عوارض تحقیر کودکان، تاثیر آن بر کم رویی

برچسب ‌هایی مانند اینکه دائم جلوی دیگران عنوان کنیم «بچه ما خجالتی است»، «سلام کردی ؟» و اینکه پدر و مادر از طرف بچه به دیگران «سلام» کنند، از بدترین نوع رفتارها محسوب می‌شود. در حقیقت با چسباندن یک سطح رفتاری به کودک، او این حرف را در خود می ‌پذیرد که «من یک بچه خجالتی هستم». از دیگر راه‌ های درمان کم‌ رویی بردن کودکان به پارک و محیط‌ های شلوغ است. برای تقویت ارتباط و تعاملات اجتماعی، گام اول این است که اگر بچه ما ۵ ساله است، در ابتدا با بچه ‌های کم ‌سن و هم‌ سال خودش ارتباط برقرار کند و در برقراری ارتباط و دوستی با آن ها تشویق شود. این امر باعث می‌شود که کودک بگوید من می ‌توانم ارتباط برقرار کنم و کم‌کم اعتماد به نفسش تقویت شود و بتوانند با بچه ‌های بزرگ‌ تر از خودش هم ارتباط برقرار کند.

لزوم تقویت و شناسایی نقاط قوت در کودکان کم ‌رو
باید نقاط قوت بچه ‌های کم‌ رو را تقویت کرد. انگشت روی نقاط ضعف کودک نگذارید و کلمات «نمی ‌توانید»، «برو کنار»، «ولش کن» و «تو اصلا نمی ‌توانی صبحت کنی» را استفاده نکنید، زیرا با این کار کودکان را روزبه‌روز ضعیف‌تر و تحقیر می‌کنید. در حقیقت دوران کودکی، یک دوران زود‌گذر می ‌باشد. ممکن است کودک در مقطعی کم ‌رو و خجالتی باشد، ولی این والدین هستند که با رفتار خود این حس و شخصیت را برای دوران بزرگسالی تثبیت می‌ کنند. با اینکه تا سن ۵ سالگی باید کم‌ رویی بچه‌ ها تشخیص داده شود، باید خاطر نشان کرد اعتماد به نفس از همان دوران شکل می ‌گیرد. پس باید درست درمان شده و از راه‌ های صحیح با این کودک برخورد شود.

نکات قابل توجه در بهبود کودک گوشه ‌گیر
از واژه ‌های تمسخرآمیز مانند ترسو، خجالتی، دست و پاچلفتی و بی ‌عرضه استفاده نکنید.
از سرزنش کودک به دلیل بازی نکردن با همسالان بپرهیزید.
او را با دیگران مقایسه نکنید و اجتماعی بودن اطرافیانش را به رخ او نکشید.
در کودک احساس امنیت ایجاد کنید و او را از دیگران نترسانید.
از سرزنش کودک گوشه ‌گیر به دلیل بازی نکردن با همسالان بپرهیزید.
به کودک برچسب خجالتی بودن نزنید و اگر سوم شخصی در یک جمع از شما پرسید، آیا کودکتان خجالتی است، بلافاصله پاسخ دهید: خیر، کمی زمان نیاز دارد تا به موقعیت جدید عادت کند.
به کودک مسئولیت ‌های کوچک بدهید و اعتماد به نفس او را تقویت کنید.
رفتارهای مثبت و واقعی در کودک بیابید و آن ها را برجسته کرده و او را تشویق کنید.
در هفته دو بار کودک را به محل بازی کودکان ببرید.
فرزندتان را همان ‌طور که هست، بپذیرید و توقع و انتظار بی‌ مورد و بیش از حد نداشته باشید.
درباره تجربیات خوب فرزندتان با همبازی ‌هایش صحبت کنید.
متناسب با سن و توانایی فرزندتان یکی دو هنر و تردستی به او بیاموزید (نظیر بازی با طناب یا حلقه پلاستیکی). این کار به کودک کمک می ‌کند برای نشان دادن خودش به همسالانش فرصت داشته باشد.
داستان ‌های مفهومی و مشارکتی برای کودک بخوانید.
بازی‌ های دسته ‌جمعی که در آنها بزرگسالان با کودکان مشارکت می ‌کنند، انجام دهید.