چگونه کودک بیش فعال را درمان کنیم؟

احتمالا تشخیص بیش فعالی کودکان کمی دشوار باشد، اما بارزترین علامت آن عدم دقت طفل به حرف های پدر و مادر و جنبش چندان هست. کودکانی که مبتلا به بیش فعالی میباشند نمیدانند که از درمان دارویی برای اضطراب بیش فعالی طفل شان بهره گیری کنند یا سایر روشها.

درمان بیش فعالی

فرزند شما مبتلا به اضطراب بیش فعالی هست. برای اکثر خانواده ها، این جمله یعنی شروع یک سفر طولانی در دنیای داروها. گرچه داروهای بسیارخوبی برای درمان اضطراب بیش فعالی موجود هست که در 80 % کودکان مبتلا به این اضطراب، موثرند. اما شمار زیادی از پدر و مادرها، درمورد عوارض جانبی انها نگرانند و از دکتر می‌خواهند که درمانهای دیگری را برای فرزندانشان درنظر داشته باشند. مهم نیست شما کدام را انتخاب می‌کنید، دارودرمانی و یا روش های دیگر. مهم این هست که فرزندتان آرام زندگی کند و یک زندگی پیروز تر داشته باشد.

درمان دارویی بیش فعالی آری یا خیر؟

برای برخی پدر و مادرها مسئله سن بسیار مهم هست. سونیا، یکی از این والدین میگوید: پسرم فقط 5 سال داشت وقتی که اضطراب بیش فعالی او مشخص شد. من فکر می‌کردم او برای شروع مصرف دارو بسیارکوچک هست.درحقیقت، آکادمی طب اطفال امریکا، با سونیا موافق هست. آن ها اغلب رفتار درمانی را برای سنین زیر 6 سال توصیه میکنند.
پروفسور ریچارد گالاگر «Richard Gallagher» از موسسه ای برای کمبود دقت و اختلالات رفتاری در بیش فعالی در مرکز مطالعات بچه های دانشگاه نیویورک، میگوید: والدین اغلب تقاضا دارند، گذشته از چرخش به سمت دارو، سایر درمانها را نیز مدنظر داشته باشیم و چندین روش کارساز دراین باره وجود دارد. وی والدین را تشویق می‌کند تا به اثرات و عوارض داروها، نگاهی بیندازند.
تغییرات رفتاری، به تنهایی برای بچه هایی که فقط غیر متمرکز و بی دقت میباشند، موثرترند. برای بچه هایی که اغلب صدمه می‌زنند و بیش فعالی در آن ها علامت های زیادی دارد، ترکیبی از هردو روش دارو درمانی و مدیریت رفتار، پیروز تر هست.

دکتر آرزو امیدوارخدا، مرکز مشاوره و روانشناسی و نوروفیدبک

omidvar_arezou

arezou-omidvarkhoda.com

۰۹۳۷۳۶۲۸۸۱۹

آدرس: تهرانپارس، فلکه دوم، خیابان جشنواره، ساختمان پزشکان ابن سینا، طبقه ۲

کمک والدین و آموزگار

والدین و آموزگار کلاس درسی، نقش مهمی را در کمک به طفل، برای یادگیری وی و تشخیص و تنظیم رفتارش دارند. در مورد والدین، این یعنی این که، آن ها اهداف کوچک قابل اداره کردن، به کودکشان بدهند، مانند نشستن سر میز شام برای دست کم ۱۰ دقیقه، گرچه برای دستیابی به آن نیز، پاداشی به وی بدهند. هم‌چنین آموزگار نیز، با ارسال کردن کارت گزارش به خانه و اطلاع به والدین که آیا طفل امروز در مدرسه، به اهداف رفتاری اش رسیده هست یا خیر، کمک بزرگی به والدین خواهند کرد.پسر سونیا هم اکنون ده ساله هست، او می‌گوید، حتی وقتی به مهدکودک می رفت از معلمان او کمک میگرفتم تا کمک کنیم به او تا رفتارش را تغییر دهد. او هر ۲۰ دقیقه برای سه موضوع امتیاز می‌گرفت: نشستن، انجام وظایفش و احترام به دیگران. وقتی این موارد را درست انجام می داد، پاداش اش، صرف زمان اکثر برای کار مورد علاقه اش مثلا تیر اندازی در روزی دیگر بود.همین کار،یعنی، دادن وقت اضافه برای کاری که دوست دارد، کارساز تر از مجازات وی برای رفتار نادرستش، خواهد بود و اکثر کاربرد دارد. درمورد کودکان بزرگتر، یک مربی یا معلم می تواند به انها روش نگه داری کتاب هایشان، کاغذها و یا انجام تکالیف را، تعلیم دهد. دکتر ادوارد هالوور «Edward Hallowell» نویسنده کتاب نتیجه حواس پرتی، میگوید: اگر والدین در مرتب کردن به طفل شان کمک کنند، بسیار کارساز تر از این هست که تنها گوش زدش کنند. زیرا در این صورت اکثر شبیه عیب جویی هست.

خواب

برای کودکان مبتلا به اضطراب بیش فعالی، بستن چشمان به اندازه کافی یک روش مفید برای تغییر بازی هست. تحقیقات نشان داده هست که، تنها یک نیم ساعت خواب اضافه، می تواند به بازرسی تکانشگری و بیقراری آن ها کمک کند. پروفسور مارک استین « Mark Stein» متخصص بیش فعالی از بیمارستان کودکان سیاتل، میگوید: شمار زیادی از این کودکان، به اختلالات خواب نیز دچار میباشند و هر یک از این موارد دیگری را تشدید میکند.
یکی از معمول ترین دشواری های خواب در کودکان مبتلا این هست که آن ها نمیتوانند آرام بگیرند و به خواب بروند. درنتیجه، به علت خستگی ناشی از کمبود خواب، صبح روز بعد با علامت های بیشتری از این اضطراب بیدار خواهند شد. به همین علت، برخی پزشکان، توصیه داروهای خواب آوری مانند ملاتونین را به خانواده ها می‌دهند.
برای همین و به منظور جلوگیری از تجویز داروی خواب آور در کودکان، بهتر هست والدین یک برنامه، برای خواب مفید، راه انداخته و طفل را به آن عادت دهند. این برنامه می‌تواند شامل:

• داشتن یک زمان خواب اثبات، حتی در تعطیلات پایان هفته
• خنک و تاریک نگه داشتن اتاق خواب.
• آرام کردن فضا.

مشاهده هر گونه صفحه نمایشی، ازهرنوع گذشته از خواب را ممنوع کنید. رایانه، تلویزیون، گوشی و بازیهای ویدئویی را خارج از اتاق خواب نگه دارید. در نتیجه فرزندتان وسوسه یا مضطرب نخواهد شد.
ما مراحل گذشته از خواب را به 10 مورد تقسیم کردیم: مانند، دوش گرفتن، لباس خواب پوشیدن، نیم ساعت مطالعه و … . پسرم قبلا واقعا با خواب دشوار داشت اما قرار دادن این روال برای خوابیدن کمکش کرد.

تمرینات ورزشی

مطمئن شوید که فرزندتان، فرصت های زیادی برای دویدن و بازی داشته باشد «گرچه در زمان مناسب». مطابق برخی یافته های جدید، با ۳۰ دقیقه ورزش هرروز، بچه های مبتلا به اضطراب بیش فعالی ، می‌توانند تمرکز کنند و افکارشان را بهتر سازماندهی نمایند . آلیس، مادر یکی از بچه های مبتلا، این مسئله را تآئید کرده میگوید: پسرم تمرکز خیلی خوبی نداشت.
اما عاشق شناکردن هست. او از احساس جریان آب روی پوستش بسیار لذت میبرد و اغلب وقتی از استخر برمی گردد، آرام تر هست. چنانچه فرزندتان می‌خواهد به ورزش های سازمان بندی شده، که احتیاج به میزان کردن تمرکز دارد، مانند بیس بال یا تنیس، بپردازد، بدانید که بسیار بهتر خواهد بود و وی را تشویق کنید.
گذشته از شروع دارو درمانی، شمار زیادی از بیماران من، بی فایده و بدون هدف تنها به دنبال توپ می دوند، ولی دارو درمانی این جا کمک می‌کند تا بهتر نقش بازی کرده و یک عضو مفید برای تیم شان باشند.

مدیتیشن و تمرکز حواس

خط جدیدی برای تحقیقات در این اساس باز شده هست و آن، کاوش و جستجو در باره چطور تمرکزکردن هست. یعنی یادگیری این که چطور حواس خود را جمع نگه داریم، اطلاع خود را بالاببریم و تمرین خویشتنداری کنیم به وسیله نفس های عمیق کشیدن و مدیتیشن. این کارها ممکن هست به مدیریت علامت های بیش فعالی کمک کند
در این اساس، یک مطالعه کوچک نشان داده هست که، وقتی والدین و طفل مبتلا به اضطراب بیش فعالی انها، با یکدیگر، به مدت 8 هفته تمرین مدیتیشن و تمرکز حواس داشته باشند، بچه های آن ها علامت های کمتری خواهند داشت.