران منتظر بماند در حالی که هیچ وسیله ای برای سرگرم شدن در اختیار ندارد.هرگز تصور نکنید که یک کودک ۲ساله می تواند یک سخنرانی که برای او جذابیتی ندارد را تحمل کند. همراه بردن هر روزه کودکتان برای خرید کار درستی نیست این موضوع از صبر و توان کودکان خارج است.
بیرون رفتن را برای کودک دلپذیر کنید.
لازم است زمانی که والدین یا پرستار کودک تصمیم می گیرند که کودک را برای انجام کاری به خارج از منزل ببرند درباره نوع کار فکر کنند. کودک را در وضعیتی قرار ندهید که خارج از تحملش باشد .

بهتر است کودک برنامه بیرون رفتن را بداند.
در مورد جایی که قرار است بروید یا کاری که قرار است انجام بشود با کودک صحبت کنید.با کودک صحبت کنید که این کار چه مقدار زمان می برد و کی دوباره به منزل برمی گردید. فکر کنید که چه کار می توانید انجام دهید که این زمان بیرون ماندن را برای کودک لذت بخش بکنید.

تشویق کودک به هنگام کارهای مثبت
این روش تربیتی درست نیست که والدین کودک یا مراقب کودک هنگامی که کودک رفتار مناسبی از خود نشان می دهد سکوت می کنند ولی زمانی که کار اشتباهی انجام می دهند به سرعت آنها را مواخذه می کنند.

در صورتی که زمان زیادی را بیرون از منزل هستید و می دانید وسیله ای برای سرگرم شدن کودک وجود ندارد حتماً اسباب‌بازی و یا وسیلۀ سرگرم‌کننده همراه داشته باشید تا در صورت لزوم، آن را به کودک بدهید. می‌توانید از کودک بخواهید یکی از اسباب‌بازی‌هایش را که دوست دارد، همراه خود بیاورد.

لازم است کودک بداند که والدین یا پرستار کودک هنگام بیرون بردن وی از او چه انتظاراتی دارند. لازم است کودک بداند اجازه انجام چه کارهایی را ندارد. برای کودک روشن کنید که در صورت عدم همکاری چه واکنش هایی در انتظارش است.
شرایط را بری کودک مساعد کنید:
در پاره ای از موارد پیش می آید که اقفرادی که در نزدیکی کودک حضور دارندخود باعث ایجاد شیطنت در کودک می شوند به این صورت که نوع بازی هایی که با کودک انجام می دهند نا آرامی کودک را تشدید می کند در این شرایط لازم است که با اطرافیان مذاکره داشته شید.مثلاً به پدرتان بگویید: پدر، علی از بودن با شما لذت می‌برد ولی شما او را به هوا پرتاب می‌کنید و نمی‌دانید وقتی با من تنها می‌شود چقدر اذیت می‌کند. لطفاً از این به بعد با او بازی‌های آرام‌تری بکنید.
برای زمان هایی که کنار کودک نیستید برنامه داشته باشید.
در صورتی که کودک شما پرستار یا نگهدار کودک ندارد و قرار است در زمان هایی که شما کنارش نیستید در منزل مادربزرگ بماند قوانین را برای نگهدار عنوان کنید.همینطور به کودک هم یادآوری کنید که نگهدار او قوانین را می داند.

کودک چه رفتاری مثبت انجام دهند چه منفی لازم است با پیامد آن روبرو شود. این پیگیری در مورد مکان‌های عمومی هم صدق می کند.البته شما می‌توانید پیامدی را برای مکان‌های عمومی انتخاب کنید که اجرای آن واقعاً امکان پذیر باشد.
این پیامد می تواند یک صحبت با صدای کم باشد یا حرکتی که کود بداند چه معنایی دارد و کاری که کرده از نظر شما منفی است یا مثبت و اگر منفی است باید منتظر پیامد آن باشد.

به مثال زیر توجه کنید :
تصور کنید که برای صرف شام به یک رستوران رفته اید و کودک شروع می کند به پرتاب قاشق خود و با تذکرات شما هم این کار را متوقف نمی کند. راه حل چیست ؟در این صورت لازم است پیامد ادامه اینکار را به کودک گوشزد کنید شما به او می گویید که اگر کارش را متوقف نکند باید برود و در ماشین منتظر بماند به این روش اخراج کودک می گویند.
و در صورت لزوم او را از جایش بلند کنید و از رستوران خارج کنید؛ حتی اگر درراه جیغ کشید. البته شما شرمنده خواهید شد ولی بدانید که اگر همین حالا واکنش نشان بدهید در آینده مشکلات کمتری خواهید داشت.هر زمان که کودک را به ماشین بردید به کودک بگویید که هر وقت آرام شد و جیغ نکشید می تواند دوباره به رستوران برگردد.برای انجام این کار قاطع باشید زیرا اگر یکبار بتوانید به درستی عمل کنید دفعات بعد با یک اشارۀ کوچک، قادر خواهید بود کودک را ساکت کنید.
یکی دیگر از کارهایی که می توانید انجام دهید محروم کردن کودک از یکی از علائقش می باشد و سر این حرفتان بمانید. فراموش نکنید که تهدیدی نکنید که نتوانید به آن عمل کنید. مثلا اگر شما مهمانی در منزل برگزار کرده اید و کودک شما در لباس پوشیدن با شما همکاری نمی کند تهدید کودک درباره اینکه اصلاً مهمانی را به هم می زنم می تواند بی نتیجه است زیرا اینکاری نیست که شما انجام دهید و لزومی هم ندارد.