برخورد والدین با کودکان، نکات مهم

نی نی بان: والدین به علل مختلف، فشارهای زیادی را متحمل می‌شوند. با مطالعه این راه‌های ساده و عمل به آن‌ها می‌توانید مقدار قابل‌توجهی از این استرس را کاهش دهید.

1. بین چیزهایی که می‌توانید تغییر دهید و آن‌هایی که غیر قابل تغییر‌ند، تفاوت بگذارید. زمان و انرژی خود را روی چیزهایی که نمی‌توانید تغییرشان دهید، صرف نکنید و به جای آن بر چیزهایی که رویشان کنترل دارید تمرکز کنید.

2. به نگرانی و مشکلات‌تان نگاه کنید. بدترین اتفاقی که رخ خواهد داد چیست؟ در بدترین حالت، آیا آن‌قدر اهمیت دارد که برای آن استرس داشته باشید؟ شاید اصلا آن یک مشکل نباشد.

3. به خاطر بسپارید که کودکان بد نیستند. آن‌ها تنها گاهی طوری رفتار می‌کنند که شما نمی‌پسندید. اگر رفتار کودک را پسندیدید، به خود و کودک‌تان تبریک بگویید.

4. تمام رفتارها معنی خاصی دارند. تنها به رفتارهایی که او انجام می‌دهد، یا نمی‌دهد و باعث ناراحتی شما می‌شود، توجه نکنید. به شرایطی که منجر به این رفتار شد بیاندیشید. از خود بپرسید که کودک شما چه احساسی دارد؟ آیا رفتار او علتی دارد؟ احتیاجات او چیست؟ شاید به نتیجه‌ برسید. اگر علت مشکلات را بدانید، آن‌ها را به سادگی حل خواهید کرد.

5. قبل از این‌که نسبت به رفتاری عکس‌العمل نشان دهید، چند ثانیه برای آرام کردن خودتان وقت بگذارید و درباره کلماتی که می‌خواهید بیان کنید و همچنین بازتاب آن فکر کنید. به شکل شگفت‌انگیزی با 10 تا 12 ثانیه سکوت می‌توان موقعیتی انفجاری را به شرایطی آرام تبدیل کرد.

6. فعالیت‌های روزانه خود را سبک‌تر کنید. وظایف را اولویت‌بندی کنید. به احتیاجات خود و فرزندتان اهمیت دهید. آیا واقعا مهم است که لباس‌های کودک‌تان اتو نشود؟ آیا واقعا رفتن امروز شما به فروشگاه ضروری است؟ مهم‌ترین چیزهایی که امروز باید انجام دهید، چیست؟

7. اگر رفتار خاصی وجود دارد که دوست دارید در فرزندتان مشاهده کنید، به جای آن‌که آن را مدام به کودک خود گوشزد کنید، خود الگوی او شوید و آن را مدام به خودتان بگویید. کودکان آنچه را می‌بینند و می‌شنوند، تقلید می‌کنند.

8. فعالیت‌های خانودگی خود را متناسب با سن فرزندتان ترتیب دهید تا استرس شما کاهش یابد. کودک 3 ساله شما تمایلی به نشستن در کافی شاپ و رفتن به تئاتر و رستوران به مدت دو ساعت ندارد. یک گردش در کتابخانه کودکان یا پارک شاید ایده بهتری باشد.

9. کودکان «بزرگسالان کوچک» نیستند. احتیاجات و انتظارات‌شان مشابه بزرگسالان نیست و قادر نیستند درباره هر چیزی تصمیم بگیرند. بنابراین به یاد داشته باشید که با کودکان، مثل خودشان برخورد کنید. آن‌ها بیشتر از همه به عشق و راهنمایی شما احتیاج دارند.