افسردگی ناشی از یائسگی، درمان هورمونی حلش می کند؟

تحقیقات جدید نشان می دهد که یک سال درمان هورمونی، خطر ابتلا به علائم افسردگی در زنان یائسه را کاهش می دهد.
محققین در این زمینه معتقدند در ۳۲ درصد زنانی که به درمان دارویی برای یائسگی روی آوردند علائم افسردگی بالینی مشاهده شد ه است. این در حالی است که برای زنانی که درمان هورمونی را در پیش گرفتند، این خطر تقریبا نصف و به ۱۷درصد کاهش یافت.
دو عامل اصلی برای اینکه آیا زنان با هورمون تراپی در معرض علائم افسردگی کمتری قرار می گیرند یا خیر پیش بینی شده است، یکی از عواملی این است که آیا پیرموئوزایی رخ داده است (انتقال به یائسگی) یا خیر و دیگری اینکه آیا یائسگی به دلیل فشارهای شدید زندگی مانند از دست دادن یک دوست یا طلاق بود ه است یا خیر.
به طور شگفت انگیزی باید گفت برای زنان مبتلا به افسردگی شدید -که یک عامل خطر شناخته شده برای افسردگی در آینده است- به نظر نمی رسد درمان هورمونی خطر ابتلا به افسردگی را کاهش دهد.
معمولا زنان یائسه دو برابر بیشتر در معرض خطر ابتلا به افسردگی هستند. تعدادی نظریه وجود دارد که چرا این چنین است، از جمله استرس زندگی های امروزه و ایده اینکه برخی از زنان ممکن است در برابر هورمون های مضر آسیب پذیرتر باشند.
محققان ۱۷۲ زن بین ۴۵ تا ۶۰ ساله را برای بررسی اینکه آیا هورمون درمانی ممکن است بر خطر افسردگی متمرکز شود یا خیر انتخاب کردند. همه زنان در ابتدای شروع یائسگی یا در دوران یائسگی قرار داشتند.
نیمی از زنان در سن ۵۱ سالگی یا بالاتر بودند. هفتاد و شش درصد زنان سفیدپوست بودند و ۱۹ درصد دورگه سیاه و سفید پوست بودند. متوسط ​​درآمد خانوار هم بین ۵۰،۰۰۰ تا ۸۰،۰۰۰ دلار بود.
زنان به صورت تصادفی از هر یکی از دو گروه انتخاب شدند. برای یک گروه از دارونما غیر فعال استفاده کردند و برای گروه دیگر از داروهایی با ۰.۱ میلیگرم استروژن در روز استفاده کردند.
همچنین برای زنان در گروه استروژن نیز هر سه ماه یکبار به مدت ۱۲ روز هورمون پروژسترون داده شد تا اطمینان حاصل شود که زنانی که هنوز رحم داشتند، بتوانند خونریزی آندومتر را داشته باشند اینکار به جبران افزایش بالقوه خطر ابتلا به سرطان آندومتر کمک می کند بنابراین استروژن برای هورمون درمانی برای یک سال داده شد.
محققان همچنین از زنان خواستند تا پرسشنامه علائم افسردگی را تکمیل کنند. با این حال، آنها هیچکدام از زنان را مبتلا به افسردگی تشخیص ندادند، فقط در بعضی علائم افسردگی بالینی معنی داری یافت شد.
نوسانات قابل توجه تغییرات هورمونی و همچنین حوادث و اتفاقات زندگی پر استرس امروزی می تواند توازن کورتیزول را بی ثبات کند.
کورتیزول یک هورمون استرس است و کمک می کند تا بدن به استرس پاسخ داده و ذخیره انرژی را آزاد کند تا ما بتوانیم پاسخ مناسبی بدهیم و آماده باشیم.
این کار به زیبایی در افراد غار نشین مشاهده می شده است، مشکل ما اینجاست که هنوز بدن ما به استرس پاسخ می دهد گویی که یک ببر در تعقیب ماست اما واقعیت اینست که ما فقط پشت کامپیوتر خود نشسته ایم! در نتیجه انرژی تخلیه نمی شود.
علائمی مانند گرگرفتگی و اختلالات خواب نیز ممکن است در افزایش خطر بروز علائم افسردگی نقش داشته باشد.
این عوامل را می توان با درمان های غیر مضر مانند درمان شناخت رفتاری درمان کرد و شما می توانید با کاهش استرس ها، بی خوابی مزمن را بهبود بخشید، همچنین می توانید علائم افسردگی را کاهش دهید.
متوسط ​​زمان کامل شدن یائسگی حدود چهار سال است. روشن نیست که زنان چه مدت باید هورمون درمانی شوند، اما تصور نمی شود که برای گذر از این زمان نیاز باشد، به ویژه این مطالعه نشان می دهد که هورمون ها در زنانی که در اوایل دوره یائسگی قرار دارند مفیدتر هستند.
اخیرا گفته شده که زنان یائسه باید از درمان هورمون برای جلوگیری از افسردگی استفاده کنند.
"وقتی که مزایای استفاده از هورمون درمانی بیش از خطرات آن است، زنان باید در یک دوره کوتاه با کمترین دوز از آن استفاده کنند و این کار بهتر است در مراحل اولیه یائسگی باشد،
زنان ممکن است در این مطالعه خونریزی های نامنظم داشته و گاهاً لخته خون مشاهده کنند.
این مطالعه اگرچه سوالات بسیار جالبی را مطرح می کند، اما باید در گروه های بزرگتر و متنوع تری تجدید شود. این مطالعه یک مطالعه کوچک و بسیار همگن بود."
یک روانپزشک بالینی در شهر نیویورک، توافق کرد که سوالات و نیازهای یافته های این تحقیق را بررسی و تکثیر کند.
با این حال هیچکدام از متخصصین به پزشکان توصیه نمی کنند که برای جلوگیری از افسردگی هورمون درمانی کنند و به زنانی که در حال یائسه شدن هستند توصیه می کنند که آمادگی تجربه علایم افسردگی را داشته باشند تا بتوانند با آن مبارزه کنند.