داروی بیهوشی در سزارین، عارضه‌ای هم دارد؟

ایسنا: پژوهشگران کشور، جایگزین پرمصرف‌ترین داروی بیهوشی در سزارین را بررسی کرده و دریافتند: داروی «پروپوفول» ضمن نرمی رحم در زمان خروج جنین، تاثیر سوئی بر آپگار نوزاد ندارد.

به گزارش سرویس پژوهشی ایسنا، منطقه دانشگاه علوم پزشکی تهران، بیشترین دارویی که در سزارین جهت القاء بیهوشی به کار می‌رود، تیوپنتال سدیم است، اما در مواردی که تیوپنتال سدیم منع مصرفی داشته باشد، باید داروی جایگزین دیگری که حداقل اثر را روی آپگار نوزاد و حداکثر انعطاف را بر روی رحم در زمان خروج جنین داشته باشد، انتخاب کرد.

پژوهشی با هدف بررسی اثر بیهوشی با پروپوفول به عنوان داروی جایگزین تیوپنتال سدیم و تأثیر آن بر روی آپگار نوزاد و میزان نرمی رحم در جراحی سزارین توسط دکتر محمد علیپور، استادیار گروه بیهوشی از دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد و همکارانش انجام شد.

این مطالعه کارآزمایی بالینی بر روی ۶۰ زن باردار مراجعه‌کننده به زایشگاه بیمارستان‌های دانشگاهی شهر مشهد که لزوم انجام سزارین را داشتند، انجام شد. افراد به‌طور تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. به یک گروه پروپوفول ۲.۵-۲ میلی گرم به‌ازای هر کیلوگرم وزن بدن و به یک گروه تیوپنتال سدیم ۵ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن تجویز شد. سپس شاخص‌هایی نظیر علائم حیاتی قبل و بعد از اینداکشن، آپگار نوزاد، میزان رضایت جراح در زمان خروج جنین، میزان انبساط رحم و میزان خونریزی حین عمل بررسی شد. داده‌ها پس از گردآوری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۱۴) و آزمون‌های آماری تی، من ویتنی، کای اسکوئر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته‌ها حاکی از آن است که دو گروه از نظر علائم همودینامیک حین عمل، آپگار نوزاد و میزان هماتوکریت‌ بعد از عمل تفاوت معنی‌داری نداشتند. در بین دو گروه از نظر رضایت‌مندی جراح در زمان خروج جنین تفاوت معناداری وجود داشت و در گروه پروپوفول نتایج بهتر بود. دو گروه از نظر نرمی رحم قبل از تجویز اکسی توسین تفاوت معناداری داشتند به‌طوری‌که در گروه پروپوفول، حالت خمیری و نرمی رحم بیشتر بود اما پس از تجویز اکسی توسین در دقایق ۵، ۱۰ و ۱۵ بین دو گروه تفاوت معناداری وجود نداشت.

نتایج این پژوهش نشان داد: پروپوفول داروی بیهوشی‌دهنده مناسبی است که می‌تواند جایگزین مناسبی برای تیوپنتال در موارد لزوم شود. این دارو نرمی مناسبی برای رحم در زمان خروج جنین ایجاد کرده و روی آپگار نوزاد اثر سویی ندارد. پاسخ‌پذیری رحم به اکسی توسین را نیز کاهش نداده و همچنین از نظر علائم همودینامیک وضعیت نسبتاً ثابتی را ایجاد می‌کند.