دوست خیالی کودکان، خوب یا بد؟

کودکان و گروه معدودی از بزرگ‌سالان با فردی که حضور واقعی ندارد، گفتگو می کنند.

یکی از موضوعاتی که بین کودکان و برخی بزرگ‌سالان به‌طور مشترک دیده می‌شود، وجود و حضور شخصیت‌های خیالی و دوستانی غیرواقعی در دنیای ذهنی آن‌ها است. به اعتقاد روان شناسان، داشتن دوستان تخیلی و گفتگو با موجودات غیرواقعی برای کودکان امری غیرعادی نبوده و به رشد توانایی‌های روحی و روانی آن‌ها کمک کرده و باعث بهبود فراگیری مهارت‌های آن‌ها می‌شود.

کودکان دارای قدرت تخیل زیادی هستند و در دنیایی کاملاً متفاوت با افراد بالغ زندگی می‌کنند. باید در نظر داشت که نشانه‌های رفتاری و شخصیتی در کودکان و بزرگ‌سالان متفاوت بوده و نباید به‌طور یکسانی به آن نگاه شود.در حقیقت برخی کودکان و گروه معدودی از بزرگ‌سالان با فردی که حضور واقعی ندارد، گفتگو کرده و این‌طور به نظر می‌رسد که گویی این افراد با یک روح یا شخصیت ماورایی حرف می‌زنند.

دوستان خیالی به بچه ها کمک می کنند

از منظر تخصصی، داشتن دوستان خیالی می‌تواند به کودکانمان کمک کند تا از دنیای بزرگسالان الهام گرفته، خود را در موقعیت‌های متفاوت دیده و در مورد حالات عاطفی و روحی دیگران فکر کنند. این پدیده همچنین به بچه‌ها اجازه می‌دهند مهارت‌های زبانی و داستان‌نویسی خود را تقویت کنند.باید توجه داشت که صحبت با موجودات خیالی و دوستان ذهنی، برای کودکان غیرعادی نبوده و امروزه دوستان خیالی به‌عنوان بخشی کاملاً طبیعی و حتی مفید از روان‌شناسی کودکی شناخته می‌شوند. به گفته روان شناسان، تقریباً نیمی از بچه‌ها دارای حداقل یک دوست تخیلی هستند و این موضوع به‌هیچ‌عنوان نباید باعث نگرانی والدین آن‌ها شود.از منظر تخصصی، داشتن دوستان خیالی می‌تواند به کودکانمان کمک کند تا از دنیای بزرگ‌سالان الهام گرفته، خود را در موقعیت‌های متفاوت دیده و در مورد حالات عاطفی و روحی دیگران فکر کنند.

وقتی دوست خیالی ندارد

براساس مطالعات انجام شده، داشتن همراهان خیالی مزیت‌هایی دارد. برای مثال، کودکانی که دوست خیالی دارند، اجتماعی‌تر و خلاق‌تر هستند. بیش از ۷۵ درصد مادرانی که فرزندان آن‌ها دوست خیالی دارند معتقدند کودکشان اجتماعی‌تر شده است. طبق نتایج برخی مطالعات دیگر، داشتن دوست خیالی خللی در سلامت روان، مهارت‌های اجتماعی یا تنهایی کودک ایجاد نکرده است.

اما این مزایا دلیلی بر اجبار کودکان به داشتن دوست خیالی نیست. هدف این است که اگر با چنین مسئله‌ای مواجه شدید، دلسرد و ناراحت نشوید و با روی باز آن را بپذیرید.

براساس تحقیقات انجام شده، بسیاری از والدین از اینکه فرزندشان دوست خیالی داشته باشد ناراحت می‌شوند، زیرا از مزایای آن آگاه نیستند. در عین حال، نیمی از والدینی که فرزندشان دوست خیالی ندارد یا اگر دارد آن‌ها از وجودش بی‌خبرند، نگران روزی هستند که فرزندشان از داشتن دوست خیالی حرفی بزند. نکته مهم این است، اطمینان داشته باشید داشتن دوست خیالی نشانه وجود مشکل نیست.

مطمئن شوید فرزندتان به اندازه کافی بازی‌ می‌کند، چه همراه با دوست خیالی چه به تنهایی. زیرا طبق نتایج تحقیقات انجام شده، بازی کافی برای رشد کودکان حیاتی است. بسیاری از کودکان فرصت کافی برای استفاده از قوه تخیل و شروع یک بازی را ندارند. براساس این مطالعات، خردسالان یک تا چهار ساله‌ای که بیش از دو ساعت در روز را جلوی تلویزیون یا صفحه نمایش می‌گذرانند، ۳/۵ برابر کمتر از سایر بچه‌ها به داشتن دوست خیالی علاقه نشان می‌دهند. در صورتی که کودکان فرصت کافی برای تخیل و ساخت دوست خیالی نداشته باشند، فرصت‌های خلاقیت دیگر مانند نقاشی، داستان‌نویسی و داستان‌پردازی را نیز از دست می‌دهند.

منبع: نی نی سایت