شیر دادن به نوزاد، آیا با پروتز ممکن است؟

یکی از موضوعات مورد پرسش برخی مادران، در رابطه با تأثیرات پروتز سینه بر شیردهی است. در گذشته این‌طور تصور می‌شد که کودکان تغذیه‌کننده از شیر مادرانی که ایمپلنت‌های (پروتز) سیلیکونی سینه دارند ممکن است تحت تأثیر مضرات ناشی از دریافت سیلیکون در طول شیردهی (از طریق شیر مادر) یا در طی بارداری (از طریق جفت و خون مادر) قرار گیرند. زیرا تصور بر این بود در صورتی که ایمپلنت دچار نشت یا پارگی شود، سیلیکون به بافت اطراف پروتز یا غده‌های لنفاوی منطقه‌ انتقال یافته و با عبور از دیواره‌ی غدد شیری از طریق شیردهی در دسترس شیرخوار قرار می‌گیرد.
اما امروزه مشخص شده که اگرچه بسیاری از داروها و مواد شیمیایی موجود در گردش خون مادر ممکن است از مجاری شیردهی و اپیتلیوم غدد پستان (دیواره‌ی خارجی) عبور کرده و در شیر مادر تشخیص داده شوند و در دسترس نوزادان شیرخوار قرار گیرند، اما سیلیکون دارای مولکول‌های بزرگی است که نمی‌تواند به‌راحتی از دیواره‌ی غدد شیری گذشته و وارد شیر شود. تحقیقات اخیر نشان داده است مقدار سیلیکون موجود در شیر و خون زنان شیرده‌ی دارای ایمپلنت سینه‌ی سیلیکونی، مشابه زنان بدون ایمپلنت بوده است.
همچنین طبق تحقیقات، شواهد قانع‌کننده‌ای وجود دارد که نوزادان شیرخواری که توسط مادران دارای ایمپلنت سینه تغذیه می‌شوند هیچ دریافت سیلیکونی بالاتری نسبت به نوزادانی که از مادران بدون ایمپلنت پستان تغذیه می‌کنند، ندارند.
یکی از ابهامات دیگر در رابطه با تأثیر جراحی ایمپلنت بر توانایی تولید شیر در مادران می‌باشد. تحقیقات نشان می‌دهد که فشار ناشی از ایمپلنت (پروتز) ممکن است بر تولید شیر تأثیر منفی داشته باشد. افزایش فشار داخل پستان، زمانی که طولانی و ممتد باشد، ممکن است دیواره‌ی سلولی مجاری شیری را از بین ببرد و تولید شیر را کاهش دهد و یا غدد لنفاوی تحریک‌شده توسط بافت تحت فشار، باعث وقوع این اتفاق گردند. به‌علاوه خود جراحی و برش بافت سینه هم می‌تواند بر تولید شیر اثرگذار باشد. به‌عنوان مثال برش «لبخندمانند» در اطراف هاله‌ی نوک پستان می‌تواند احتمال مشکل در زمان شیردهی را افزایش دهد. این نوع جراحی با برش اطراف هاله‌ی پستان تقریبا پنج برابر بیشتر احتمال کاهش تولید شیر و ناتوانی در شیردهی را در مقایسه با مادران بدون جراحی در پی داشته است.
البته امروزه به لطف پیشرفت در شیوه‌های جراحی، پروتز سینه مانند گذشته مانعی برای شیردهی نمی‌باشد و فرد در غالب مواقع قادر به تولید شیر کافی خواهد بود، زیرا بیشتر شیوه‌های جراحی به‌گونه‌ای انجام می‌شوند که علی‌رغم وجود پروتز، بافت طبیعی و قبلی سینه و مجاری شیری وجود داشته و در معرض کم‌ترین آسیب قرار می‌گیرند. برش‌های ایجادشده در قسمت زیر سینه و زیر بغل که در جراحی‌های ایمپلنت بیشتر رایج هستند، مشکلی برای شیردهی ایجاد نخواهند کرد. با وجود نکات ذکرشده، دیده شده است که میزان ناتوانی در شیردهی با پروتز سینه سه برابر بیشتر از مادران عادی است. مشکلات شیردهی در این زنان، اغلب جنبه‌ی روانی دارد. مادرانی که ایمپلنت پستان انجام داده‌اند ممکن است در هنگام شیردهی به علت اثرات جراحی ایمپلنت یا ترس از ناتوانی در شیردهی و ترس از انتقال عوارض به نوزادان خود دچار مشکل در شیردهی شده و موفقیت کم‌تری در شیردهی داشته باشند.
بنابراین با در نظر گرفتن این نکات و اینکه دانش امروزی ما در مورد ایمپلنت‌ها هنوز به‌صورت کامل گسترش نیافته و تحقیقات بیشتری برای افزایش دانش در این زمینه نیاز است، توصیه می‌نماییم اگر تمایل به جراحی پروتز سینه دارید و می‌خواهید در آینده شیردهی داشته باشید، بهتر است این جراحی را تا زمانی که آخرین کودکتان را از شیر گرفتید، به تعویق بیندازید.​