بستن بند کفش کودک، نحوه آموزش

همدردی: پدری می‌گوید: «هر وقت که می‌بینم بند کفش پسرم باز است، می‌خواهم آب بشوم و به زمین فرو بروم. می‌خواهم بدانم که آیا باید او را وادار به بستن بند کفشش کنیم، یا اینکه بگذاریم او همین‌طور با وضع نامرتب بیرون برود. او ممکن است این‌طور خوشحال باشد، اما آیا این می‌تواند دلیلی بر این باشد که ما مسئولیت را به کودک خود یاد ندهیم؟»

بهترین کار این است که آموزش مسئولیت و بستن بند کفش را دو مورد جدا از هم در نظر بگیریم و آنها را به یکدیگر پیوند ندهیم، بهتر است با خرید یک جفت کفش راحتی یا بستن بند کفش کودک، بدون تفسیر، از بحث و گفتگو بپرهیزیم.

می‌توان خاطر جمع بود که دیر یا زود، کودک خودش بستن بند کفشش را یاد خواهد گرفت.

کودکان وقتی به مدرسه می‌روند، نباید مثل اشراف زاده ها لباس‌ پوشیده باشند. آنها نباید مدام نگران تمیز نگهداشتن لباس هایشان باشند. کودک باید آزاد باشد که بدود، بپرد، توپ‌بازی کند و این موارد بر تمیز ماندن لباس‌های او ارجحیت دارد.

وقتی کودک با لباسی کثیف از مدرسه باز می‌گردد، مادر می‌تواند بگوید:

به نظر می‌رسد که امروز حسابی سرت شلوغ بود. اگر می‌خواهی لباسی عوض کنی، برو گنجه را باز کن، آنجا لباس تمیز هست.» هیچ کمکی نخواهد بود اگر به کودک بگوییم شلخته و در هم و برهم است، کثیف به نظر می‌رسد، و یا اینکه ما از شستن و اتو زدن لباس‌های او جانمان به لب رسیده است.

این گفته‌ها هیچ سودی ندارند. اگر واقع گرایانه برخورد کنیم، نباید انتظار داشته باشیم که کودک بازی‌گوشی خود را بر پاکیزگی مقدم بشمارد. در عوض ما این گونه حساب خواهیم کرد که لباس‌های کودکان مدت کوتاهی تمیز می‌مانند و خیلی زود کثیف می‌شوند.

به جای اینکه ده‌ها جور موعظه درباره ی پاکیزگی برای کودک ایراد کنیم، بهتر است که چند دست لباس ارزان‌قیمت و بادوام برای او بخریم تا از این طریق سلامت روحی‌اش را بیشتر تأمین کرده باشیم.