آموزش کودکان در خانه، چطور آسانش کنیم؟
کرونا دنیا را به هم ریخته. از روابط دوستانه و رفت و آمدهایمان گرفته تا خدمات پزشکی و آموزشی. همه چیز یا به تعویق افتاده یا مدلش عوض شده است.
کرونا دنیا را به هم ریخته. از روابط دوستانه و رفت و آمدهایمان گرفته تا خدمات پزشکی و آموزشی. همه چیز یا به تعویق افتاده یا مدلش عوض شده است. جایگزینی خانه به جای مدرسه در آموزش یکی از دست آوردهای ویروس کرونا است.
تا چند وقت پیش، کودکان سر کلاس‌های درس حاضر می‌شدند و حالا، به‌جای نشستن پشت میز مدرسه، روی تخت خواب یا مبل خانه ولو شده‌اند و در حالی که والدین تقلا می‌کنند فرزندشان را پای درس‌هایش بنشانند یا به او در انجام تکالیفش کمک کنند، او پافشاری می‌کند که با همان گوشی بازی کند یا هزاران کار انجام میدهد تا از درس خواندن و نوشتن طفره رود. همین امر باعث اضافه شدن یک چالش دیگر به چالش‌های این روزهای والدین است.
آموزش در خانه و سر‌و‌کله زدن با کودکان برای انجام تکالیف درسی باعث شده والدین دائم از دست فرزندشان شکایت کنند. در چنین شرایط دشواری که اغلب والدین برای مدیریت آن آموزش ندیده‌اند، رعایت چند اصل ساده و کاربردی می‌تواند راه حل مناسبی باشد.
برای همین روان‌شناسان تربیتی و متخصصان امر آموزش سعی کردند با راهکارهایی که به والدین می‌دهند، آنها را برای آموزش غیرحضوری منعطف‌تر کنند و با توصیه‌های خود این امر را برای والد و کودک راحت کنند. پس برای این‌که عبور از این دوران طاقت‌فرسا کمی آسان‌تر شود، می‌توانید از سه راهکار پیشنهادی زیر کمک بگیرید.
آموزش و یادگیری را به جنگ اعصاب تبدیل نکنید
حال و هوای کلاس خانگی باید امن، مفرح و خودمانی باشد. توجه کنید که سبک زندگی آموزشی را با «کار اجباری» اشتباه نگیرید. وقتی کودک به مشکل برمی‌خورد، در تلاش و کوشش او سهیم شوید.
سر مباحث درسی با کودک جدل نکنید و قشقرق بیهوده راه نیندازید. سلامت روان شما و کودکتان و همچنین صلحی که در رابطه دارید، در اولویت است.
اگر کودکتان در این ماه‌ها، آموزش غیرحضوری و از راه دور را با موفقیت و نمره‌های عالی پشت سربگذارد اما از شما متنفر شود، آسیب زیادی به روح او و رابطه خودتان زدهاید. هر آسیبی که به رابطه والدین و فرزندان وارد شود تا پس پایان دوران همه‌گیری جهانی هم ادامه پیدا می‌کند.
شما مربی یا معلم فرزندتان نیستید. به نقشی که ایفا می‌کنید آگاه باشید. مدیریت کلاس و انتخاب دروس بر عهده معلم است، شما بیشتر نقش کمک مربی را بر عهده دارید. با توجه به این نکته، از خودتان بپرسید اهدافتان در این ماه‌ها چیست، این‌که بگویید «فرزندم کلاس دوم است» هدف محسوب نمی‌شود. چیزهایی را که می‌خواهید کودکتان یاد بگیرد انتخاب کنید و نسبت به فرایند یادگیری منعطف باشید.
لازم نیست هم‌زمان روی همه درس‌ها تمرکز کنید
یک ساعت آموزش در خانه برابر با سه ساعت حضور در مدرسه است. بنابراین، دو تا سه ساعت آموزش در خانه برای هر روز، کفایت می‌کند.
ریاضی و روخوانی نیازمند تمرین مداوم و تقریباً هر‌روزه‌اند. در مورد سایر دروس، محدودیتی در کار نیست و هر وقت فرصت باشد، می‌شود به آنها پرداخت. بنابراین، اگر احساس می‌کنید طاقتتان طاق شده است، فعلاً به درسی مثل تاریخ بپردازید و علوم را به تابستان موکول کنید، و یا به شکل چرخشی (هفتگی یا روزانه) دروس را جابه‌جا کنید تا هم برای خودتان و هم کودک فرصت تنفس و تنوع ایجاد شود.
اگر احساس می‌کنید کلافه شده‌اید یا کم آورده‌اید، احتمالا به این دلیل است که یک برنامه درسی حاضر و آماده جلویتان گذاشته‌اند که در طراحی آن نقشی نداشته‌اید و از طرفی هم با سبک یادگیری کودکتان در تعارض است. شیوه‌های سنتی آموزش در خانه راحت‌ترند، چون مباحث درسی به انتخاب والدین است و با نیازهای کودک نیز همخوانی دارد.
لقمه‌های بزرگ برندارید
با توجه به ظرفیت یادگیری فرزندتان ممکن است تصمیم بگیرید قدم‌به‌قدم و با آموزش بعضی مهارت‌های زبانی مانند روخوانی یا دستور زبان شروع کنید و همین کافی است. احتمالا هفته آینده، قدم بعدی این خواهد بود که ریاضی را اضافه کنید. شاید هم نه! این روش آموزشی در روان شناسی تربیتی خیلی تاکید شده. اینطور که لازم نیست قدم‌های بلندی برای آموزش بردارید. لقمه بزرگ را ریز کنید و آرام آرام در دهان کودکتان بگذارید تا راحت بتواند آن را هضم کند.
مجبور نیستید هم‌زمان با ساعت‌های کاری به آموزش در خانه بپردازید. می‌توانید سه روز در هفته عصرها و همین‌طور آخر هفته را به آموزش در منزل اختصاص دهید.
اگر صاحب چند فرزندید، وقت مشخصی را برای ریاضی و روخوانی تعیین کنید و هم‌زمان اشکال‌های درسی‌شان را برطرف کنید. در مورد سایر دروس، مقطع تحصیلی بزرگ‌ترین فرزندتان را معیار قرار دهید. به گفته یک روان‌شناس تربیتی «مبحثی از درس علوم یا اجتماعی را که می‌خواهید بزرگ‌ترین فرزندتان یاد بگیرد انتخاب کنید و بقیه هم همان کار را انجام بدهند.
اجازه بدهید فرزندان کوچک‌ترتان هم سوار این اتوبوس ذهنی شوند و تا ایستگاه ذهنی خودشان بروند. [به وقتش] خودشان می‌پرند پایین. و شما می‌فهمید که از اتوبوس پیاده شده‌اند.» در صورت لزوم، تکالیف را دستکاری کنید و تغییر بدهید.
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼