آیا ما بچه دار خواهیم شد یا نه؟

احتمالا در ۱۵ سال گذشته در هیچ موردی از شاخه های علم پزشكی در ایران به اندازه نازایی در تلویزیون و سایر رسانه‌ها صحبت نشده است.

روزنامه سلامت: احتمالا در ۱۵ سال گذشته در هیچ موردی از شاخه‌های علم پزشكی در ایران به اندازه نازایی در تلویزیون، رادیو، روزنامه ها و مجلات صحبت نشده است. همه مشتریان رادیو و تلویزیون و ...، آی وی اف و میكرواینجكشن را با همین لفظ فرنگی آن می شناسند.

بیماران از پزشكان خود درباره سلول های بنیادی كه ربطی به نازایی ندارند می پرسند. همه اینها نشان از انتقال اطلاعات گاه بسیار فنی و تخصصی دارد كه البته در جای خود خوب است اما هنوز بسیاری از مشكلات و سوالات بیماران كه گاه سوالاتی بسیار ساده هستند، برای آنها روشن نیست.

نوشته هایی كه در پی خواهد آمد سعی دارد مسأله نازایی، امكانات تشخیصی و درمانی آن را همان گونه كه در ایران و همین حالا موجود است، به ساده ترین و روشن ترین شكل ممكن مطرح كند.

احتمالا مهم ترین سوالی كه در ذهن یك زوج مطرح می شود این است كه آیا ما بچه دار خواهیم شد یا نه؟ اینكه تعریف یك بیماری چیست سوال اول است. یعنی در واقع به چه كسی می گوییم فلان بیماری را دارد.

در نازایی برای یك متخصص جواب این سوال ساده و روشن، است: در هر زوجی كه در مدت یك سال حاملگی رخ ندهد نازایی مطرح است اما این جواب به این صورت به خصوص وقتی از طریق یك رسانه مطرح شود مشكلاتی به همراه دارد در ضمن اینكه پاسخ روشنی هم برای مردم عادی نیست.

مردم به طور طبیعی ممكن است بپرسند چرا یك سال؟ چرا شش ماه نه؟ چرا دو سال نه؟ چرا دو ماه نه؟ آیا منظور این است كه اگر زوجی سه ماه است كه ازدواج كرده اند و بچه دار نشده اند و اتفاقا پای تلویزیون هم نشسته اند، سراغ پزشكی نروند و فعلا ۹ ماه صبر كنند؟ این اشكال از اینجا نیز ناشی می شود كه ممكن است مردم، تلویزیون و رادیو و روزنامه و مجله را به جای پزشك واقعی خود بگیرند و طبق دستورها و نظرات پخش شده عمل كنند.

در حالی كه رسانه جای پزشك را نمی گیرد بلكه میانجی میان پزشكان و بیماران است. زخم معده را نمی توان از پشت تلویزیون درمان كرد. كمردرد با توصیه های یك روزنامه، خوب نخواهد شد زیرا نمی توان همه بیماران را یكسان فرض كرد و یك دستور مشابه از پشت تلویزیون و یا رادیو و یا از روزنامه صادر كرد. مورد نازایی هم مستثنا نیست.

در واقع وقتی یك پزشك می تواند بگوید كه شما تازه سه ماه است كه می خواهید بچه دار شوید و نشده اید و فعلا چند ماه دیگر صبر كنید كه ابتدا زوج را ببیند، سوالاتی از آنها بكند، معایناتی انجام دهد و بعد به این نتیجه برسد كه ظاهرا مشكلی نیست و كمی صبر كنید.

در حالی كه اگردر همان ملاقات اول با پزشك حتی اگر یك ماه از ازدواج زوج گذشته باشد، معلوم شود كه مثلا شوهر در نوجوانی عملی روی بیضه ها داشته است، صبر كردن معنی ندارد.

زیرا احتمال اینكه مشكلی در شوهر وجود داشته باشد، كم نیست و همان موقع می‌توان بررسی ها را شروع كرد. یا مثلا اگر خانم علایمی از اختلالات هورمونی داشته باشد، مثلا اختلال پریود و پرمویی و چاقی، احتمالا اختلال تخمك گذاری هم دارد.

همین مانع حامله شدنش می شود و بعید است چند ماه صبر كردن چیزی را تغییر دهد، بنابراین بهتر است بررسی ها و آزمایش ها انجام شود. مثال دیگر خانمی است كه در سن ۳۸سالگی ازدواج كرده است (اتفاقی كه در عصر حاضر در همه جای دنیا بسیار بیشتر از گذشته رخ می دهد یعنی ازدواج در سنین بالا.)

اگر حتی یك ماه بعد از ازدواجش هم برای حامله نشدن مراجعه كند لازم است همه بررسی ها سریع انجام شود. امروزه حتی اگر زوجی مشمول هیچ كدام از مثال های بالا نباشند و فقط نگران باشند و بعد از چند ماه از بچه دار نشدن به متخصص مراجعه كنند و بگویند ما نگرانیم كه نكند بچه دار نشویم، باز هم درست این است كه بررسی از نظر امكان حاملگی در موردشان انجام شود.

خلاصه اینكه نمی توان پای تلویزیون نشست و بر طبق گفته‌های صحبت كننده یك سال صبر كرد و اگر حاملگی رخ نداد به پزشك مراجعه كرد. امروزه می گویند هر كه ازدواج كرد به پزشك مراجعه كند، خواه برای مسأله حاملگی، خواه برای پیشگیری از حاملگی. اما حالا چرا یك سال اگر زوجی بچه دار نشوند باید به عنوان مورد نازایی بررسی شوند و نه دو ماه و نه دو سال.