آموزش به کودکان ناشنوا، اهمیت زبان اشاره

برای جهت دادن به این موضوع، فدراسیون از اعضای خود خواسته تا یک دادخواست اینترنتی به نام سند دوران جدید را امضا کنند. درخواستی که تصمیمات کنگره میلان در سال ۱۸۸۰ درباره ممنوع بودن استفاده از زبان اشاره را در برنامه های آموزشی به کودکان ناشنوا را رد می کند. درست ماه سپتامبر ۱۲۰ سال پیش (سال ۱۸۸۰) بود که آموزگاران و کارشناسان آموزش به ناشنوایان از کشورهای مختلف در شهر میلان ایتالیا، نشستی تشکیل دادند تا درباره این بخش از جامعه تصمیم گیری کنند.


آن ها پس از پنج روز گفت و گو، به کار گیری زبان شفاهی در آموزش به کودکان ناشنوا را بر استفاده از زبان اشاره که با حرکت دست ها انجام می شود، ترجیح دادند. آن ها بیانیه ای منتشر کردند و این تصمیم را به همراه موضوع های دیگر تصویب کردند. ممنوع بودن مشارکت افراد ناشنوا در تصمیم گیری‌های اجتماعی و سیاسی و محروم شدن ناشنوایان از برخورداری از یک زندگی فرهنگی و هنری و تلاش برای رشد توانایی های شخصی شان نتیجه تصمیم های این کنگره بود.

از آن زمان تاکنون، استفاده از زبان شفاهی، در دستور کار مدرسه های ناشنوایان در کشورهای اروپایی و ایالات متحده آمریکا قرار گرفت. حالا، با گذشت بیشتر از یک قرن از کنگره ای که به نام کنگره ۱۸۸۰ میلان مشهور شده، فدراسیون جهانی ناشنوایان مردم دنیا را برای تغییر این قوانین، به یاری طلبیده است. در این دادخواست از همه ملت ها و مردم جهان خواسته شده تا تاریخ را بیاد آورند و اطمینان حاصل کنند که برنامه های آموزشی به همه زبان ها که شامل زبان اشاره می شود و همه شیوه های برقراری ارتباط بین افراد احترام می گذارند و آن ها را می پذیرند. سند دوران جدید برای نخستین بار در بیست و یکمین کنگره بین المللی آموزش ناشنوایان در ونکوور کانادا در جولای سال ۲۰۱۰ مطرح شد. صدها نفر نیز این سند را امضا کردند.