لجبازی کودک نوپا، علت و نحوه برخورد با او

اول و مهم‌ترین آگاهی شما در مورد لجبازی یک کودک نوپا این است که بدانید او در حقیقت نمی‌خواهد نافرمانی یا لجبازی کند. با این حال، شما را آزمایش می‌کند، اما نه به آن شکلی که شما فکر می‌کنید. در این مطلب می‌توانید بیشتر با این موضوع آشنا شوید.

علت لجبازی کودک چیست؟
بعد از یک سالگی، کودکان نوپا سعی می‌کنند با استانداردهای رفتاری و قوانین خانواده مقابله کنند. با این وجود، آنها در حال انتقال‌ هستند؛ انتقال بین مرحله‌ای که نیاز دارند شما آنها را به اطاعت از قوانین وادارید و مرحله‌ای که آنها قوانین را از آن خود می‌کنند، طوری که حتی اگر شما حضور نداشته باشید، از آنها پیروی کنند.
برای درک بهتر رفتار کودکتان لازم است این تواناییِ در حال ظهور برای اطاعت از قوانین را در کنار اهمیت مستمر «خود» یا همان «نفس» کودک قرار دهید تا به آسانی بفهمید که راه رسیدن به اطاعت و گوش کردن به حرف شما برایش راه ساده و همواری نیست، پس پیروی یک کودک نوپا از قوانین و حرف‌های شما احتمالاً همچنان چند تا در میان خواهد بود.
همچنین و اولاً، یک کودک نوپا چیزی را که می‌خواهند، می‌خواهند! و همان لحظه هم می‌خواهند. آنها گاهی اوقات تسلیم شدن به شما را به عنوان یک ضرر واقعی تلقی می‌کنند. دوماً، آنها می‌خواهند بدانند که قوانین دقیقاً چگونه تعریف شده‌اند، مثلاً: «اگر من انقدر نزدیک به لبهٔ پله بشینم، آیا به من می‌گن که عقب‌تر برم؟ انقدر نزدیک چطور؟» سوماً، آنها هنوز هم به هدایت شما در بیشتر مواقع نیاز دارند. بنابراین، واقعاً سرپیچی و نافرمانی در کار نیست و لجبازی کودکتان معصومانه است و نه حیله‌گرانه، ولی سؤال این است که از او انتظار چه چیزی را داشته باشید؟

چطور با لجبازی کودک برخورد کنیم؟
حالا که می‌دانید واقعاً سرپیچی و نافرمانی در کار نیست و آزمایش و سبک و سنگین کردن کودکتان معصومانه است و نه از روی حیله و عمدی، می‌توانید برای آنها با توصیه‌هایی آشنا شوید. برخی از راهکارهای مؤثر در کمک به شما می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
- نباید انتظار زیادی از کودکتان در این سن داشته باشید.
- به جای اینکه از نافرمانی او عصبانی شوید، مسئله را با ذهنیت کاملاً متفاوتی نگاه کنید.
- سعی کنید محیط خانه را به شکلی درآورید که تعداد «نه‌»‌هایی که از شما می‌شنود کلافه‌کننده نباشد، یعنی موارد مهم را برای گفتن «نه» به او اولویت‌بندی کنید.
- همه چیز را به عهده‌ٔ کودک نگذارید؛ سعی کنید اطاعت و گوش دادن به حرفتان، تلاشی همیارانه بین دو نفرتان باشد. مثلاً اگر نمی‌خواهید او با ظروف چینی بازی کنید، اطمینان حاصل کنید که کابینت آنها قفل شده است.
- اشیای ارزشمند را دور از دسترسش بگذارید. مثلاً اگر شما روی برخی از کتاب‌هایتان حساس هستید، به جای اینکه مدام به او یادآوری کنید که نمی‌تواند این کتاب‌ها را از قفسه بیرون بیاورد، آنها را در ردیف بالای قفسهٔ کتاب بگذارید.
- یاد بگیرید که اولویت‌بندی کنید و روی مواردی که مهم است تمرکز کنید. این کار به شما در طول مسیر فرزندپروری و به ویژه هنگام بلوغ فرزندتان هم کمک می‌کند.
- همچنین به یاد داشته باشید که حس شوخ طبعی داشته باشید، کودکان دو ساله می‌توانند هنگام مبارزه با محدودیت‌ها بسیار خنده‌دار و خلاق باشند.