جملات ویرانگری که نباید به کودکان گفت (۲)

نی نی بان: یک روز بعدازظهر من سعی داشتم به ۲ کار همزمان با هم رسیدگی کنم. در حالی که در آشپزخانه در حال پختن غذا بودم، سعی داشتم کارهای اداری خود را نیز انجام دهم. اما هزار بار توسط کودکم از کار متوقف شدم. او یک بار از من اسنک می‌خواست، بار دیگر درباره غذایی که درست می‌کردم سوال می‌کرد یا این که چرا آسمان آبی است و گل سبز نیست.

هیج چیز در آن روز نمی‌توانست عصبانیت مرا کاهش دهد.

من در حالی که بسیار عصبانی بودم سر کودکم فریاد زدم: «کافی است، برو بیرون، انقدر من را آزار نده.» ناگهان چشم‌های کودک 2 ساله‌ام گرد شد و از شدت ناراحتی دستش را میان لبانش گذاشت و رفت. درست همان لحظه بود که آرزو کردم کاش آن کلمات را به او نمی‌گفتم.

همه ما گاهی اشتباه می‌کنیم و موجب ناراحتی کودکانمان می‌شویم، اما با روش‌هایی می‌توان ناراحتی خود و آنها را کاهش داد. ما در اینجا آنچه بیشتر پدر و مادرها به اشتباه به فرزندان خود می‌گویند را برایتان آورده‌ایم. شما نیز سعی کنید از گفتن آنها به فرزندتان خودداری کنید.

«این کار انجام بده وگرنه...»

تهدید معمولا نتیجه عصبانیت والدین است که به ندرت روی کودکان تاثیر می‌گذارد. ما کودکانمان را تهدید می‌کنیم: «این کار را انجام بده در غیر این صورت... » یا «اگر این کار را تکرار کنی، تنبیه‌ات می‌کنم.» متاسفانه باید بگوییم که تهدید دیر یا زود قدرت خود را از دست خواهد داد. و ثابت شده که روشی غیر موثر در تغییر رفتار کودکان است.

هر چه کودک کوچک‌تر باشد، زمان بیشتری نیاز است تا چیزی را یاد بگیرد. تحقیقات نشان داده که احتمال تکرار اشتباهات در کودکی 2 ساله 80% است و مهم نیست ک شما چه روشی را برای آموزش او به کار گرفته‌اید.

این موضوع حتی برای کودکان بزرگتر نیز صادق است، بنابراین سعی کنید به جای تهدید کلامی، شرایط را برای رفتاری درست فراهم کنید.

«بگذار پدرت به خانه بیاید، آنوقت... »

این روش نوع دیگری از تهدید است. شما باید بتوانید شرایط را به تنهایی و در همان لحظه کنترل کنید. این نوع روش‌ها که به بعد موکول می‌شود، نتیجه‌ای نخواهد داشت. تا زمانی که پدر به خانه بیاید کودک اشتباه خود را فراموش خواهد کرد.

این روش نه تنها قدرت شما را از بین می‌برد و باعث می‌شود کودکتان با خود بگوید: «برای چه باید به حرف مادرم گوش دهم وقتی هیچ کاری نمی‌کند.» بلکه همسرتان را در مقابل کودکتان ترسناک جلوه خواهد کرد.

«عجله کن»

زمانی که شما دست به سینه مقابل کودکتان ایستاده‌اید و این جمله را مدام به او می‌گویید، تنها باعث می‌شود که او از این که شما را منتظر نگه داشته، احساس گناه کند و ناراحت شود. اما این احساس او را وادار به سریع‌تر شدن نمی‌کند.

این اتفاق هر روز در خانه ما می‌افتاد و من از این که آخرین صحنه‌ای که کودکم قبل از رفتن به مدرسه می‌دید چهره عصبانی من بود، نفرت داشتم. (برای مثال زمانی که هنگام خروج از خانه از من جوراب‌هایش را می‌خواست.) بنابراین با خود قراری گذاشتم که دیگر عصبانی نشوم. حالا به جای عصبانیت، سعی می‌کنم شرایطی آرام فراهم کنم و خود به کارها سرعت بخشم.

«آفرین، تو بهترینی»

چه چیزی درباره تحسین کردن اشتباه است؟ تعریف مثبت یکی از تاثیرگذارترین ابزارهایی است که والدین دارند. مشکل زمانی به وجود می‌آید که این تعریف‌ها مبهم و بی‌رویه است. زمانی که در جواب هر کار کوچک فرزندتان، از خوردن شیر گرفته تا نقاشی کشیدن، به او می‌گویید «آفرین»، در واقع ارزش این کلمه را پایین می‌آورید طوری که دیگر شنیدن این کلمه برای آنها هیچ ارزشی ندارد.

برای این که از شر این عادت خلاص شوید:

· تنها او را برای کارهایی که احتیاج به تلاش دارد، تحسین کنید. نوشیدن یک لیوان شیر یا نقاشی کردن، تلاش زیادی نمی‌خواهد. (البته اگر کودکتان آنها را هر روز انجام می‌دهد.)

· به جای این که به او بگویید: «آفرین» از تعریف و تمجیدهای خاص استفاده کنید: «چه رنگ روشن و زیبایی را برای خانه نقاشی‌ات انتخاب کرد.» یا «من نقاشی که از روی داستانی که دیروز برایت خوانده بودم کشیدی را دیدم.»

· به جای کودکتان، رفتار او را تحسین کنید. «تو همان طور که من خواستم، آرام بودی تا من کارهایم را تمام کنم.»

این توصیه مهم را به خاطر بسپارید: «پیوسته دست به کاری بزنید که بچه ها پی ببرند، دوستشان دارید.»