مهارت دوست یابی کودکان، چگونه یادشان بدهید؟

ما نمی توانیم دوستان کودکان مان را انتخاب کنیم، اما می توانیم به آن ها مهارت دوست یابی را آموزش دهیم تا دوستان خوب و درستی انتخاب کنند. به آن ها نشان دهید چه چیزی باعث می شود دوست خوب باشند، چطور دوستان شان را انتخاب کنند و چطور خودشان هم دوستان خوبی برای بقیه باشند. درس هایی در مورد ارتباط، وفاداری، حمایت کردن و مدیریت ناسازگاری ها بدون آسیب به احساسات آن ها بهشان یاد دهید.
بچه ها در سنین ۴ تا ۵ سالگی دوستی های عمیقی را آغاز می کنند. این روابط می تواند با همکلاسی، بچه های همسایه، بچه های خاله عمو شکل بگیرد و یا از طریق روابط دوستانه والدین ایجاد شود. به عنوان والدین، ما می خواهیم بچه هایمان را مطمئن کنیم که بدانند چگونه دوست خوب پیدا کنند.

انتخاب دوست در کودکان
قبل از سن ۴ سالگی، بچه ها در کنار هم بازی می کنند طوری که آن ها سرگرم بازی ها و اکتشافات خودشان می شوند تا خواسته های خود را برآورده سازند، و بعد از هم جدا می شوند. بعد از سن ۴ سالگی، بچه ها برای کار و بازی با یک دوست دیگر سازگارتر می شوند، می دانند که چطور با هم مصالحه کنند و آگاهی بهتری(یک دلی) نسبت به احساسات هم داشته باشند.
بیشتر اوقات، شروع یک دوستی به خاطر والدین شروع می شود، و بعد به خاطر ارتباط خودتان با دوست تان این دوستی محکم می شود. شما به بچه هایتان نشان می دهید چه طور با بقیه ارتباط برقرار کنند، رقابت کنند و چگونه دنبال یک دوست باشند.
راهنمایی های بزرگتر ها و آموزش مهارت های دوست یابی به کودکان باعث کمک به پیشرفت روابط و معنی دار بودن روابط آن ها می شود اما می تواند به آن ها نیز کمک کند تا از دوستی های نه چندان خوب دور بمانند.
بچه هایتان را با پیشنهاد هایی مثل این که چه طور دوستان با هم رفتار می کنند راهنمایی کنید، آن ها را تشویق کنید تا خود را جزئی از بقیه بدانند نه اینکه وقتی وارد گروهی می شوند از بقیه جدا قرار بگیرند، و اینکه بلد باشند چه طور به فشار هم سن و سالان و رفتارهای بد پاسخ دهند.
خودتان یک الگو از نوع دوستی که می خواهید بچه ها داشته باشند باشید، این که چطور با مردم صحبت کنیم، آن ها چطور با شما رفتار کنند و چه حسی به شما بدهند. بچه ها اغلب تماشاگر هستند و این مثال دیگری برای آن هاست که می توانند از شما یاد بگیرند.
دوستی های وفادارانه که یکی از مهارت های دوست یابی است، فراتر از آن چیزهایی است که شما به کودکان آموزش می دهید، چیزهایی مثل اینکه چطور یک دوست خوب باشند و خصیصه های لازم برای باقی ماندن در یک دوستی.

علاقه مندی های مشترک دوستان را به هم متصل می کند
ممکن است بچه ها در یک تیم فوتبال با هم باشند، یا در یک کلاس باشند، خانه شان در یک خیابان باشد یا اینکه شاید اصلا هم سن باشند.
همیشه یک رشته مشترک وجود دارد که افراد را به هم نزدیک می کند اما بالاتر از آن، دوستی باید عمیق باشد. ادامه دار شدن یک دوستی به خاطر یافتن اشتراکات زیاد است و لذت بردن از زمانی که در کنار هم آن کارها را انجام می دهند.
تشابهات بین فرزند تان و دوستش چیزی است که باعث می شود با هم باشند اما یافتن علاقه مندی های مشترک همانند ساخت پروژه های علمی، جمع آوری تکه های مجلات و روزنامه ها در یک دفترچه، آواز خواندن و رقصیدن، بسکتبال بازی کردن، درست کردن بدلیجات یا حتی دوچرخه سواری چیزی است که بهم ملحق شوند.
به بچه ها و دوستان شان کمک کنید علاقه مندی های مشترک خود را کشف کنند و چیزهای ساده ای بیابند تا از انجامش با هم لذت ببرند و با حمایت کردن و تشویق بیشترشان به آن ها کمک کنید. بچه ها تعدادی دوست خواهند داشت که علاقه مندی های منحصر به فرد یکسانی با هم دارند.
دوستان مجبور نیستند در همه زمینه ها با هم، هم عقیده باشند، بعضی از دوستان در چند کار با دوستان شان کار می کنند و بعضی دیگر فقط در یک زمینه اشتراک دارند.

دوستان واقعی در زمان های خوب و بد حمایتگر هستند
وقتی شما ناراحت، غمگین، صدمه خورده، ترسیده، خوشحال، هیجان زده هستید دوستان تان در کنارتان هستند و هنگام جشن گرفتن موفقیت هایتان از شما حمایت می کنند و در کنارتان هستند.
یک دوست خوب حمایت، تشویق و مهربانی خود را به دوستش می بخشد و البته چون برایش خیلی ارزشمند هستید همیشه برایتان هورا می کشد. وقتی دوست کودک شما در حال تقلا کردن است یا چیز هیجان انگیزی برایش اتفاق افتاده باشد بچه خود را تشویق کنید تا موفقیت او را جشن بگیرد یا تا جایی که می تواند به او کمک کند تا بتواند لحظات سخت زندگی اش را بگذراند.
به بچه تان کمک کنید در طول موفقیت های بزرگ دوستان شان حسود نباشند موفقیت هایی مثل برنده تیم شدن، انتخاب به عنوان انجمن مدرسه، و غیره. و به دختر یا پسرتان نشان دهید چطور برای دوستش هیجان زده باشد. اگر مادر باید شخصی باشد که تلفن را بردارد و به مادر دوست بچه اش زنگ بزند و تبریک بگوید، این کار را حتما انجام دهید.

دوستان بدگویی نمی کنند
دوستی ای که امتحان خود را پس داده باشد بر اساس وفاداری، مهربانی و صداقت شکل گرفته است و این به این معنا است که تحت هیچ شرایطی نباید دوستان پشت سر بقیه بدگویی کنند.
البته این که بچه ها همه چیز را به والدین شان بگویند در مورد چیزهایی که آن ها را اذیت می کند یا چیزهایی که برای فهمیدنش نیاز به کمک دارند اشکالی ندارد اما در مورد بچه های مدرسه ای زمانی که گروه هایشان شکل می گیرد و یا تحت تاثیر فشار هم گروهی هایشان قرار می گیرند بد صحبت کردن در مورد دوستان شان ممنوع است و فقط به آن دوست لطمه وارد می کند.
نقش بازی کردن را در خانه تمرین کنید. اگر بهترین دوست دخترتان در مدرسه در مورد لباس او یا مدل صحبت او جلوی بچه های دیگر شوخی کند او چه حسی می یابد؟
نقش بازی کردن و گرفتن یک نتیجه اخلاقی در مورد بدگویی کردن، یک راه بسیار فوق العاده برای این است که بچه های شما همیشه به خاطر داشته باشند که پا در کفش بقیه کردن چه حسی خواهد داشت.
همچنین تساوی نیز اهمیت دارد. اگر بچه شما بشنود دیگران در مورد دوست او بدگویی می کنند او را تشویق کنید تا در برابر آن شخص بایستد. یک دوست خوب بودن به معنای وفادار بودن و طرفداری از آن شخص در شرایط سخت می باشد.
وقتی بچه شما دارد یاد می گیرد تا یک دوست خوب انتخاب کند، قاعدتا شخصی که دارد در مورد بقیه بد صحبت می کند، نمی تواند دوست خوبی برای او باشد. یک دوست بد ممکن است خوب صحبت نکند، حرف گوش ندهد، به احساسات بقیه توجه نکند و آن ها را نادیده بگیرد و حتی آن ها را به تمسخر هم بگیرد.

ارتباطات خصوصی را ترویج دهید
یکی از بهترین بخش های ارتباطات با شخص دیگر این است که شما قادر باشید احساسات شخصی، تجربه ها و حتی گنجینه آموخته های خود را با هم به اشتراک بگذارید، بدون این که در مورد هم قضاوت کنید. همیشه بچه خود را تشویق کنید تا با قلب باز به چیزهای که دوستش نیاز دارد تا راجع به آن صحبت کند گوش فرا دهد.
ارتباطات خانوادگی می تواند باعث عمیق شدن روابط شود و مادر یا پدر ممکن است شخصی باشند که بچه شما دوست دارد تا با او احساساتش را به اشتراک بگذارد اما هر چه قدر بزرگ تر می شوند آن ها می خواهند با دوستان شان صمیمی تر شوند و این به معنای به اشتراک گذاشتن خصوصی ترین اطلاعات شان است.
بچه های کوچک تر این فرآیند اشتراک گذاشتن را با کسانی که بیشتر مرتبط هستند انجام می دهند. آن ها را تشویق کنید وقتی با کسی راحت هستند حرف هایشان را با هم شریک شوند اما آن ها را مجبور نکنید که رفتاری را که برایش آماده نیستند انجام دهند.
هر چه بچه ها بزرگ تر می شوند، به آن ها بیشتر گوش کنید و به آرامی آن ها را در مورد نوع صحبت کردن در مورد موضوعات خصوصی راهنمایی کنید تا بفهمند چطور سر حرف را باز کنند و چه نوع سوالاتی مناسب پرسیدن برای شناخت یک شخص است تا بپرسند.

به بچه ها کمک کنید تا به طور درست ناسازگاری ها و مخالفت هایشان را مدیریت کنند
برای بچه ها طبیعی است که گاهی اوقات مخالفت هایی با هم داشته باشند و وقتی با هم بحث می کنند، همان طور که با والدین یا خواهر و برادر هایشان بحث می کنند مهم است که با هم آشتی کنند و دوباره دوست شوند.
یک بچه با اعتماد به نفس خیلی راحت تر به خاطر ناسازگاری و بحثی که پیش آمده بخشی از مسئولیت بحث را قبول می کند و دوست دارد معذرت خواهی کند و برای آشتی پیش قدم شود-تمام مهارت های مهمی که یک دوست خوب دارد.
شاید لازم باشد یکی از والدین به آرامی یک صحبت محدود در مورد این که چه چیزهایی منجر به بحث می شود داشته باشد و به هر دو بچه ها کمک کند قبل این که یک راه حل ساده پیدا کنند که هر دو طرف را خوشحال سازد در مورد موضوع خاص خودشان حرف بزنند.

بچه ها را به داخل شدن در گروه ها و مشارکت تشویق کنید
این که دور و بر افراد جدید باشید و به گروه جدیدی از دوستان ملحق شوید بسیار جالب است اما مطمئن شوید بچه ها دوستان قدیمی شان را هنگامی که دوست جدید پیدا می کنند کنار نگذارند.
وقتی بچه های شما دوستان جدید پیدا می کنند بگذارید بدانند که دور انداختن دوستان قدیمی کار خوبی نیست. همیشه دوستانی هستند که از بقیه جدا هستند و به مسیر مختلفی می روند اما اگر این طور نباشد آن ها را به همبستگی با دوستان قدیم تشویق کنید.
چیزهایی پیشنهاد دهید که دوستان قدیمی هم بتوانند در آن در کنار دوستان جدید شرکت کنند که به استحکام گروه کمک کند. محبوبیت، یک دوره ی کوتاه دارد و هیچ گاه بین دوستان واقعی رشته عمیق دوستی ایجاد نمی کند. داشتن یک دوستی واقعی، برای همیشه دوام خواهد داشت و خیلی بیشتر از برچسب محبوب بودن که فقط در حد ۵ دقیقه دوام دارد اهمیت دارد.

راه هایی برای کمک به روابط دوستی کودکان و آموزش مهارت های دوست یابی به آن ها
به چند تا از نقاط قوت کودک خود اشاره کنید( چیزی که اعتماد به نفسش را بالا ببرد) و ببینید آیا نقاط قوت و علاقه مندی آن ها با دوستان شان یکی است یا نه.
یک احوال پرسی یا معرفی کردن ساده به کودک خود یاد بدهید تا از آن در زمین بازی یا غیره استفاده کند.
یک لیست از بازی های ساده یا جوک هایی که بچه ها می توانند به بقیه بچه ها بگویند تهیه کنید.
بچه های شما به چه چیزهایی علاقه دارند؟ آن ها را در کلاس ها یا ورزش های جدید ثبت نام کنید تا بتوانند بچه های مثل خود را ببینند و علاقه مندی هایشان را با بقیه به اشتراک بگذارند.
در مدرسه، از معلمان در مورد دوستی های مثبتی که شکل می گیرد سوال کنید( یا در مورد دوستی های ناسالم که دانستنش به همان اندازه مهم است) و پیشنهاد دهید تا بچه ها از مدرسه بیرون بروند.
بچه ها، معمولا بیشتر از والدین خود یاد می گیرند. اگر بچه ها ببینند اطراف شما دوستانی مثبت و حمایتگر که دوست تان دارند هستند کودکان شما نیز یاد خواهند گرفت تا انرژی خود را در همچنین دوستی هایی سرمایه گذاری کنند.
اگر شما یک شخص درون گرا هستید، یافتن دوست برای شما سخت خواهد بود اما احتمالا یک سری روابط با اطرافیان دارید. می توانید وقتی بچه ها در حال شکل دادن به روابط شان هستند بیشتر در مورد کیفیت روابط با آن ها صحبت کنید.