درباره کودکان فقیر، کلمات کمتری می‌دانند

کودکانی که در خانواده های فقیر زندگی می کنند، در سن ورود به مدرسه، بیش از یک سال از هم سالان خود در خانواده های متوسط و ثروتمند در شناختن واژگان عقب تر هستند. با این حال، با خواندن روزانه برای کودکان و بردن آن ها به کتابخانه، می توان این جاماندگی را تا اندازه ای جبران کرد.


نتایج یک پژوهش جدید بر روی ۱۲ هزار و هفتصد کودک ۵ ساله بریتانیایی، نشان می دهد کودکانی که در خانواده های فقیر به دنیا می آیند، به دلایل گوناگون، در هنگام ورود به مدرسه، نسبت به هم سالان دیگر خود، توانایی های آموزشی کمتری دارند و به همین دلیل در طول سال تحصیلی با مشکلات آموزشی بیشتری روبرو خواهند بود.

بنیاد ساتن (Sutton Trust) که این پژوهش را انجام داده یکی از دلایل جاماندن کودکان خانواده های فقیر از دیگران را بی سوادی یا کم سوادی پدر و مادرها در این خانواده ها می داند. افزون براین، کودکان این پدر و مادرها، ساعت خواب و بیداری و برنامه منظمی برای زندگی ندارند و در بسیاری از موارد تنها با پدر و یا مادر خود زندگی می کنند.

با همه این تفاوت ها و جاماندگی کودکان فقیر از همسالان شان حتی پیش از این که سن مدرسه برسند، خواندن روزانه و منظم برای کودکان، می تواند فاصله ها را کمتر کند. نتایج این پژوهش نشان می دهد، توانایی خواندن و دایره واژگان کودکان فقیری که هر روز کتابی برای شان خوانده می شود و به طور مرتب به کتابخانه می روند، در مقایسه با کودکان خانواده های متوسط و ثروتمند تفاوت کمتری دارد.

بنیاد ساتن، پس از انتشار نتایج این پژوهش، از دولت انگلستان خواسته تا از تصمیم خود برای افزایش برنامه های آموزشی رایگان برای همه کودکان ۳ و ۴ ساله کشور از ۱۲/۵ ساعت به ۱۵ ساعت در هفته دست بردارد و به جای آن، ۲۵ ساعت در هفته برای کودکانی که در اثر فقر خانواده از رشد توانایی های خود بازمی مانند، برنامه های آموزشی رایگان تدارک ببیند. این بنیاد هم چنین از دولت خواسته است تا برای پدران و مادران این کودکان کلاس های آموزشی برگزار کند تا نسبت به رشد توانایی های فرزندانشان حساس تر شوند.