افزایش شانس لقاح، چگونه؟

محققان دانشگاه ایندیانا دریافته‌اند که فعالیت جنسی، تغییرات فیزیولوژیکی بدن را که منجر به افزایش احتمال باروری در زنان می‌شوند، حتی خارج از بازه‌ی تخمک‌گذاری هدف قرار می‌دهد.
این نتایج در نهایت توصیه‌هایی جدید در مورد دفعات مقاربت جنسی برای زوج‌هایی که قصد بارداری دارند ارائه خواهد کرد. همچنین در درمان بیماری‌های خودایمنی افراد می‌توانند اثرگذار باشند.
این یک توصیه‌ی معمول و رایج است که زوج‌ها درصورتی‌که قصد باردارشدن دارند باید حتی در بازه‌ای که "دوره‌ی نابارور" نامیده می‌شود، به طور منظم نزدیکی داشته باشند تا احتمال باردار شدن در زن افزایش پیدا کند. تاکنون دلیل این امر مشخص نبوده است اما این مطالعه اولین تحقیقی است که نشان می‌دهد فعالیت جنسی می‌تواند باعث افزایش انواعی از فاکتورهای ایمنی در بدن شود که از لقاح حمایت می‌کنند.
این یافته پاسخی جدید برای این معما مطرح می‌کند که چگونه نزدیکی در بازه‌ی زمانی خارج از بازه‌ی تخمک‌گذاری، قادر به افزایش احتمال بارداری است؟
در مطالعات قبلی اطلاعاتی در مورد تغییرات عملکرد دستگاه ایمنی طی بارداری، پس از به دنیا آمدن فرزند و طی چرخه‌ی قاعدگی به دست آمده بود. اما در این مطالعه نقش فعالیت جنسی در این تغییرات، با مشاهده‌ی تفاوت در تنظیم دستگاه ایمنی زنانی که از نظر جنسی فعال هستند با زنانی که از فعالیت جنسی پرهیز می‌کنند، نشان داده شد.
داده‌های این یافته با بررسی ۳۰ زن سالم طی چرخه‌ی قاعدگی به دست آمد که نیمی از آن‌ها از نظر جنسی فعال و نیمی دیگر از فعالیت جنسی پرهیز می‌کردند.
زنانی که از نظر جنسی فعال بودند تغییرات بیشتری در سلول‌های T یاری‌گر و پروتئین‌هایی که سلول T برای برقراری ارتباط از آن‌ها استفاده می‌کند، نشان دادند. همچنین تغییراتی در سطوح آنتی‌بادی در این دو گروه مشاهده شد.
سلول‌های T یاری‌گر با فعال کردن سلول‌هایی که تخریب‌گرِ میکروب‌های مهاجم در بدن هستند به عوامل خارجی پاسخ می‌دهند. آنتی‌بادی‌ها توسط گلبول‌های سفید ترشح می‌شوند و نقش مهمی در مقابله با عوامل خارجی در بدن دارند.
بدن در مقابل عوامل مهاجم نیازمند دستگاه دفاعی است اما درصورتی‌که این عمل برای اسپرم یا جنین به کار رود بارداری رخ نمی‌دهد. تغییرات ایمنی‌ای که زنان تجربه می‌کنند، مسئول این مشکل است.
انواعی از سلول‌های T یاری‌گر در بدن وجود دارد که نوع یک آن‌ها به بدن برای مقابله با عوامل تهدیدکننده کمک می‌کند. سلول‌های نوع دو به بدن در پذیرفتن جنبه‌هایی از بارداری مانند حضور اسپرم یا جنین کمک می‌کند، در غیر این صورت بدن این موارد را به عنوان مهاجم خارجی تلقی می‌کند.
همچنین آنتی‌بادی‌های IgA که معمولاً در مخاط دستگاه تناسلی زنان یافت می‌شوند، می‌توانند در حرکت اسپرم یا سایر جنبه‌های لقاح مداخله کنند. آنتی‌بادی‌های IgG معمولاً در خون یافت می‌شوند و تداخلی با رحم ایجاد نمی‌کنند.
این مطالعه سطوح بالاتری از سلول‌های T یاری‌گر نوع دو را در مرحله‌ی لوتئال چرخه‌ی قاعدگی زنانی که از نظر جنسی فعال ولی باردار نبوده نشان داد، یعنی زمانی که دیواره‌ی رحم ضخیم شده و برای بارداری آماده است. سطوح بالاتر نوع یک سلول‌های T یاری‌گر در مرحله‌ی فولیکولی چرخه‌ی قاعدگی زنان مورد مطالعه، یعنی دوره‌ای که فولیکول‌های تخمدان در حال بلوغ هستند یافت شد.
همچنین زنانی که از نظر جنسی فعال بودند، سطوح بالاتر IgG در مرحله‌ی لوتئال و IgA در مرحله‌ی فولیکولی را نشان دادند. این تغییرات ایمنی در زنانی که از نزدیکی منظم پرهیز می‌کردند، دیده نشد.
بنابراین می‌توان عنوان کرد که دستگاه ایمنی به رفتاری اجتماعی مانند فعالیت جنسی پاسخ می‌دهد. به همین دلیل دستگاه ایمنی زنان فعال از نظر جنسی، از قبل برای یک بارداری احتمالی آماده می‌شود.
این یافته همچنین نوسانات غیر قابل توضیح پاسخ‌های دستگاه ایمنی در زنان را هدف قرار می‌دهد و عنوان می‌کند که دانستن این نکته که فعالیت جنسی باعث وقوع نوسان‌های طبیعی در نتیجه‌ی آزمایش خون می‌شود ؛ خود می‌تواند برای درمان بیماری‌های ایمنی مفید واقع شود.