فلج مغزی نوزاد، عوامل خطر

نوزادانی که از مادران نوجوان یا با سن ۳۵ و بیشتر متولد می شوند در خطر بالاتری از فلج مغزی (CP) هستند.
همچنین خطر نوزاد برای مشکلات مغزی یا یا آسیبی که منجر به CP می شود زمانی که مادر در طول بارداری خود مشکلات خاصی دارد بیشتر می شود.
عفونت هایی مانند سرخجه، عفونت سیتومگالوویروس (CMV)، کوریوآمنیونیت و توکسوپلاسموز.
تماس با داروهای خاص مانند هورمون تیروئید، استروژن، یا متوتراکسات.
مصرف الکل و داروهای غیر قانونی
مسایل دیگر مانند خونریزی در طول ماه های ششم تا نهم، میزان زیاد پروتئین در ادرار، یا سطح بالای قند خون.

تولد زودهنگام و وزن پایین در بدو تولد
حدود نیمی از کودکانی که فلج مغزی هستند به طور نابالغ دنیا می آیند. خطر نوزادی با فلج مغزی با کاهش وزن بیشتر می شود.
نوزاد نارس معمولا وزن کمتر از ۲.۵ کیلوگرم دارد. اما نوزادان ۹ماهه هم می توانند کمبود وزن داشته باشند. نوزادان چند تولدی از نوزادان تک تولدی بیشتر در معرض تولد زودهنگام با وزن کم هستند.
بیشتر نوزادان فلج مغزی در طول رشد جنین در رشد طبیعی قسمت های مغزی اختلال دارند. وزن کم، نوزادان نابالغ نسبت به ان هایی که در زمان طبیعی با وزن طبیعی به دنیا آمده اند، بیشتر در معرض مشکلات رشدی هستند که به مغز آسیب می رساند. مثلا، شرایطی که به ان لوکومالیسیای اطراف بطن می گویند یا PVL، که آسیب را به قسمت سفید مغز می رساند، بیشتر شبیه نوزادانی است که ناقص به دنیا آمده اند.

عوامل خطر در حین تولد
در موارد نادر، برخی نوزادان در نتیجه پیچیدگی هایی در طول بارداری مادر یا تولد، دچار فلج مغزی می شوند. عوامل خطر از این قرار هستند:

تولد زودهنگام. نوزادان ناقص احتمالا خونریزی مغزی یا PVL دارند. هرکدام از این مشکلات باعث فلج مغزی می شود.
وضع حمل سخت یا طولانی.
عفونت مغزی یا ترومای فیزیکی می تواند خطر را افزایش دهد.
کمبود اکسیژن نیز باعث افزایش خطر می شود. این معمول نیست.
خود CP باعث تولد سخت می شود زیرا حرکت بدن و مشکلات فیزیکی با این مساله در ارتباط است.
جدا شدن زودرس جفت. جفت معمولا از دیواره رحم چند دقیقه بعد از تولد نوزاد جدا می شود. اما اگر قبل از تولد نوزاد جدا شود، نوزاد ذخیره خون و اکسیژن را از مادر دریافت نمی کند.
عفونت هایی در رحم و واژن مادر مانند عفونت های استرپ، که در حین تولد به کودک انتقال می یابد.

عوامل خطر بعد از تولد
عوامل خطر درست بعد از تولد یا در طول ۲ یا ۳ سال بعد از زندگی مرتبط با آسیب مغزی هستند. آن ها از این قرار هستند:
بیماری جدی، مانند زردی، مننژیت و یا مسمومیت با سرب.
آسیب سر جدی به علت حادثه یا افتادن. این شامل آسیب به نوزاد به خاطر تکان خوردن، پرتاپ یا فشار است.
کمبود اکسیژن در غشای مغزی، مثلا به علت تومور مغزی یا حوادث نزدیک غرق شدن.
مشکلات لخته خونی یا ژنتیکی.