اصول تربیت فرزند، راجع به روابط خواهر برادری

آیا چیزی در مورد اصول تربیت فرزند (خواهران و برادران) می دانید؟ آیا می دانید چه باید بکنید؟ در ادامه مطلب همراه ما باشید.

اصل 1: بگذارید با هم باشند
مهم‌ترین کاری که برای فرزندان‌تان می‌توانید انجام دهید، این است که بهترین رابطه را میان آنها به‌وجود آورید. روشهای بسیاری برای نزدیک کردن فرزندان‌تان به‌هم وجود دارد. ابتدا سخن‌چینی‌های آنها را تایید نکنید. با این‌کار به‌ آنها می‌فهمانید که برای رفتار خوب‌شان نسبت به‌ یکدیگر ارزش قائل هستید.
آنها را تشویق کنید به‌هم کمک کنند. من در درس ریاضی ضعیف هستم، اما مطمئنم برادرت می‌تواند به‌ تو کمک کند. اگر رفتارشان خوب بود، از همۀ آنها تعریف کنید. از آنها بخواهید برای پختن نهار در طول روزهای هفته به‌ شما کمک کنند. در حضور همۀ آنها حرف بزنید. هنگام صرف غذا یا توی ماشین در مورد مسائل مختلف با آنها گفتگو کنید.
نکتۀ دیگر که می‌تواند در رشد گروهی فرزندان‌تان تاثیر بگذارد، این است که بگذارید علیه دشمن مشترک‌شان باهم متحد شوند. کدام دشمن؟ البته منظورمان خود شما هستید.
هیچ عاملی به‌اندازۀ شکایت کردن از پدر و مادر نمی‌تواند خواهر و برادرها رو به‌هم نزدیک کند. آنها مشکلات جزئی‌شان را فراموش می‌کنند و باهم متحد می‌شوند؛ بنابراین بار بعد که تصمیمی گرفتید که همۀ فرزندان‌تان با آن مخالف بودند، به‌خاطر داشته باشید که به‌ایجاد روابط پایدار و محکم میان آنها کمک کرده‌اید.

اصل ۲: درک کنید که مشاجرۀ میان فرزندان مفید است
اگر شما بیش از یک فرزند دارید یا فرزندتان دوقلو هستند، با صدای جروبحث‌های فرزندان‌تان بیگانه نیستید. اکثر خواهر و برادرها باهم دعوا می‌کنند، اما بعضی‌ها بیشتر.
آیا واقعاً فرق می‌کند بازی کامپیوتری به‌چه کسی تعلق داشته باشد؟ یا کفش چه کسی زیباتر باشد؟ یا چه‌کسی زودتر از در خانه بیرون برود. واضح است که پاسخ این سؤالات منفی است.
اما برای فرزندان ما مهم است که مشاجره کردن را یاد بگیرند. چون تا زمانی‌که به‌درستی مشاجره کردن را نیاموزند، قادر به‌ مشاجره کردن نخواهند بود. ما واقعاً می‌خواهیم آنها وقتی بزرگ می‌شوند، اهل دعوا و مشاجره نباشند.
هرگز دقت کرده‌اید تک فرزندان اغلب وقتی بزرگ می‌شوند، به‌سختی از عهدۀ حل مشکلات‌شان برمی‌آیند. آنها باید با پرخاشگر یا توسری خور بودن بیش از حد مبارزه کنند.
تنها راه برای یادگیری سیاست، مصالحه کردن و تمام مهارتهایی که بچه‌ها و بسیاری از بزرگترها در آنها تبحری ندارند، مشاجره کردن است. مشاجره‌کردن به‌شما می‌آموزد که چطور می‌توانید یا نمی‌توانید با دیگران همکاری کنید. با گذشت سال‌ها بچه‌ها می‌آموزند که اگر به‌صورت برادرشان مشت بزنند، مشاجره و نزاع راه خواهند انداخت.
بچه‌ها از طریق دوستان‌شان سخت‌تر با این مسائل آشنا می‌شوند، چون از این طریق ممکن‌است همۀ دوستان‌شان را از دست بدهند. اما خواهر و برادرها نمی‌توانند به‌هم بگویند: اگر با من بازی نکنی، دیگر برادر تو نیستم. آنها بی‌نهایت بخشنده هستند، زیرا چارۀ دیگری ندارند.
اغلب مشاجرات خواهرها و برادرها برای کسب قدرت است. آنها سلسله مراتب و جایگاه و قلمرو خود را تعیین می‌کنند و می‌خواهند مستقل تصمیم بگیرند. شما نباید در مشاجرات آنها دخالت کنید، حتی اگر مشاجرات‌شان به‌خشونت کشید، زیرا نمی‌توانید ویژگیهای موروثی فرزندان‌تان را تغییر دهید.

اصل 3: یکی از فرزندان‌تان را به‌دیگری ترجیح ندهید
بپذیرید که داشتن فرزند محبوب ممنوع است. بسیاری از افراد به‌شما می‌گویند: تو نباید یک فرزندت را به‌دیگری ترجیح دهید. این حرف درست است اما کمکی به‌شما نمی‌کند. اگر در چنین موقعیتی قرار دارید قابل درک است که پاسخ دروغ بدهید.
تحت هیچ شرایطی نباید به‌زبان بیاورید که یکی از فرزندان‌تان را به‌دیگری ترجیح می‌دهید. بهتر است دروغ بگویید و وانمود کنید تمام فرزندان‌تان را به‌یک اندازه دوست دارید.
بنابراین اگر یکی از فرزندان‌تان را به‌دیگری ترجیح می‌دهید، چه باید بکنید؟ ابتدا باید ببینید آیا واقعاً آن فرزندتان را بیشتر دوست دارید یا تمام فرزندان‌تان را به‌یک اندازه دوست دارید. شاید به‌یکی از فرزندان‌تان بیشتر احساس نزدیکی می‌کنید. مفهومش این نیست که او را بیشتر دوست دارید. شاید بی‌آنکه بدانید، تمام فرزندان‌تان را به‌یک اندازه دوست دارید.
اگر هنوز احساس می‌کنید یکی از فرزندان‌تان را بیشتر دوست دارید، باید به‌روابط خود با فرزند دیگرتان بیشتر توجه کنید. به‌ویژگیهای مثبت او بیشتر توجه کنید، بیشتر وقت خود را با او بگذرانید؛ کاری را که هر دو به آن علاقه دارید، مانند ماهیگیری، خرید لباس، تماشای فیلم‌های ترسناک، پیاده‌روی، آشپزی، فوتبال یا هرکار دیگری را باهم انجام دهید.
به‌ این ترتیب می‌توانید علاقۀ خود را میان فرزندان‌تان تقسیم کنید. در غیر اینصورت بچه‌ها فوراً متوجه می‌شوند که میان آنها فرق می‌گذارید و ممکن‌است حتی این احساس‌شان را به‌زبان آورند. اگر بچه‌ها فکر کنند به‌یک اندازه دوست‌شان دارید، مفهومش این است که وظیفۀ خود را به‌خوبی انجام داده‌اید. اما اگر تصور کنند یکی از آنها را به‌دیگری ترجیح می‌دهید، معلوم می‌شود در وظیفه‌تان قصور کرده‌اید.