تربیت فرزند اول، وقتی دومی میاد

پس از تولد بچه دوم، فرزند اول رفته رفته احساس میکند که بزرگتر است و دیر یا زود یاد می گیرد که مثل یک برادر یا خواهر بزرگتر رفتار نماید. پدر و مادر میتوانند با سه روش مختلف کودک را راهنمایی کنند و آموزش دهند:
1. تعیین شیوه رفتاری یا تعیین الگویی که میخواهید کودک از آن تقلید کند.
۲. منصرف کردن و بازداری او از بدرفتاری
3. پرورش او به نحوی که مطابق میل و برنامه شما تربیت شود.
هر سه روش فوق برای پرورش و تربیت کودک اهمیت دارد.
بچه ها با دیدن رفتار والدین خود آموزش می بینند. کودک به کارهای زیادی که هر روز در رسیدگی به نوزاد انجام میدهید توجه می کند. بسیاری از والدین دوست دارند که کودک را هنگام لباس پوشاندن و شیر دادن به نوزاد کنار خود نگه دارند.
تعداد معدودی نیز عقیده دارند که حضور کودک هنگام شیردادن به نوزاد یا بازی کردن با او حسادت وی را تحریک میکند. برای جلوگیری از حسادت وقتی کودک پیش نوزاد است مادر به نوزاد توجه زیادی نمیکند و اگر بخواهد به او شیر بدهد از کودک میخواهد تا اتاق را ترک کند.
مادر عقیده دارد که حضور کودک هنگام شیر دادن به نوزاد باعث می شود که او خود را فراموش شده احساس کند. این امر تا حدی حقیقت دارد ولی کنار گذاشتن کودک به رشد معنوی او کمکی نمیکند و او را به شکلی بار نمی آورد که بتواند از نوزاد مراقبت نماید.
کودک اغلب به احساسات دوگانه والدین خود پی می برد و می فهمد که در حضور او به گونه ای متفاوت با نوزاد رفتار میکنند. بهتر است با نوزاد به طور عادی رفتار کنید و تمام عشق و علاقه خود را به او ابراز نمایید و به کودک نیز بگویید که او را نیز همیشه دوست داشته و دارید.
روش دوم در پرورش و تربیت کودک نهی کردن یا بازداشتن از رفتار ناپسند است. با استفاده از این روش میتوانید با برنامه ریزی رفتار بد کودک را به حداقل برسانید. وقتی لازم می دانید که کودک را از کار ناپسندی منع کنید سرگرمی تازه ای برای او فراهم نمایید.
میتوانید برای او اسباب بازی مورد علاقه اش را بخرید تا با آن سرگرم شود و به علت بی کاری و بی حوصلگی به بدرفتاری روی نیاورد. قبل از اینکه کودک به رفتار بد و ناخواسته عادت کند برایش مرزها و ارزشها را مشخص کنید. در این صورت مجبور نخواهید شد پس از شکسته شدن این مرزها و هنگامی که کودک از حدود خود تجاوز کرده است او را از عادت های ناپسند منع کنید.
باید دانست که بیشتر کودکان کنترل خوبی بر رفتار و خواسته های خود ندارند و یادآوری مرتب همراه با مهربانی به رشد و تربیت آنها کمک میکند.
روش سوم تربیت نیز روش به نسبت آسانی است ولی والدین باید بدانند که تربیت باید تداوم داشته باشد. مادر و پدر در خانواده مانند یک مربی در مسابقه ورزشی عمل میکنند که باید با تشریح مقررات بازی برای بازیکنان تیم آنها را مراقبت ، یادآوری و تشویق نمایند و در طول بازی و مسابقه رفتارشان را اصلاح کنند.
کودک برای یادگیری به زمان نیاز دارد. برای این که کودکی متین ، موقر ، مهربان ، یار و همراه و فعال بارآورید باید ضمن یادآوری ارزشها به او فرصت دهید تا رفته رفته خود را به زیور این صفات پسندیده بیاراید.نباید از کودک انتظار داشته باشید که فقط با نصیحت کردن همه چیز را در یک روز قبول کند و بدون داشتن الگوی مناسب مطابق میل شما تربیت شود.
بیشتر کودکان دوست دارند طرز مراقبت از نوزاد را از پدر و مادر خود یاد بگیرند. یک کودک سه ساله میتواند پوشک و لباس نوزاد را بیاورد و در لباس پوشاندن و پیچیدن نوزاد در پتو به مادر خود کمک کند. کودک میتواند برای نوزاد سرود بخواند با او حرف بزند و او را سرگرم نماید.
کودک میتواند با خشک کردن ظرف های فلزی و قاشق و چنگال قسمتی از کارهای آشپزخانه را انجام دهد. هنگامی که او آماده کمک کردن است به او اجازه دهید به شما کمک کند ولی وقتی این آمادگی را در او نمی بینید او را آزاد بگذارید و اصرار نکنید.
اگر کودک همیشه برای کمک کردن داوطلب می شود ممکن است این کار را برای جلب توجه و رضایت شما انجام دهد و تصور نماید که عدم همکاری او باعث عصبانیت شما خواهد شد. معمولا کودکان ساعتی از وقت خود را به شیطنت ، بازی و بی خیالی اختصاص می دهند و به حرف والدین توجهی ندارند.
این امر ربطی به همکاری آنها با والدین ندارد. بنابر این اگر کودک به طور غیرعادی و خلاف میل باطنی خود همیشه خود را مطیع نشان می دهد این اطاعت محض را به حساب نگرانی او بگذارید.
کودک تصور می کند که اگر گاهی به حرف شما گوش نکند از دست او عصبانی خواهید شد و از این رو سعی میکند خود را کامل نشان دهد. برای این که کودک وقت بازی پیدا کند و با خیال راحت به سرگرمی مورد علاقه اش بپردازد به او اطمینان دهید که اگر گاهی نتواند کمک کند باز هم او را دوست خواهید داشت.
کودک میتواند تبسم و خندیدن را نیز به نوزاد یاد بدهد. وقتی نوزاد یک ماهه است اگر با او حرف بزنید و بازی کنید تبسم خواهد کرد. اگر کودک بازی کردن با نوزاد را دوست داشته باشد اولین کسی خواهد بود که خنده او را می بیند. برای سرگرم کردن و بازی کردن با نوزاد کودک را تشویق کنید. این تشویق به کودک دلگرمی و اعتماد به نفس می بخشد.