درمان بیماری فارنژیت در کودکان

فارس: یک فوق‌تخصص عفونی کودکان گفت: اگر فارنژیت میکروبی در کودکان به موقع تشخیص و درمان نشود، تنگی یا گشادی دریچه میترال قلب را در سنین ۱۸ یا ۱۹ سالگی برای کودک به وجود می‌آورد.

ثمیله نوربخش فارنژیت را یکی از شایع‌ترین عفونت‌های دستگاه تنفسی فوقانی در کودکان دانست و اظهار داشت: این عفونت به واسطه ‌‌میکروب‌ها ایجاد می‌شود.

وی افزود: زمانی که حلق متورم و التهاب پیدا کند، منجر به اختلال بلع و احساس درد در کودک می‌شود که به آن فارنژیت گفته می‌شود؛ اعلام درد در کودکانی که در سنین بالا قرار دارند، راحت‌تر است اما برای کودکانی که در سنین پایین‌تری قرار دارند، فارنژیت فقط با معاینه قابل تشخیص است.

این فوق تخصص عفونی فارنژیت را دارای ۲ نوع ویروسی و میکروبی دانست و گفت:‌ نوع ویروسی این بیماری بیشتر در سنین پایین و در فصول سرد سال ظاهر می‌شود؛ این نوع از فارنژیت به درمان اختصاصی احتیاج ندارد.

وی در ادامه فارنژیت میکروبی که به آن «استرپتوکوک» می‌گویند را خطرناک دانست و اظهار داشت: این نوع از فارنژیت در بعضی از کودکان موجب عوارضی نظیر روماتسم حاد مفصلی می‌شود، از این رو باید این بیماری به موقع تشخیص داده شود. اگر در فاصله زمانی ۱۰ روز به بیماری رسیدگی نشود، عوارض خطرناکی نظیر تنگی یا گشادی دریچه میترال در سن ۱۸ یا ۱۹ سالگی به وجود می‌آورد.

وی با بیان اینکه این بیماری در سنین ۵ تا ۱۵ سال دیده می‌شود، گفت: این بیماری با درد و تب همراه نیست و تنها با معاینه تشخیص داده می‌شود، اگر کودک به طور ناگهانی با وجود اینکه سرما هم نخورده باشد تب،‌استفراغ و ‌دردشکم پیدا کرد باید فوراً به پزشک مراجعه شود؛ این وضعیت نشان دهنده فارنژیت میکروبی است.

نوربخش ادامه داد: در فارنژیت میکروبی یا استرپتوکوک وجود چرک در گلو همیشگی نیست و شاید ۳۰ درصد از کودکان چرک در گلو داشته باشند.

وی گفت: شیوع این بیماری در مدارس و مهد‌های کودک بیشتر است و انتقال میکروب از فرد به فرد دیگر مهمترین راه ابتلا به فارنژیت میکروبی است؛ فردی که این میکروب را در حلق خود داشته باشد موجب آلوده شدن فردی که با او تماس داشته می‌شود؛ رعایت بهداشت فردی و عدم تماس با فرد مبتلا در پیشگیری از ابتلا شدن به این بیماری مؤثر است.

این فوق تخصص عفونی تزریق پنی‌سیلین را تنها راه درمان این بیماری در کودکان دانست و افزود: پنی‌سیلین به مدت ۴ هفته در خون باقی می‌ماند تا از اثرات تخریبی بیماری جلوگیری کند.