مدرسه نرفتن کودک، بهانه‌های پیچاندن

تبیان: چرا برخی از کودکان نمی خواهند به مدرسه بروند؟ معمولاً مدرسه رفتن برای کودکان، یک رویداد هیجان انگیز و لذت بخش است. اما بعضی از بچه ها، از مدرسه رفتن می ترسند.

وقتی بچه ها می خواهند در خانه بمانند و مدرسه نروند، برای این کارشان بهانه می آورند، مانند احساس ناخوشی و یا شکایتهای جسمی بی اهمیت (سردرد و شکم درد یا درد قلبی)، پدر و مادرها نگران می شوند.

بیشتر بچه هایی که در سنین ۵ تا ۷ سال و یا ۱۱ تا ۱۴ سالگی هستند، این حالتها را دارند. یعنی بچه هایی که وارد دبستان و یا مدرسه راهنمایی می شوند. این کودکان از ترس اینکه امنیت‌شان با ترک خانه و والدین به خطر بیفتد، نگرانند.

پدر و مادرها نمی توانند خود را با این ترس بچه ها و اینکه فرزندانشان به مدرسه نروند، سازگار کنند و این حالت برای آنها دردسرهای زیادی را ایجاد می کند، ولی این حالتها به راحتی و با کمک حرفه ای در پزشکان قابل درمان است. چه وقت این حالتها پیش می آید؟

معمولاً وقتی بچه ها مدتی در خانه هستند، مانند تعطیلات آخر هفته، تعطیلات تابستانی و یا دوره نقاهت بیماری که به پدر و مادرها نزدیکترند و ارتباط بیشتری با آنها دارند و یا به دنبال از دست دادن عزیزی و یا انتقال از مدرسه ای دیگر و یا خانه ای دیگر این حالتها پیش می آید.

کودک از سردرد، گلودرد و یا شکم درد شکایت می کند و درست زمانی که می خواهد به مدرسه برود، به محض اینکه پدر و مادر به بچه می گویند که به مدرسه نرود و بچه در خانه می ماند، ناخوشی از بین می رود و فردا صبح قبل از رفتن به مدرسه، دوباره بچه ناخوش می شود. بعضی بچه ها فقط نمی خواهند که خانه را ترک کنند و اظهار ناخوشی نمی کنند.

این بچه ها حالتهای دیگری نیز دارند، مانند:

احساس ناامنی در یک اتاق، به تنهایی.

نگرانی بیش از حد در باره آسیبهایی که به خود یا به پدر و مادرشان برسد.

داشتن مشکل در به خواب رفتن.

کابوس دیدن.

ترس بیش از حد و بی مورد از جانوران، غول، دیو و چیزهای مشابه و یا خودساخته.

ترس از تاریکی.

اضطراب شدید از رفتن به مدرسه. چنین ترسهایی در کودکانی که اختلالات اضطرابی جدایی دارند، دیده می شود.

اثرات بالقوه درازمدت مانند (اختلالات اضطرابی بزرگسالان) برای کودکی که دائماً می ترسد و از مراقبت پزشکی برخوردار نیست، زنگ خطر جدی و آسیبهای جبران ناپذیری به کودک می زند. وقتی کودک از مدرسه و دوستانش برای مدت طولانی جدا می شود، مشکلات آموزشی و اجتماعی جدی پیدا می کند.

کودک و والدین می توانند از یک روانپزشک کودکان بهره گیرند تا به آنها کمک کند و سریعاً کودک را به مدرسه و دیگر فعالیت‌های مهم و روزمره اش بازگرداند. ترس مربوط به ماندن در مدرسه نیست، بلکه از ترک خانه به عنوان یک محیط امن ناشی می شود. در نتیجه اگر بچه به مدرسه برود و مدتی در آنجا بماند، آرام می شود. در کودکان بزرگتر و یا نوجوانان، نرفتن به مدرسه نشان از مشکل جدی تری دارد و به درمان بیشتری نیاز دارد.