شایع ترین بیماری های مقاربتی، تریکومونیازیس چیست؟

تریکومونیازیس یکی از شایع­ترین بیماری­های مقاربتی است که از طریق رابطه جنسی منتقل می­شود. نشانه­ های آن در زنان عبارتند از خارش واژن، حساسیت و ترشح و در مردان با احساس سوزش در زمان دفع ادرار همراه است.
عامل ایجاد این بیماری یک انگل است، با معاینه فیزیکی یا میکروسکوپ قابل تشخیص است و درمان آن با استفاده از مترونیدازولکه داروی میکروب کش است، صورت می­گیرد.

علائم تریکومونیازیس
ظهور علائم تریکومونیازیس ممکن است از چند روز تا یک ماه پس از ابتلا به بیماری و یا حتی تا چند ماه طول بکشد. در واقع، در بسیاری از افراد این علائم دیده نمی­شوند، اما می­توانند بیماری را به فرد دیگر منتقل کنند.
در زنان مبتلا به بیماری ترکومونیازیس، علائم بیماری به نسبت مردان بیشتر مشخص می­ شوند.

علائم ترکومونیازیس در زنان
معمولاً نشانه­ های این بیماری در زنان واضح­تر از مردان هستند. زنان معمولاً از ۱ الی ۴ هفته پس از ابتلا به بیماری، نشانه­های آن را در خود مشاهده می­کنند.
علائم تریکومونیازیس در زنان عبارتند از:
- حساسیت و خارش واژن و ناحیه اطراف آن
- ترشح رنگی و کف مانند از واژن
- بوی نامطبوع واژن
- احساس درد هنگام دخول
- احساس درد هنگام دفع ادرار
همچنین تریکومونیازیس می­تواند تأثیر منفی بر بارداری داشته باشد. خطر زایمان پیش از موعد یا تولد نوزاد کم وزن در زنان بارداری که به تریکومونیازیس مبتلا می­شوند، بیشتر است.

علائم تریکومونیازیس در مردان
اکثر مردانی که به تریکومونیازیس مبتلا می­شوند، در خود نشانه­ ای مشاهده نمی­کنند. اگر چنین نشانه­ هایی آن هم به صورت خفیف وجود داشته باشند، عبارتند از:
- احساس درد هنگام دفع ادرار
- احساس درد هنگام ارضا شدن
- ترشح
- احساس ناراحتی در آلت تناسلی

تریکومونیازیس و ایدز
اگر به تریکومونیازیس مبتلا هستید، بیشتر در معرض ابتلا به HIV، ویروس ایدز، هستید. اگر به HIV مبتلا هستید، تریکومونیازیس احتمال انتقال بیماری ایدز از شما به شریک جنسیتان را بالا می­برد. رابطه بین تریکومونیازیس و ابتلا به بیماری ایدز در زنان قوی­تر است.

علل و نشانه­ های تریکومونیازیس
تریکومونیازیس بیماری­ است که هم زنان و هم مردان به آن مبتلا می­شوند و علت ایجاد آن یک انگل تک سلولی به نام تریکومونیس واژینالیس است. این عفونت یک بیماری مقاربتی است و از طریق دخول یا تماس پوستی واژن با آلت تناسلی منتقل می­شود. این انگل می­تواند در اطراف واژن یا درون آلت تناسلی مرد زنده بماند و معمولاً دیگر اعضای بدن را درگیر نمی­کند. این بیماری با دست دادن، لمس یا بوسیدن طرف مقابل منتقل نمی­شود.

تریکومونیازیس چگونه منتقل می شود؟
مرکز پیشگیری و کنترل بیماری­ها تخمین می­زند که حدود سه میلیون نفر در آمریکا به تریکومونیازیس مبتلا هستند. هرچه این بیماری شایع­تر شود، احتمال مبتلا شدن به آن بیشتر است. اگر با فردی که به بیماری مبتلاست رابطه جنسی حفاظت شده نداشته باشید، احتمال اینکه به آن مبتلا شوید بالاست.

تأثیرات تریکومونیازیس بر بدن
در زنان، ترکومونیازیس منجر به عفونت واژن می­شود که واژینیتیس نام دارد. در مردان، مجاری ادراری یا همان لوله­ های درون آلت تناسلی برای عبور اسپرم و ادرار را درگیر می­کند. این انگل به لایه زیرین پوست رسیده و پوست را ملتهب می­کند. حضور انگل در بدن و التهاب ناشی از آن در بیماری تریکومونیازیس سبب احساس خارش شدید، درد، ترشح و بوی نامطبوع می­شود.

تشخیص
علائم بیماری تریکومونیازیس به گونه ­ای مبهم و مشابه علائم بیماری­های پوستی یا دیگر بیماری­های مقاربتی هستند. برای تشخیص قطعی آن باید توسط پزشک معاینه شوید، چرا که داروهای ضدانگل می­توانند بیماری را درمان کنند.

چگونه بیماری تریکومونیازیس تشخیص داده می شود؟
هم در زنان و هم در مردان می­توان از خود انگل نمونه برداری کرد و آن را با میکروسکوپ معاینه کرد. هم چنین در تشخیص این عفونت ممکن است آزمایش واکنش زنجیره­ای پلیمرایز گرفته شود که می­تواند اجزای ژنتیکی انگل را شناسایی کند.
تشخیص بیماری در زنان
اگر به تریکومونیازیس مبتلا هستید، در معاینه پزشک ممکن است متوجه حساسیت واژن و ترشح و بوی غیرطبیعی آن شود. هم چنین تریکومونیازیس می­تواند منجر به حساسیت دهانه رحم شود که درون بدن قرار دارد و تنها با معاینه پزشکی قابل مشاهده است.
نمونه برداری از واژن، مجاری ادرار یا دهانه رحم می­تواند نمونه کوچکی از ترشحات واژینال باشد. پزشک می­تواند با استفاده از میکروسکوپ این نمونه را بررسی کند. برای مشاهده خود انگل هم می­توان از این روش استفاده کرد.
با این حال ممکن است همواره انگلی که عامل بیماری تریکومونیازیس است قابل مشاهده نباشد. بنابراین ممکن است پزشکان نمونه واژینال را نگه داری کنند و به آن اجازه رشد دهند تا بهتر بتوانند آن را شناسایی کنند. برای تشخیص این بیماری، آزمایش ادرار نیز ممکن است گرفته شود.
تشخیص بیماری تریکومونیازیس در مردان
معاینه بدنی معمولاً برای مردانی که به این بیماری مبتلا هستند انجام می­شود. اگر علائم این بیماری را در خود مشاهده می­کنید، پزشک ممکن است برای تشخیص آن از آزمایش ادرار یا نمونه برداری از مجاری ادرار استفاده کند.

درمان
اگر وضعیت کلی سلامتتان مناسب باشد، درمان تریکومونیازیس عموماً موفق خواهد بود. درمان آن معمولاً با تجویز دوز پایین مترونیدازولدو گرمی یا تینیدازول دو گرمی انجام می­شود.
اگر تحت درمان قرار گرفته­ اید اما عفونت از بین نرفته است، ممکن است به مصرف روزانه دو عدد مترونیدازول 500 گرمی به مدت یک هفته نیاز پیدا کنید. این داروها برای درمان عفونت باکتریایی واژن نیز به کار می­روند. مترونیدازول به صورت کرم و ژل نیز موجود است اما برای درمان تریکومونیازیس مؤثر نیستند.
هنگامی که از این داروها استفاده می­کنید، باید به مدت چند روز از مصرف الکل خودداری کنید چرا که می­تواند منجر به واکنش فیزیکی شدید همراه با بالا رفتن فشار خون، تنگی نفس، حالت تهوع و استفراغ شود.

استفاده از کاندوم برای پیشگیری از ابتلا به بیماری های مقاربتی
پس از استفاده از داروها، توصیه می­شود که تا یک هفته پس از درمان و یا تا زمان برطرف شدن کامل نشانه­ های بیماری، از برقراری رابطه جنسی محافظت نشده خودداری کنید. چرا که از بین بردن عفونت توسط داروها تقریباً به یک هفته زمان نیاز دارد. همچنین برای کم کردن خطر وقوع مجدد عفونت بهتر است شریک جنسیتان همزمان با شما برای درمان اقدام کند.

پیشگیری
کاندوم­ها خطر بروز عفونت ناشی از تریکومونیازیس را کاهش می­دهند. اگر هر یک از شریک­های جنسی به تریکومونیازیس مبتلا است و یا در معرض آن قرار گرفته است، باید در رابطه جنسی از کاندوم استفاده شود. انگل ناقل این بیماری توسط انگشت نیز منتقل می­شود.