مدرسه رفتن کودکان، مهارت‌های لازم

تبیان: منصفانه نیست کودک خود را در زمانی که آماده نیست به مدرسه بفرستید. رفتن به مدرسه برای کودکان یک واقعه " شتاب دهنده " است و اگر آن لذت نبرد به احتمال زیاد احساس طرد شدگی خواهد کرد.

با آماده ساختن کامل کودک برای مدرسه، می توانید بیشترین شانس ممکن را برای لذت بردن از مدرسه به او بدهید. برای اینکه کودک شما از وقتی که در مدرسه می گذراند سود ببرد باید مهارت‌های پایه ای معینی را قبلاً به دست آورده باشد.

فهرستی از مهارت هایی که شما باید سعی کنید کودکتان قبل از ورود به مدرسه آنها را به دست آورد بدین شرح است:

مهارت های اجتماعی

• در کارهای کوچک منزل کمک می کند و می تواند وظایف ساده را به انجام برساند.

• توانایی مشارکت را دارد.

• هنگام بازی با گروه کوچکی از دوستانش کاملاً احساس راحتی می کند.

• می تواند کارهای شخصی خود مثل شستن و خشک کردن دست هایش را انجام دهد.

• وقتی یک فعالیت جدید پیشنهاد می شود آمادگی مشارکت در آن را دارد.

• وقتی به او دستور العمل انجام کاری را می دهید با خوشحالی از آن پیروی می کند.

مهارت های جسمانی

• از عهده بستن دکمه ها، زیپ ها و بند کفش هایش بر می آید.

• می تواند بازی هایی که با انگشت انجام می شود انجام دهد، قادر است چیزی را با قیچی ببرد، می تواند سایر کارهای کوچک را که نیازمند مهارت دست ها است انجام دهد.

• می تواند یک توپ را بگیرد و پرتاب کند.

• می تواند با هر پا چند قدم بجهد.

• بدون دلیل بی قرار یا بی تفاوت نمی شود.

• می تواند دست چپ خود را از روی سر به شانه سمت راست برساند و برعکس.

مهارت های ذهنی

• می تواند راجع به واقعه ای که اخیراً رخ داده است به طور قابل فهم و تا حدی روان صحبت کند.

• از داستان ها لذت می برد و قادر است بدون ورجه و ورجه کردن زیاد به آنها گوش دهد.

• رنگ ها را می شناسد و نام آنها را می داند.

• نام خانوادگی ، نشانی و شماره تلفن منزل خود را می داند.

• از نظر تلفظ لغات، ادای کلمات و ساختن جملات نسبتاً روان است.

•تعدادی شعر و آواز کودکان را حفظ کرده است.

•به خواندن تمایل دارد و به کتاب ها و سایر مطالب خواندنی علاقه نشان می دهد. اگر فقط به داستان های مصور علاقه داشته باشد نیز کافی است.

•داستان های مورد علاقه اش را می تواند به صورت کلی به یاد آورد.

حال باید بدانیم که چگونه به کودک خود کمک کنیم مدرسه را دوست داشته باشد. در قسمت اعظم سال های خردسالی جهت گیری کودک شما به سوی منزل بوده و اکثر علایق او محدود به نزدیکی یا داخل منزل می باشد.

یکی از راه های تشویق کودکتان به حداکثر بهره برداری از تمامی فرصت های یادگیری موجود در مدرسه، افزایش علاقه او به خود مدرسه است. راه های ساده ای برای تقویت نگرش مثبت نسبت به مدرسه وجود دارد.

کودکان پرورش یافته در خانواده هایی که والدین آن معتقدند کودکی بایستی یک دوره بی خیالی کامل در زندگی باشد معمولاً از هرگونه فعالیت مشابه کار کردن نفرت دارند. اینگونه بچه ها مدرسه را تا جایی که فقط برای بازی کردن باشد دوست دارند ولی همین که به کلاس های بالاتر می روند از مدرسه بدشان می آید.

بنابراین نتیجه می گیریم که واداشتن کودک به انجام کارهای ساده، مسئولیت دادن به او، تکیه بر بازی های تخیلی و خلاق، و دادن تکالیف ساده یادگیری و حافظه ای به کودکتان کمک می کند مدرسه را خیلی پیشتر دوست داشته باشد و در آنجا شکوفا شود.

احتمالاً رفتن به مهد کودک و آمادگی سازگاری با مدرسه را آسانتر می کند. مسلماً کودکانی که از نظر جسمی و فکری آگاهی مدرسه رفتن را پیدا کرده اند نگرش مطلوبتری نسبت به مدرسه دارند تا کودکانی که هیچگونه آمادگی برای کلاس های نخست خود ندارند.

نگرش خود شما به یادگیری، آموزش و مطالعه تأثیر شگرفی بر نگرش کودک شما به مدرسه، دروس مختلف و آموزگاران دارد اگر می خواهید کودکتان از مدرسه لذت ببرد و حداکثر استفاده را از آن بنماید، داشتن یک نگرش مثبت کاملاً ضروری است.

پی بردن به جو احساسی مدرسه و تأثیر نگرش های آموزگار و نوع انضباط حاکم بر مدرسه از جانب شما حائز اهمیت فراوان است. آموزگارانی که با شاگردان خود رابطه خوبی دارند و از انضباط بدون تبعیض و همراه با دموکراسی استفاده می کنند، شاگردان خود را به دوست داشتن مدرسه تشویق می کنند.

روابط بین آموزگار و شاگرد اهمیت ویژه ای در میزان علاقه کودک به مدرسه دارد کودکی که با نگرش منفی نسبت به آموزگاران که در محیط منزل به او منتقل شده است، به مدرسه می آید احتمال اینکه پیشرفت خوبی داشته باشد بسیار کم است، زیرا نگرش او نسبت به تمام آموزگاران نامطلوب خواهد بود.

در این شرایط احتمال اینکه کودکتان مدرسه را دوست داشته باشد اندک است. پس بیائید با آماده کردن فرزندانمان برای رفتن به دبستان و یادگیری دروس اولیه آنها را به نحو احسن همراهی کنیم تا هم کودکانمان شاد باشند و هم خودمان و معلمان.